Salamana Pamācības 6
1 Mans bērns, ja tu priekš sava tuvākā galvojis un roku devis priekš cita,
Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,
2 Tad tu esi sasaistīts ar savas mutes valodu un savaldzināts ar savas mutes vārdiem.
Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.
3 Tad dari jel tā mans bērns, un izglābies, ja tu savam tuvākam rokā esi nācis; ej, meties zemē priekš viņa un spied savu tuvāko;
Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;
4 Nedod savām acīm miega, nedod savām acīm dusas;
Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;
5 Izglābies kā stirna no viņa rokas un kā putns no mednieka rokas!
Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.
6 Ej pie skudras, sliņķi, skaties viņas ceļus un topi gudrs!
Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.
7 Lai tai nav valdnieka, ne virsnieka, ne kunga,
Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,
8 Tā tomēr savu maizi sagādā vasarā, savu barību sakrāj pļaujamā laikā.
Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.
9 Cik ilgi tu gulēsi, sliņķi? Kad tu celsies no sava miega?
Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?
10 Guli maķenīt, snaudi maķenīt, saliec maķenīt rokas miegā;
Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;
11 Tad tava nabadzība tev pienāks nākdama, un tavs trūkums, kā apbruņots vīrs.
Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.
12 Nelieša cilvēks ir tāds negants vīrs, kas staigā ar netiklu muti,
Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,
13 Met ar acīm, piegrūž ar kājām, zīmē ar pirkstiem.
Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;
14 Netiklība ir viņa sirdī, viņš domā vienmēr uz ļaunu, saceļ ķildas.
Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.
15 Tādēļ viņam nelaime nāks piepeši, viņš ātri taps satriekts un dziedināšanas nebūs.
Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.
16 Šās sešas lietas Tas Kungs ienīst, un tā septītā viņam ir negantība:
Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.
17 Lepnas acis, melu mēle un rokas, kas nenoziedzīgas asinis izlej,
Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,
18 Sirds, kas negantus nodomus perē; kājas, kas mudīgas uz ļaunu skriet;
Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,
19 Viltīgs liecinieks, kas droši melus runā, un kas ķildu ceļ starp brāļiem. -
Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.
20 Mans bērns, glabā sava tēva pamācīšanu un nepamet savas mātes mācību.
Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.
21 Sasien to allažiņ uz savas sirds un sien to ap savu kaklu.
Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.
22 Kad tu staigā, tad tā tevi pavadīs; kad tu apgulies, tad tā tevi apsargās, un kad tu uzmodies, tad tā ar tevi runās;
Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.
23 Jo pamācīšana ir spīdeklis, un mācība gaišums, un kad pārmāca un rāj, tas ir dzīvības ceļš;
Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,
24 Ka tās tev izsargā no negodīgas sievas, no svešas sievietes mīkstās mēles.
Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.
25 Nekāro savā sirdī pēc viņas skaistuma, un lai viņa tevi nesagūsta ar savām acīm;
Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.
26 Jo caur mauku tiek līdz maizes drupekļiem, un vīra sieva tev notvers pat dārgo dzīvību.
Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.
27 Vai arī uguni var klēpī ņemt, un drēbes nesadegtu?
Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?
28 Vai uz kvēlošām oglēm var iet un nesadedzinātu kājas?
Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?
29 Tāpat, kas ieiet pie otra sievas; nesodīts nepaliks, kas to aizskar.
Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.
30 Zaglim nepiedod vis, ka zog izsalcis, vēderu pildīt.
Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;
31 Bet pieķerts tas septiņkārt atlīdzinās, visu sava nama padomu tas atdos.
Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.
32 Kas ar sievu laulību pārkāpj, tam prāta nav; to tik dara, kas sev dzīvību grib nogalināt.
Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;
33 Tam būs kāviens un kauns un negods bez gala;
Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;
34 Jo viņas vīra dusmas iekarsušās netaupīs atriebšanas laikā.
Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.
35 Tas nebēdās ne par kādu līdzību(izpirkumu), un nebūs miera, cik dāvanu arī nedotu.
Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.
