Psalmi 102
1 Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.
Gebet eines Elenden, wenn er schmachtet und vor Jahwe seine Klage ausschüttet. Jahwe, höre mein Gebet und laß mein Schreien vor dich kommen!
2 Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.
Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, wenn mir angst ist! Neige dein Ohr zu mir; wenn ich rufe, eilends erhöre mich!
3 Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.
Denn meine Tage sind wie ein Rauch verschwunden, und meine Gebeine sind wie von Brand durchglüht.
4 Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.
Mein Herz ward versengt und verdorrte wie Gras; denn ich vergesse, mein Brot zu essen.
5 Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.
Von meinem lauten Stöhnen klebt mein Gebein an meinem Fleisch.
6 Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.
Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in Ruinen.
7 Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.
Ich bin schlaflos und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.
8 Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.
Unaufhörlich lästern mich meine Feinde; die wider mich toben, schwören bei mir.
9 Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,
Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Thränen
10 Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.
wegen deines Grimms und deines Zorns; denn du hast mich emporgehoben und hingeschleudert.
11 Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.
Meine Tage gleichen einem langgestreckten Schatten, und ich verdorre wie Gras.
12 Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.
Du aber, Jahwe, thronst ewig, und dein Name währt durch alle Geschlechter.
13 Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.
Du wirst dich erheben, dich Zions zu erbarmen; denn es ist Zeit, sie zu begnadigen, denn die ihr bestimmte Frist ist eingetreten.
14 Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.
Denn deine Knechte hängen mit Liebe an ihren Steinen und jammern über ihren Schutt.
15 Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,
Und die Heiden werden den Namen Jahwes fürchten, und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,
16 Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.
weil Jahwe Zion wieder aufgebaut hat, erschienen ist in seiner Herrlichkeit,
17 Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.
sich dem Gebete des Nackten zugewendet und ihr Gebet nicht verschmäht hat.
18 Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.
Aufgeschrieben werde solches vom kommenden Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, preise Jahwe,
19 Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,
daß er von seiner heiligen Höhe herabgeschaut, Jahwe vom Himmel auf die Erde geblickt hat,
20 Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;
um das Seufzen des Gefangenen zu hören, die dem Tode Verfallenen loszumachen,
21 Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,
daß man in Zion den Namen Jahwes verkünde und seinen Ruhm in Jerusalem,
22 Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.
wenn sich die Völker allzumal versammeln und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.
23 Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.
Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Lebenstage verkürzt.
24 Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.
Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht hinweg in der Hälfte meiner Tage, du, dessen Jahre durch alle Geschlechter währen.
25 Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.
Du hast vor Zeiten die Erde gegründet, und der Himmel ist deiner Hände Werk.
26 Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;
Sie werden vergehen, du aber bleibst: Sie werden insgesamt wie ein Gewand zerfallen; wie ein Kleid wirst du sie wechseln, und sie werden dahinfahren.
27 Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.
Du aber bist derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.
28 Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.
Die Kinder deiner Knechte werden sicher wohnen, und ihre Nachkommen beständig vor dir bleiben.
