Psalmi 106
1 Alleluja! Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi.
Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 Kas var izteikt Tā Kunga varenos darbus un izstāstīt visu Viņa teicamo slavu?
Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?
3 Svētīgi tie, kas tiesu tur un dara taisnību vienmēr.
Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.
4 Piemini mani, ak Kungs, pēc Sava labā prāta uz Saviem ļaudīm, piemeklē mani ar Savu pestīšanu;
Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;
5 Ka redzam labumu pie Taviem izredzētiem un priecājamies par Tavu ļaužu prieku un lielāmies ar Tavu īpašumu.
Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.
6 Mēs esam grēkojuši līdz ar saviem tēviem, esam noziegušies un bijuši bezdievīgi.
Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.
7 Mūsu tēvi Ēģiptē nelika vērā Tavus brīnumus, tie nepieminēja Tavu lielo žēlastību, bet bija pārgalvīgi jūrmalā pie niedru jūras.
Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.
8 Viņš tiem palīdzēja Sava vārda dēļ, ka tiem parādītu Savu varu.
Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.
9 Un Viņš rāja niedru jūru, ka tā sasīka, un Viņš vadīja caur dziļumiem kā pa tuksnesi.
En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.
10 Un Viņš tos atpestīja no ienaidnieku rokas un tos atsvabināja no nīdētāju rokas.
En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.
11 Ūdeņi apsedza viņu pretiniekus, ka neviens no tiem neatlika.
En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.
12 Tad tie ticēja Viņa vārdiem, tie dziedāja Viņa slavu.
Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.
13 Bet steigšus tie aizmirsa Viņa darbus, tie nenogaidīja Viņa nodomu;
Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.
14 Bet kārot iekārojās tuksnesī un kārdināja Dievu tai posta vietā.
Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.
15 Tad Viņš tiem deva pēc viņu kārības, bet darīja viņu dvēseles nīkstam.
Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.
16 Un tie apskauda Mozu lēģerī un Āronu, Tā Kunga svēto.
En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.
17 Zeme atvērās un aprija Datanu un apklāja Abirama biedrus.
De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.
18 Un uguns iedegās viņu pulkā, liesma sadedzināja tos bezdievīgos.
En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.
19 Tie taisīja teļu Horebā un klanījās tās bildes priekšā,
Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.
20 Un pārvērsa savu godu par vērša ģīmi, kas ēd zāli.
En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.
21 Viņi aizmirsa Dievu, savu Pestītāju, kas lielas lietas bija darījis Ēģiptes zemē,
Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;
22 Brīnumus Hama zemē, briesmīgus darbus pie niedru jūras.
Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.
23 Tā ka Viņš nodomāja tos izdeldēt, ja Mozus, Viņa izredzētais, nebūtu stājies tai plaisumā Viņa priekšā, novērst Viņa bardzību, lai nesamaitātu.
Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.
24 Tie necienīja to jauko zemi, tie neticēja Viņa Vārdam,
Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.
25 Bet kurnēja savās teltīs un nepaklausīja Tā Kunga balsij.
Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.
26 Tāpēc Viņš pacēla pret tiem Savu roku, tos nosist tuksnesī
Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;
27 Un nogāzt viņu dzimumu starp pagāniem un tos izkaisīt pa tām zemēm.
En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.
28 Tie pieķērās arī BaālPeoram un ēda mirušu upurus,
Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.
29 Un apkaitināja To Kungu ar saviem darbiem, ka mocība starp viņiem ielauzās.
En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.
30 Tad Pinehas cēlās un sodīja, un tā mocība mitējās.
Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.
31 Un tas viņam tapa pielīdzināts par taisnību uz bērnu bērniem mūžīgi.
En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.
32 Un tie Viņu apkaitināja pie bāršanās ūdens, ka Mozum viņu dēļ ļaunums uzgāja.
Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.
33 Jo tie padarīja viņa sirdi rūgtu, ka viņš neapdomīgi runāja ar savām lūpām.
Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.
34 Tie arī neizdeldēja tās tautas, kā Tas Kungs tiem bija pavēlējis;
Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;
35 Bet tie sajaucās ar pagāniem un mācījās viņu darbus;
Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.
36 Un kalpoja viņu elkiem, un tie viņiem palika par valgu.
En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.
37 Pat savus dēlus un savas meitas tie upurēja nešķīstiem gariem,
Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.
38 Un izlēja nenoziedzīgas asinis, savu dēlu un savu meitu asinis, ko tie upurēja Kanaāna elkiem, tā ka zeme tapa apgānīta caur asins vainām.
En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.
39 Un tie sagānījās ar saviem darbiem un maukoja ar savām darīšanām.
En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.
40 Par to Tas Kungs ļoti iedusmojās pret Saviem ļaudīm un turēja par negantību Savu īpašumu;
Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.
41 Un Viņš tos nodeva pagānu rokā, un viņu nīdētāji par tiem valdīja.
En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.
42 Un viņu ienaidnieki tos apbēdināja un tos pazemoja apakš savas rokas.
En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.
43 Viņš tos izglāba daudzkārt, taču tie Viņu apkaitināja ar savu padomu un iznīka savu noziegumu dēļ.
Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.
44 Bet Viņš uzlūkoja viņu bēdas un dzirdēja viņu kliegšanu,
Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.
45 Un pieminēja viņu labad Savu derību, un Viņam bija žēl pēc Savas lielās žēlastības,
En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.
46 Un lika tiem atrast sirds žēlastību pie visiem, kas tos turēja cietumā.
Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.
47 Atpestī mūs, Kungs, mūsu Dievs, un sapulcini mūs no tiem pagāniem, ka mēs pateicamies Tavam svētam vārdam un lielāmies ar Tavu slavu.
Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.
48 Slavēts lai ir Tas Kungs, Israēla Dievs, mūžīgi mūžam, un visi ļaudis lai saka: Āmen! Alleluja.
Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!
