Salamana Pamācības 7
1 Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
Mein Sohn, bewahre meine Rede und birg meine Gebote in dir!
2 Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
Beobachte meine Gebote, so wirst du leben, und bewahre meine Lehre wie einen Augapfel!
3 Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens!
4 Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
Sprich zur Weisheit: Du bist meine Schwester! und sage zum Verstand: Du bist mein Vertrauter!
5 Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
daß du bewahrt bleibest vor dem fremden Weibe, vor der Buhlerin, die glatte Worte gibt!
6 Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
Denn als ich am Fenster meines Hauses durch das Gitter guckte
7 Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
und die Einfältigen beobachtete, bemerkte ich unter den Söhnen einen unverständigen Jüngling.
8 Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
Der strich auf der Gasse herum, nicht weit von ihrem Winkel, und betrat den Weg zu ihrem Haus
9 Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
in der Dämmerung, beim Einbruch der Nacht, da es dunkelte.
10 Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
Siehe, da lief ihm ein Weib entgegen im Hurenschmuck und verschmitzten Herzens,
11 Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
frech und zügellos. Ihre Füße können nicht zu Hause bleiben;
12 Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
bald auf der Straße, bald auf den Plätzen, an allen Ecken lauert sie.
13 Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
Die ergriff und küßte ihn, und mit unverschämter Miene sprach sie zu ihm:
14 „Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
«Ich war ein Dankopfer schuldig, heute habe ich meine Gelübde bezahlt;
15 Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
darum bin ich ausgegangen dir entgegen, um eifrig dein Angesicht zu suchen, und ich fand dich auch!
16 Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
Ich habe mein Lager mit Teppichen gepolstert, mit bunten Decken von ägyptischem Garn;
17 Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
ich habe mein Bett besprengt mit Myrrhe, Aloe und Zimt.
18 Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
Komm, wir wollen der Liebe genießen bis zum Morgen, uns an Liebkosungen ergötzen!
19 Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
Denn der Mann ist nicht zu Hause, er hat eine weite Reise angetreten,
20 Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
er hat den Geldbeutel mitgenommen und kommt erst am Tage des Vollmonds wieder heim.»
21 Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
Durch ihr eifriges Zureden machte sie ihn geneigt und bewog ihn mit ihren glatten Worten,
22 Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
so daß er ihr plötzlich nachlief, wie ein Ochse zur Schlachtbank geht und wie ein Gefesselter zum Narrenhaus
23 Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
(bis ihm der Pfeil die Leber spaltet), wie ein Vogel ins Netz hinein fliegt und nicht weiß, daß es ihn sein Leben kostet!
24 Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
So schenkt mir nun Gehör, ihr Söhne, und merkt auf die Reden meines Mundes!
25 Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
Dein Herz neige sich nicht ihren Wegen zu, und verirre dich nicht auf ihre Pfade;
26 Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
denn sie hat viele verwundet und zu Fall gebracht, und gewaltig ist die Zahl ihrer Opfer.
