Psalmi 102
1 Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.
Preghiera dell’afflitto quand’è abbattuto e spande il suo lamento dinanzi all’Eterno. Deh ascolta la mia preghiera, o Eterno, e venga fino a te il mio grido!
2 Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.
Non mi nasconder la tua faccia nel dì della mia distretta; inclina a me il tuo orecchio; nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3 Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.
Poiché i miei giorni svaniscono come fumo, e le mie ossa si consumano come un tizzone.
4 Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.
Colpito è il mio cuore come l’erba, e si è seccato; perché ho dimenticato perfino di mangiare il mio pane.
5 Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.
A cagion della voce dei miei gemiti, le mie ossa s’attaccano alla mia carne.
6 Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.
Son simile al pellicano del deserto, son come il gufo de’ luoghi desolati.
7 Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.
Io veglio, e sono come il passero solitario sul tetto.
8 Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.
I miei nemici m’oltraggiano ogni giorno; quelli che son furibondi contro di me si servon del mio nome per imprecare.
9 Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,
Poiché io mangio cenere come fosse pane, e mescolo con lagrime la mia bevanda,
10 Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.
a cagione della tua indignazione e del tuo cruccio; poiché m’hai levato in alto e gettato via.
11 Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.
I miei giorni son come l’ombra che s’allunga, e io son disseccato come l’erba.
12 Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.
Ma tu, o Eterno, dimori in perpetuo, e la tua memoria dura per ogni età.
13 Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.
Tu ti leverai ed avrai compassione di Sion, poiché è tempo d’averne pietà; il tempo fissato è giunto.
14 Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.
Perché i tuoi servitori hanno affezione alle sue pietre, ed hanno pietà della sua polvere.
15 Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,
Allora le nazioni temeranno il nome dell’Eterno, e tutti i re della terra la tua gloria,
16 Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.
quando l’Eterno avrà riedificata Sion, sarà apparso nella sua gloria,
17 Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.
avrà avuto riguardo alla preghiera dei desolati, e non avrà sprezzato la loro supplicazione.
18 Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.
Questo sarà scritto per l’età a venire, e il popolo che sarà creato loderà l’Eterno,
19 Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,
perch’egli avrà guardato dall’alto del suo santuario; dal cielo l’Eterno avrà mirato la terra
20 Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;
per udire i gemiti de’ prigionieri, per liberare i condannati a morte,
21 Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,
affinché pubblichino il nome dell’Eterno in Sion e la sua lode in Gerusalemme,
22 Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.
quando i popoli e i regni si raduneranno insieme per servire l’Eterno.
23 Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.
Egli ha abbattuto le mie forze durante il mio cammino; ha accorciato i miei giorni.
24 Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.
Io ho detto: Dio mio, non mi portar via nel mezzo dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni età.
25 Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.
Tu fondasti ab antico la terra, e i cieli son l’opera delle tue mani.
26 Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;
Essi periranno, ma tu rimani; tutti quanti si logoreranno come un vestito; tu li muterai come una veste e saranno mutati.
27 Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.
Ma tu sei sempre lo stesso, e gli anni tuoi non avranno mai fine.
28 Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.
I figliuoli de’ tuoi servitori avranno una dimora, e la loro progenie sarà stabilita nel tuo cospetto.
