Psalmi 109

1 Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!

Ein Psalm Davids, vorzusingen. Gott, mein Ruhm, schweige nicht!

2 Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.

Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul gegen mich aufgetan und reden wider mich mit falscher Zunge;

3 Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.

und sie reden giftig wider mich allenthalben und streiten wider mich ohne Ursache.

4 Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.

Dafür, daß ich sie liebe, sind sie wider mich; ich aber bete.

5 Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.

Sie beweisen mir Böses um Gutes und Haß um Liebe.

6 Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.

Setze Gottlose über ihn; und der Satan müsse stehen zu seiner Rechten.

7 Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.

Wenn er gerichtet wird, müsse er verdammt ausgehen, und sein Gebet müsse Sünde sein.

8 Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.

Seiner Tage müssen wenige werden, und sein Amt müsse ein anderer empfangen.

9 Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.

Seine Kinder müssen Waisen werden und sein Weib eine Witwe.

10 Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.

Seine Kinder müssen in der Irre gehen und betteln und suchen, als die verdorben sind.

11 Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.

Es müsse der Wucherer aussaugen alles, was er hat; und Fremde müssen seine Güter rauben.

12 Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.

Und niemand müsse ihm Gutes tun, und niemand erbarme sich seiner Waisen.

13 Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.

Seine Nachkommen müssen ausgerottet werden; ihr Name werde im andern Glied vertilgt.

14 Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.

Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde müsse nicht ausgetilgt werden.

15 Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.

Der HERR müsse sie nimmer aus den Augen lassen, und ihr Gedächtnis müsse ausgerottet werden auf Erden,

16 Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.

darum daß er so gar keine Barmherzigkeit hatte, sondern verfolgte den Elenden und Armen und Betrübten, daß er ihn tötete.

17 Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.

Und er wollte den Fluch haben, der wird ihm auch kommen; er wollte den Segen nicht, so wird er auch ferne von ihm bleiben.

18 Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.

Er zog an den Fluch wie sein Hemd; der ist in sein Inwendiges gegangen wie Wasser, und wie Öl in seine Gebeine;

19 Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.

So werde er ihm wie ein Kleid, das er anhabe, und wie ein Gürtel, mit dem er allewege sich gürte.

20 Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.

So geschehe denen vom HERRN, die mir zuwider sind und reden Böses wider meine Seele.

21 Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.

Aber du, HERR Herr, sei du mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist mein Trost: errette mich!

22 Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.

Denn ich bin arm und elend; mein Herz ist zerschlagen in mir.

23 Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.

Ich fahre dahin wie ein Schatten, der vertrieben wird, und werde verjagt wie die Heuschrecken.

24 Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.

Meine Kniee sind schwach von Fasten, und mein Fleisch ist mager und hat kein Fett.

25 Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.

Und ich muß ihr Spott sein; wenn sie mich sehen, schütteln sie ihren Kopf.

26 Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!

Stehe mir bei, HERR, mein Gott! hilf mir nach deiner Gnade,

27 Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.

daß sie innewerden, daß dies sei deine Hand, daß du, HERR, solches tust.

28 Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.

Fluchen sie, so segne du. Setzen sie sich wider mich, so sollen sie zu Schanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.

29 Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.

Meine Widersacher müssen mit Schmach angezogen werden und mit ihrer Schande bekleidet werden wie ein Rock.

30 Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.

Ich will dem HERRN sehr danken mit meinem Munde und ihn rühmen unter vielen.

31 Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.

Denn er steht dem Armen zur Rechten, daß er ihm helfe von denen, die sein Leben verurteilen.