Psalmi 102

1 Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.