Salamana Pamācības 8
1 Vai gudrība nesauc, un atzīšana nepaceļ savu balsi?
Rufet nicht die Weisheit und die Klugheit läßt sich hören?
2 Kalnu virsgalā tā stāv, ceļmalā uz ceļu jūtīm;
Öffentlich am Wege und an der Straße stehet sie.
3 Pie vārtiem pilsētas priekšā, kur pa vārtiem ieiet, viņa skaņi sauc:
An den Toren bei der Stadt, da man zur Tür eingehet, schreiet sie:
4 „Uz jums, vīri, es saucu, un mana balss iet pie cilvēku bērniem.
O ihr Männer, ich schreie zu euch und rufe den Leuten!
5 Ņemiet vērā, nejēgas, gudrību, un, ģeķi, paliekat prātīgi!
Merket, ihr Albernen, den Witz; und ihr Toren, nehmet es zu Herzen!
6 Klausāties, jo es runāšu augstas lietas un atdarīšu savu muti ar skaidriem vārdiem.
Höret, denn ich will reden, was fürstlich ist, und lehren, was recht ist.
7 Jo mana mute runās patiesību, un bezdievība manām lūpām ir negantība.
Denn mein Mund soll die Wahrheit reden, und meine Lippen sollen hassen, das gottlos ist.
8 Visi manas mutes vārdi stāv taisnībā, iekš tiem nav netiklības, nedz viltības.
Alle Reden meines Mundes sind gerecht; es ist nichts Verkehrtes noch Falsches drinnen.
9 Tie ir visnotaļ taisni tam, kas tos saprot un skaidri tiem, kas atzīšanu atraduši.
Sie sind alle gleichaus denen, die sie vernehmen, und richtig denen, die es annehmen wollen.
10 Pieņemiet manu mācību labāki nekā sudrabu, un atzīšanu vairāk nekā tīru zeltu;
Nehmet an meine Zucht lieber denn Silber und die Lehre achtet höher denn köstlich Gold.
11 Jo gudrība ir labāka pār pērlēm, un viss, ko tu kārotu, tai netiek līdz.
Denn Weisheit ist besser denn Perlen, und alles, was man wünschen mag, kann ihr nicht gleichen.
12 Es, tā gudrība, mītu pie samaņas un atrodu vērtīgu padomu.
Ich, Weisheit, wohne bei dem Witz und ich weiß guten Rat zu geben.
13 Tā Kunga bijāšana ir: ienīdēt ļaunu, lepnību, augstprātību un ļaunu ceļu, un es ienīstu netiklu muti.
Die Furcht des HERRN hasset das Arge, die Hoffart, den Hochmut und bösen Weg, und bin feind dem verkehrten Munde.
14 Pie manis ir padoms un palīgs; es esmu atzīšana, man ir spēks.
Mein ist beides, Rat und Tat; ich habe Verstand und Macht.
15 Caur mani valda ķēniņi, un dod taisnus likumus valdītāji;
Durch mich regieren die Könige und die Ratsherren setzen das Recht.
16 Caur mani valda varenie un lielkungi, visi zemes soģi.
Durch mich herrschen die Fürsten und alle Regenten auf Erden.
17 Es mīlēju tos, kas mani mīl, un kas mani tikuši(centīgi) meklē, tie mani atrod.
Ich liebe, die mich lieben; und die mich frühe suchen, finden mich.
18 Bagātība un gods ir pie manis, paliekama manta un taisnība.
Reichtum und Ehre ist bei mir, wahrhaftig Gut und Gerechtigkeit.
19 Mani augļi ir labāki nekā zelts un tīrs zelts, un mans ienākums nekā šķīsts sudrabs.
Meine Frucht ist besser denn Gold und fein Gold und mein Einkommen besser denn auserlesen Silber.
20 Es vadu uz taisnības ceļa, taisnas tiesas pēdās,
Ich wandle auf dem rechten Wege, auf der Straße des Rechts,
21 Ka tiem, kas mani mīl, dodu iemantot pilnību un pildu viņu mantu.
daß ich wohl berate, die mich lieben und ihre Schätze voll mache.
22 Tas Kungs mani nolika par sava ceļa iesākumu, par savu radījumu pirmaju no mūžības.
Der HERR hat mich gehabt im Anfang seiner Wege; ehe er was machte, war ich da.
23 No mūžības es esmu iecelta, no iesākuma, no pasaules gala.
Ich bin eingesetzt von Ewigkeit, von Anfang vor der Erde.
24 Kad dziļumi vēl nebija, tad es piedzimu, kad avoti vēl nebija, no ūdeņiem grūti.
Da die Tiefen noch nicht waren, da war ich schon bereitet, da die Brunnen noch nicht mit Wasser quollen,
25 Pirms kalnu pamati tapa nolikti, priekš pakalniem, tad es piedzimu.
Ehe denn die Berge eingesenkt waren, vor den Hügeln war ich bereitet.
26 Viņš vēl nebija radījis zemi nedz klajumus, nedz sācis pasaules pīšļus;
Er hatte die Erde noch nicht gemacht, und was dran ist, noch die Berge des Erdbodens.
27 Kad viņš debesis sataisīja, tad es tur biju; kad viņš izplatīja debess velvi pār dziļumiem,
Da er die Himmel bereitete, war ich daselbst; da er die Tiefe mit seinem Ziel verfassete,
28 Kad viņš padebešus augšām nostiprināja, kad dziļumu avoti krākdami krāca,
da er die Wolken droben festete, da er festigte die Brunnen der Tiefe,
29 Kad viņš jūrai lika robežas, ka ūdeņi neplūstu pār viņas malām, kad viņš nostiprināja zemes pamatus:
da er dem Meer das Ziel setzte und den Wassern, daß sie nicht übergehen seinen Befehl, da er den Grund der Erde legte:
30 Tad es biju pie viņa tā izdarītāja un biju viņa prieks dienu dienas un līksmojos viņa priekšā vienmēr:
da war ich der Werkmeister bei ihm und hatte meine Lust täglich und spielte vor ihm allezeit
31 Es līksmojos viņa pasaules virsū un mans prieks ir pie cilvēku bērniem.
und spielte auf seinem Erdboden; und meine Lust ist bei den Menschenkindern.
32 Tad klausiet nu mani, mani bērni; jo svētīgs, kas manus ceļus sargā.
So gehorchet mir nun, meine Kinder! Wohl denen, die meine Wege behalten!
33 Klausiet pamācīšanai un topiet gudri, un neatmetat viņu.
Höret die Zucht und werdet weise, und laßt sie nicht fahren!
34 Svētīgs tas cilvēks, kas mani klausa, kas kavējās pie manām durvīm dienu no dienas, sargāt manu durvju stenderus;
Wohl dem Menschen, der mir gehorchet, daß er wache an meiner Tür täglich, daß er warte an den Pfosten meiner Tür.
35 Jo kas mani atrod, tas atrod dzīvību un dabūs žēlastību no Tā Kunga.
Wer mich findet, der findet das Leben und wird Wohlgefallen vom HERRN bekommen.
36 Bet kas pret mani grēko, tas dara varu savai dvēselei; kas mani ienīst, tie visi līdz mīļo nāvi.“
Wer aber an mir sündiget, der verletzt seine Seele. Alle, die mich hassen, lieben den Tod.
