Psalmi 104
1 Teici To Kungu, mana dvēsele! Kungs, mans Dievs, Tu esi ļoti liels, ar augstību un godību aptērpies.
내 영혼아 여호와를 송축하라 여호와 나의 하나님이여, 주는 심히 광대하시며 존귀와 권위를 입으셨나이다
2 Tu ģērbies gaišumā kā apģērbā; tu izklāj debesis kā telti.
주께서 옷을 입음 같이 빛을 입으시며 하늘을 휘장 같이 치시며
3 Tu ūdeņus augstībā sev lieci par grīdu, tu dari padebešus par saviem ratiem, tu staigā uz vēja spārniem.
물에 자기 누각의 들보를 얹으시며 구름으로 자기 수레를 삼으시고 바람 날개로 다니시며
4 Tu dari vējus par Saviem eņģeļiem un uguns liesmas par Saviem sulaiņiem.
바람으로 자기 사자를 삼으시며 화염으로 자기 사역자를 삼으시며
5 Zemi Tu esi dibinājis uz viņas pamatiem, ka tā nešaubās ne mūžam.
땅의 기초를 두사 영원히 요동치 않게 하셨나이다
6 Ar jūras dziļumiem Tu to apsedzis kā ar apģērbu, ūdeņi stāvēja pār kalniem.
옷으로 덮음같이 땅을 바다로 덮으시매 물이 산들 위에 섰더니
7 No Taviem draudiem tie bēga, no Tava pērkona tie steidzās projām;
주의 견책을 인하여 도망하여 주의 우뢰 소리를 인하여 빨리 가서
8 Kalni cēlās un lejas nogrima tai vietā, ko Tu tām biji licis.
주의 정하신 처소에 이르렀고 산은 오르고 골짜기는 내려 갔나이다
9 Tu esi licis robežas, tās tie (ūdeņi) nepārkāps un zemi vairs neapklās.
주께서 물의 경계를 정하여 넘치지 못하게 하시며 다시 돌아와 땅을 덮지 못하게 하셨나이다
10 Tu izvadi avotus pa ielejām, ka tie tek starp kalniem.
여호와께서 샘으로 골짜기에서 솟아나게 하시고 산 사이에 흐르게 하사
11 Tie dzirdina visus lauka zvērus, tur atdzeras meža ēzeļi.
들의 각 짐승에게 마시우시니 들나귀들도 해갈하며
12 Pie tiem mīt debesputni, zaros tie dzied.
공중의 새들이 그 가에서 깃들이며 나무가지 사이에서 소리를 발하는도다
13 Tu slapini kalnus no augšienes; ar augļiem, ko Tu radi, zeme top piepildīta.
14 Tu liec zālei augt priekš lopiem un sējai cilvēkam par labu, lai nāk maize no zemes
저가 가축을 위한 풀과 사람의 소용을 위한 채소를 자라게 하시며 땅에서 식물이 나게 하시고
15 Un vīns, kas iepriecina cilvēka sirdi, ka viņa vaigs top skaistāks nekā no eļļas, un ka maize spēcina cilvēka sirdi.
사람의 마음을 기쁘게 하는 포도주와 사람의 얼굴을 윤택케 하는 기름과 사람의 마음을 힘있게 하는 양식을 주셨도다
16 Tā Kunga koki top papilnam slacināti, ciedra koki uz Lībanus, ko Viņš ir dēstījis.
여호와의 나무가 우택에 흡족함이여 곧 그의 심으신 레바논 백향목이로다
17 Tur putni dara ligzdas un stārķi dzīvo uz priedēm.
새들이 그 속에 깃을 들임이여 학은 잣나무로 집을 삼는도다
18 Augstie kalni ir priekš mežu kazām, klintis kalna āpšiem par patvērumu.
높은 산들은 산양을 위함이여 바위는 너구리의 피난처로다
19 Tu esi darījis mēnesi laikmetiem, saule zin savu noiešanu.
여호와께서 달로 절기를 정하심이여 해는 그 지는 것을 알도다
20 Tu dari tumsu, ka nakts metās; tad kustās visi meža zvēri.
주께서 흑암을 지어 밤이 되게 하시니 삼림의 모든 짐승이 기어 나오나이다
21 Jaunie lauvas rūc pēc laupījuma, meklēdami savu barību no Dieva.
젊은 사자가 그 잡을 것을 쫓아 부르짖으며 그 식물을 하나님께 구하다가
22 Un kad saule lec, tad tie atkal aizbēg un apguļas savās alās.
해가 돋으면 물러가서 그 굴혈에 눕고
23 Tad cilvēks iziet pie sava darba, pie sava lauka darba līdz vakaram.
사람은 나와서 노동하며 저녁까지 수고하는도다
24 Cik lieli ir Tavi darbi, ak Kungs! Tos visus Tu esi darījis ar gudrību, - zeme ir Tava padoma pilna.
여호와여, 주의 하신 일이 어찌 그리 많은지요 주께서 지혜로 저희를 다 지으셨으니 주의 부요가 땅에 가득하니이다
25 Redzi, jūra, liela un plata uz abējām pusēm! Tur mudžēt mudž neskaitāmā pulkā visādi zvēri, lieli, mazi.
저기 크고 넓은 바다가 있고 그 속에 동물 곧 대소 생물이 무수하니이다
26 Tur iet lielas laivas un Levijatans, ko Tu esi radījis, tur dzīvoties.
선척이 거기 다니며 주의 지으신 악어가 그 속에서 노나이다
27 Tie visi uz Tevi gaida, ka Tu tiem barību dodi savā laikā.
이것들이 다 주께서 때를 따라 식물 주시기를 바라나이다
28 Kad Tu tiem dod, tad tie salasa; kad Tu Savu roku atveri, tad tie ar labumu top pieēdināti.
주께서 주신즉 저희가 취하며 주께서 손을 펴신즉 저희가 좋은 것으로 만족하다가
29 Tu apslēpi Savu vaigu, tad tie iztrūkstas; Tu atņem viņiem dvašu, tad tie mirst un paliek atkal par pīšļiem.
주께서 낯을 숨기신즉 저희가 떨고 주께서 저희 호흡을 취하신즉 저희가 죽어 본 흙으로 돌아가나이다
30 Tu sūti Savu Garu, tad tie top radīti, un Tu atjauno zemes ģīmi.
주의 영을 보내어 저희를 창조하사 지면을 새롭게 하시나이다
31 Tā Kunga godība paliek mūžīgi; Tas Kungs priecājās par Saviem darbiem.
여호와의 영광이 영원히 계속할지며 여호와는 자기 행사로 인하여 즐거워하실지로다
32 Viņš uzlūko zemi, tad tā dreb; Viņš aizskar kalnus, tad tie kūp.
저가 땅을 보신즉 땅이 진동하며 산들에 접촉하신즉 연기가 발하도다
33 Es dziedāšu Tam Kungam, kamēr es dzīvoju; es slavēšu savu Dievu ar dziesmām, kamēr šeit esmu.
나의 평생에 여호와께 노래하며 나의 생존한 동안 내 하나님을 찬양하리로다
34 Manas domas Viņam lai patīk; es priecāšos iekš Tā Kunga.
나의 묵상을 가상히 여기시기를 바라나니 나는 여호와로 인하여 즐거워하리로다
35 Grēcinieki no zemes lai izzūd un bezdievīgo lai vairs nav. Teici To Kungu, mana dvēsele, Alleluja.
죄인을 땅에서 소멸하시며 악인을 다시 있지 못하게 하실지로다 내 영혼이 여호와를 송축하라 할렐루야
