Salamana Pamācības 9
1 Dieva gudrība ir uztaisījusi savu namu, viņa uzcirtusi savus septiņus pīlārus;
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 Viņa nokāvusi savus kaujamos, jaukusi savu vīnu, ir jau klājusi savu galdu;
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 Viņa izsūtījusi savas kalpones; viņa sauc no pilsētas augstākām vietām:
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 „Kas nejēga, lai griežas šurp!“kas neprātīgs, uz to viņa saka:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 „Nāciet, ēdiet no manas maizes, un dzeriet no vīna, ko esmu jaukusi.
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Atstājiet nejēdzību, tad dzīvosiet, un staigājiet pa atzīšanas ceļu!“
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Kas smējēju pamāca, tas dabūs kaunu, un kas bezdievīgo pārmāca, apsmieklu.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 Nepamāci smējēju, ka viņš tevi neienīst; pamāci prātīgo, tas tevi mīlēs.
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Dod prātīgam, tad viņš tiks jo prātīgs, māci taisnu, tad viņš pieaugs mācībā.
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 Tā Kunga bijāšana ir gudrības iesākums, un izprast, kas svēts, tā ir atzīšana.
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 Jo caur mani taps daudz tavu dienu un vairosies tev dzīvības gadi.
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Ja tu gudrs, tad tu sev gudrs; ja tu smējējs, tad tu viens pats to nesīsi.
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Nejēdzība ir sieva tītīga, ģeķīga, kas neatjēdz nenieka
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 Tā sēž sava nama durvīs uz goda krēsla pilsētas augstās vietās,
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 Aicināt tos, kas iet garām pa ceļu, kas staigā savās taisnās tekās.
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 Kas nejēga, lai griežas šurp! Un kas neprātīgs, uz to viņa saka:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 „Zagts ūdens ir salds, un slēpta maize garda!“
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
