Psalmi 106
1 Alleluja! Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi.
Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
2 Kas var izteikt Tā Kunga varenos darbus un izstāstīt visu Viņa teicamo slavu?
Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
3 Svētīgi tie, kas tiesu tur un dara taisnību vienmēr.
Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
4 Piemini mani, ak Kungs, pēc Sava labā prāta uz Saviem ļaudīm, piemeklē mani ar Savu pestīšanu;
Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
5 Ka redzam labumu pie Taviem izredzētiem un priecājamies par Tavu ļaužu prieku un lielāmies ar Tavu īpašumu.
Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
6 Mēs esam grēkojuši līdz ar saviem tēviem, esam noziegušies un bijuši bezdievīgi.
Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
7 Mūsu tēvi Ēģiptē nelika vērā Tavus brīnumus, tie nepieminēja Tavu lielo žēlastību, bet bija pārgalvīgi jūrmalā pie niedru jūras.
Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
8 Viņš tiem palīdzēja Sava vārda dēļ, ka tiem parādītu Savu varu.
Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
9 Un Viņš rāja niedru jūru, ka tā sasīka, un Viņš vadīja caur dziļumiem kā pa tuksnesi.
Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
10 Un Viņš tos atpestīja no ienaidnieku rokas un tos atsvabināja no nīdētāju rokas.
Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
11 Ūdeņi apsedza viņu pretiniekus, ka neviens no tiem neatlika.
De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
12 Tad tie ticēja Viņa vārdiem, tie dziedāja Viņa slavu.
Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
13 Bet steigšus tie aizmirsa Viņa darbus, tie nenogaidīja Viņa nodomu;
Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
14 Bet kārot iekārojās tuksnesī un kārdināja Dievu tai posta vietā.
Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
15 Tad Viņš tiem deva pēc viņu kārības, bet darīja viņu dvēseles nīkstam.
Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
16 Un tie apskauda Mozu lēģerī un Āronu, Tā Kunga svēto.
Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
17 Zeme atvērās un aprija Datanu un apklāja Abirama biedrus.
Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
18 Un uguns iedegās viņu pulkā, liesma sadedzināja tos bezdievīgos.
Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
19 Tie taisīja teļu Horebā un klanījās tās bildes priekšā,
Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
20 Un pārvērsa savu godu par vērša ģīmi, kas ēd zāli.
Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
21 Viņi aizmirsa Dievu, savu Pestītāju, kas lielas lietas bija darījis Ēģiptes zemē,
Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
22 Brīnumus Hama zemē, briesmīgus darbus pie niedru jūras.
Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
23 Tā ka Viņš nodomāja tos izdeldēt, ja Mozus, Viņa izredzētais, nebūtu stājies tai plaisumā Viņa priekšā, novērst Viņa bardzību, lai nesamaitātu.
En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
24 Tie necienīja to jauko zemi, tie neticēja Viņa Vārdam,
Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
25 Bet kurnēja savās teltīs un nepaklausīja Tā Kunga balsij.
Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
26 Tāpēc Viņš pacēla pret tiem Savu roku, tos nosist tuksnesī
Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
27 Un nogāzt viņu dzimumu starp pagāniem un tos izkaisīt pa tām zemēm.
Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
28 Tie pieķērās arī BaālPeoram un ēda mirušu upurus,
Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
29 Un apkaitināja To Kungu ar saviem darbiem, ka mocība starp viņiem ielauzās.
Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
30 Tad Pinehas cēlās un sodīja, un tā mocība mitējās.
Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
31 Un tas viņam tapa pielīdzināts par taisnību uz bērnu bērniem mūžīgi.
Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
32 Un tie Viņu apkaitināja pie bāršanās ūdens, ka Mozum viņu dēļ ļaunums uzgāja.
Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
33 Jo tie padarīja viņa sirdi rūgtu, ka viņš neapdomīgi runāja ar savām lūpām.
Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
34 Tie arī neizdeldēja tās tautas, kā Tas Kungs tiem bija pavēlējis;
Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
35 Bet tie sajaucās ar pagāniem un mācījās viņu darbus;
Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
36 Un kalpoja viņu elkiem, un tie viņiem palika par valgu.
Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
37 Pat savus dēlus un savas meitas tie upurēja nešķīstiem gariem,
Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
38 Un izlēja nenoziedzīgas asinis, savu dēlu un savu meitu asinis, ko tie upurēja Kanaāna elkiem, tā ka zeme tapa apgānīta caur asins vainām.
Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
39 Un tie sagānījās ar saviem darbiem un maukoja ar savām darīšanām.
Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
40 Par to Tas Kungs ļoti iedusmojās pret Saviem ļaudīm un turēja par negantību Savu īpašumu;
Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
41 Un Viņš tos nodeva pagānu rokā, un viņu nīdētāji par tiem valdīja.
Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
42 Un viņu ienaidnieki tos apbēdināja un tos pazemoja apakš savas rokas.
Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
43 Viņš tos izglāba daudzkārt, taču tie Viņu apkaitināja ar savu padomu un iznīka savu noziegumu dēļ.
En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
44 Bet Viņš uzlūkoja viņu bēdas un dzirdēja viņu kliegšanu,
Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
45 Un pieminēja viņu labad Savu derību, un Viņam bija žēl pēc Savas lielās žēlastības,
Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
46 Un lika tiem atrast sirds žēlastību pie visiem, kas tos turēja cietumā.
Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
47 Atpestī mūs, Kungs, mūsu Dievs, un sapulcini mūs no tiem pagāniem, ka mēs pateicamies Tavam svētam vārdam un lielāmies ar Tavu slavu.
Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
48 Slavēts lai ir Tas Kungs, Israēla Dievs, mūžīgi mūžam, un visi ļaudis lai saka: Āmen! Alleluja.
Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
