Psalmi 139
1 Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Kungs, Tu mani pārmani un pazīsti.
Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Jahweh, Gij doorschouwt mij volmaakt, Gij zijt het, die mij doorgrondt;
2 Tu zini manu sēdēšanu un celšanos, Tu noproti manas domas no tālienes.
Gij kent mijn zitten en staan, En verstaat mijn gedachten van verre.
3 Lai eju, lai guļu, Tu esi ap mani, un Tev zināmi visi mani ceļi.
Gij meet mijn lopen en liggen, Zijt met al mijn wegen vertrouwd;
4 Jo nav ne vārda uz manas mēles; redzi, Kungs, to visu Tu zini.
Ja, er komt geen woord op mijn tong, Of Gij kent het nauwkeurig, o Jahweh!
5 Tu meties ap mani pakaļā un priekšā un turi Savu roku pār mani.
Gij omsluit mij van achter en voren, En houdt mij geheel in uw hand.
6 Šī atzīšana man ir visai brīnišķa un augsta, es to nevaru izprast.
Te wonderlijk is mij uw weten, Te hoog: ik kan het niet vatten.
7 Kur man būs aiziet no Tava Gara, un kur man būs bēgt no Tava vaiga?
Waar zou ik ooit uw geest ontlopen, Uw aanschijn kunnen ontvluchten?
8 Ja es kāptu debesīs, tad Tu tur esi; ja es nogultos ellē, redzi, Tu tur arīdzan esi. (Sheol h7585)
Stijg ik ten hemel: Gij zijt er; Daal ik in het dodenrijk af: Gij zijt er! (Sheol h7585)
9 Ja es ņemtu ausekļa spārnus un paliktu jūras galā.
Sla ik de wieken als het morgenrood uit, En laat ik mij neer aan de grenzen der zee:
10 Tad arī tur Tava roka mani vadīs, un Tava labā roka mani turēs.
Ook daar nog leidt mij uw hand, En houdt uw rechter mij vast.
11 Ja es sacītu: Lai tumsība mani apklāj un par nakti lai paliek gaisma ap mani:
Al zeg ik: Ha, de duisternis zal mij bedekken, De nacht mij verschuilen:
12 Tad ir tumsība Tavā priekšā nebūtu tumša, un nakts spīdētu kā diena, tumsība būtu kā gaisma.
Dan maakt duisternis zelfs het niet donker voor U, Straalt de nacht als de dag, het donker als licht!
13 Jo Tu esi radījis manas īkstis, Tu mani esi apsedzis manas mātes miesās.
Want Gij hebt mijn nieren geschapen, Mij in de schoot van mijn moeder gevormd:
14 Es Tev pateicos, ka es ļoti brīnišķi esmu darīts, brīnišķi ir Tavi darbi, un mana dvēsele to it labi zin.
Ik dank U voor het ontzaglijk wonder van mijn ontstaan, En voor uw heerlijke werken.
15 Mani kauli Tev nebija apslēpti, kad es slepenībā tapu darīts, kad es tapu iztaisīts zemes dziļumos.
Gij hebt ook mijn ziel zorgvuldig gekend, En mijn gebeente bleef voor U niet verborgen, Toen ik in dat geheimvolle oord werd geschapen, Kunstig bewerkt in de diepten der aarde.
16 Tavas acis redzēja mani, vēl neiztaisītu pīti(miesas iedīgli), un visas nākamās dienas bija rakstītas Tavā grāmatā, kad vēl nebija nevienas.
Uw ogen hebben mijn vormeloze leden aanschouwd, In uw boek stonden ze allen beschreven: Ook de dagen, waarop ze werden gemaakt, Voordat er nog één van bestond.
17 Cik dārgas man ir Tavas domas, ak Dievs! Cik liels ir viņu skaits!
Maar hoe ondoorgrondelijk zijn ùw gedachten voor mij, Hoe overweldigend is haar getal, o mijn God;
18 Kad tās jāskaita, tad viņu vairāk nekā smiltis. Es uzmostos un vēl esmu pie Tevis.
Ga ik ze tellen, ze zijn talrijker nog dan het zand, En als ik ontwaak, is mijn geest met U bezig!
19 Ak Dievs, kaut Tu bezdievīgo nokautu, un kaut asinsvainīgie no manis atstātos.
Dood dan de bozen, o God, En laat de bloeddorstigen ver van mij blijven:
20 Tie par Tevi runā ar negantību un Tavi ienaidnieki lepojās ar viltu.
Die zich tegen uw plannen verzetten, En uw raadsbesluiten willen verijdelen.
21 Vai man nebūs ienīdēt, kas Tevi, Kungs, ienīst, un ieriebt, kas pret Tevi ceļas?
Zou ik niet haten, die U haten, o Jahweh, Niet walgen van wie tegen U opstaan?
22 Ienīdēt es tos ienīstu, tie man ir ienaidnieki.
Ik haat ze zo fel, als ik haten kan, Mijn eigen vijanden zullen ze zijn!
23 Pārbaudi mani, ak Dievs, un atzīsti manu sirdi, izmeklē mani un atzīsti manas domas,
Beproef mij, o God, en doorgrond mijn hart, Toets mij, en ken mijn gedachten:
24 Un redzi, vai es esmu negantā ceļā, un vadi mani uz mūžīgu ceļu.
Zie, of ik op de weg der ongerechtigheid ben; Breng mij dan terug op het eeuwige pad!
