Psalmi 109
1 Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!
Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. Gott, den ich rühme, schweige nicht!
2 Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.
Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul wider mich aufgetan; sie sagen mir Lügen ins Gesicht,
3 Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.
sie bieten gehässige Worte über mich herum und bekämpfen mich ohne Grund.
4 Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.
Dafür, daß ich sie liebe, sind sie mir feind; ich aber bete.
5 Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.
Sie beweisen mir Böses für Gutes und Haß für Liebe.
6 Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.
Bestelle einen Gesetzlosen über ihn, und ein Ankläger stehe zu seiner Rechten!
7 Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.
Wenn er gerichtet wird, so möge er schuldig gesprochen werden, und sein Gebet werde ihm zur Sünde!
8 Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.
Seiner Tage seien wenige, und sein Amt empfange ein anderer!
9 Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.
Seine Kinder sollen Waisen werden und sein Weib eine Witwe!
10 Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.
Seine Kinder müssen umherwanken und betteln, hilfesuchend aus ihren Ruinen hervorkommen!
11 Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.
Der Gläubiger nehme ihm alles weg, und Fremde sollen plündern, was er sich erworben.
12 Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.
Niemand gebe ihm Gnadenfrist, und keiner erbarme sich seiner Waisen!
13 Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.
Seine Nachkommenschaft falle der Ausrottung anheim, ihr Name erlösche im zweiten Geschlecht!
14 Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.
Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde werde nicht ausgetilgt!
15 Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.
Der HERR habe sie beständig vor Augen, daß ihr Gedächtnis von der Erde vertilgt werde,
16 Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.
weil er nicht daran dachte, Barmherzigkeit zu üben, sondern den Elenden und Armen verfolgte und den Niedergeschlagenen, um ihn in den Tod zu treiben.
17 Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.
Da er den Fluch liebte, so komme er über ihn; und da er den Segen nicht begehrte, so sei er fern von ihm!
18 Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.
Er zog den Fluch an wie sein Gewand; so dringe er in sein Inneres wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;
19 Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.
er sei ihm wie das Kleid, das er anzieht, und wie der Gurt, damit er sich ständig umgürtet!
20 Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.
Das sei der Lohn meiner Ankläger vonseiten des HERRN, derer, welche Arges wider meine Seele reden!
21 Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.
Du aber, o HERR, mein Herr, handle mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist gut; darum errette mich!
22 Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.
Denn ich bin elend und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.
23 Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.
Wie ein Schatten, wenn er sich neigt, schleiche ich dahin; ich werde verscheucht wie eine Heuschrecke.
24 Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.
Meine Knie wanken vom Fasten, mein Fleisch magert gänzlich ab;
25 Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.
und ich bin ihnen zum Gespött geworden; wer mich sieht, schüttelt den Kopf.
26 Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!
Hilf mir, o HERR, mein Gott! Rette mich nach deiner Gnade,
27 Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.
so wird man erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, solches getan hast.
28 Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.
Fluchen sie, so segne du; setzen sie sich wider mich, so müssen sie zuschanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.
29 Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.
Meine Ankläger müssen Schmach anziehen und in ihre Schande sich hüllen wie in einen Mantel.
30 Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.
Ich will den HERRN laut preisen mit meinem Munde und inmitten vieler ihn rühmen,
31 Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.
weil er dem Armen zur Seite steht, ihn zu retten von denen, die ihn verurteilen.
