Psalmi 104
1 Teici To Kungu, mana dvēsele! Kungs, mans Dievs, Tu esi ļoti liels, ar augstību un godību aptērpies.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Tu ģērbies gaišumā kā apģērbā; tu izklāj debesis kā telti.
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Tu ūdeņus augstībā sev lieci par grīdu, tu dari padebešus par saviem ratiem, tu staigā uz vēja spārniem.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Tu dari vējus par Saviem eņģeļiem un uguns liesmas par Saviem sulaiņiem.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Zemi Tu esi dibinājis uz viņas pamatiem, ka tā nešaubās ne mūžam.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Ar jūras dziļumiem Tu to apsedzis kā ar apģērbu, ūdeņi stāvēja pār kalniem.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 No Taviem draudiem tie bēga, no Tava pērkona tie steidzās projām;
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Kalni cēlās un lejas nogrima tai vietā, ko Tu tām biji licis.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Tu esi licis robežas, tās tie (ūdeņi) nepārkāps un zemi vairs neapklās.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Tu izvadi avotus pa ielejām, ka tie tek starp kalniem.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Tie dzirdina visus lauka zvērus, tur atdzeras meža ēzeļi.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Pie tiem mīt debesputni, zaros tie dzied.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Tu slapini kalnus no augšienes; ar augļiem, ko Tu radi, zeme top piepildīta.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Tu liec zālei augt priekš lopiem un sējai cilvēkam par labu, lai nāk maize no zemes
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 Un vīns, kas iepriecina cilvēka sirdi, ka viņa vaigs top skaistāks nekā no eļļas, un ka maize spēcina cilvēka sirdi.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Tā Kunga koki top papilnam slacināti, ciedra koki uz Lībanus, ko Viņš ir dēstījis.
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Tur putni dara ligzdas un stārķi dzīvo uz priedēm.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Augstie kalni ir priekš mežu kazām, klintis kalna āpšiem par patvērumu.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Tu esi darījis mēnesi laikmetiem, saule zin savu noiešanu.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Tu dari tumsu, ka nakts metās; tad kustās visi meža zvēri.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Jaunie lauvas rūc pēc laupījuma, meklēdami savu barību no Dieva.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Un kad saule lec, tad tie atkal aizbēg un apguļas savās alās.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Tad cilvēks iziet pie sava darba, pie sava lauka darba līdz vakaram.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Cik lieli ir Tavi darbi, ak Kungs! Tos visus Tu esi darījis ar gudrību, - zeme ir Tava padoma pilna.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Redzi, jūra, liela un plata uz abējām pusēm! Tur mudžēt mudž neskaitāmā pulkā visādi zvēri, lieli, mazi.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Tur iet lielas laivas un Levijatans, ko Tu esi radījis, tur dzīvoties.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Tie visi uz Tevi gaida, ka Tu tiem barību dodi savā laikā.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Kad Tu tiem dod, tad tie salasa; kad Tu Savu roku atveri, tad tie ar labumu top pieēdināti.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Tu apslēpi Savu vaigu, tad tie iztrūkstas; Tu atņem viņiem dvašu, tad tie mirst un paliek atkal par pīšļiem.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Tu sūti Savu Garu, tad tie top radīti, un Tu atjauno zemes ģīmi.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Tā Kunga godība paliek mūžīgi; Tas Kungs priecājās par Saviem darbiem.
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Viņš uzlūko zemi, tad tā dreb; Viņš aizskar kalnus, tad tie kūp.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Es dziedāšu Tam Kungam, kamēr es dzīvoju; es slavēšu savu Dievu ar dziesmām, kamēr šeit esmu.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Manas domas Viņam lai patīk; es priecāšos iekš Tā Kunga.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Grēcinieki no zemes lai izzūd un bezdievīgo lai vairs nav. Teici To Kungu, mana dvēsele, Alleluja.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
