Psalmi 126

1 Svētku dziesma. Kad Tas Kungs atkal atveda Ciānas cietumniekus, tad mēs bijām tā kā kas sapņus redz;

Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel sonĝantoj.

2 Tad mūsu mute bija pilna smiešanās un mūsu mēle pilna gavilēšanas; tad sacīja starp pagāniem: Tas Kungs lielas lietas pie šiem ir darījis.

Tiam nia buŝo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por ĉi tiuj.

3 Tas Kungs lielas lietas pie mums ir darījis, par to priecājamies.

Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni ĝojas.

4 Ak Kungs, atved atpakaļ mūsu cietumniekus, kā upes dienvidu zemē!

Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.

5 Kas ar asarām sēj, ar gavilēšanu pļaus;

Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.

6 Tie aiziet un raud, dārgu sēklu nesdami, bet tiešām ar prieku tie atkal nāks un nesīs savus kūlīšus.

Iras kaj ploras la portanto de semotaĵo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.