Psalmi 120

1 Svētku dziesma. Es piesaucu To Kungu savās bēdās, un Viņš mani paklausa.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 Kungs, izglāb manu dvēseli no melkuļu lūpām un viltnieku mēlēm.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Ko viltīgā mēle Tev dos, jeb ko viņa Tev pieliks?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Tā ir kā varoņa asas bultas, kā degošas paegļu ogles.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Ak vai, man, ka esmu svešinieks iekš Mešeha, un ka man jādzīvo Kedara dzīvokļos.

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Par ilgu manai dvēselei dzīvot pie tiem, kas mieru ienīst.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Es turu mieru, bet tikko es runāju, tad tie ceļ ķildu.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.