Psalmi 109

1 Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!

Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,

2 Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.

perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.

3 Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.

M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.

4 Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.

Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.

5 Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.

Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.

6 Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.

Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.

7 Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.

Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.

8 Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.

Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.

9 Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.

Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.

10 Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.

I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.

11 Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.

Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.

12 Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.

Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.

13 Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.

La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!

14 Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.

L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.

15 Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.

Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,

16 Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.

perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.

17 Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.

Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.

18 Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.

S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.

19 Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.

Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!

20 Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.

Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.

21 Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.

Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,

22 Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.

perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.

23 Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.

Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.

24 Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.

Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.

25 Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.

Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.

26 Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!

Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,

27 Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.

e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.

28 Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.

Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.

29 Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.

I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!

30 Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.

Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;

31 Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.

poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.