Salamana Pamācības 5
1 Mans bērns, ņem vērā manu gudrību, griez savu ausi pie manas mācības,
Figlio mio, fà attenzione alla mia sapienza e porgi l'orecchio alla mia intelligenza,
2 Ka tu sargi apdomību, un tavas lūpas glabā atzīšanu.
perché tu possa seguire le mie riflessioni e le tue labbra custodiscano la scienza.
3 Jo svešas sievas lūpas pil kā tīrs medus, un viņas mute ir glumāka nekā eļļa;
Stillano miele le labbra di una straniera e più viscida dell'olio è la sua bocca;
4 Bet gals tai ir rūgts kā vērmeles, un ass kā abējās pusēs griezīgs zobens.
ma ciò che segue è amaro come assenzio, pungente come spada a doppio taglio.
I suoi piedi scendono verso la morte, i suoi passi conducono agli inferi. (Sheol h7585)
6 Lai neapdomā dzīvības ceļus, viņas pēdas grozās, ka nezin kur.
Per timore che tu guardi al sentiero della vita, le sue vie volgono qua e là; essa non se ne cura.
7 Nu tad, bērni, klausiet man un neatkāpjaties no manas mutes vārdiem.
Ora, figlio mio, ascoltami e non allontanarti dalle parole della mia bocca.
8 Lai tavs ceļš paliek tālu no viņas, un nenāc tuvu pie viņas nama durvīm,
Tieni lontano da lei il tuo cammino e non avvicinarti alla porta della sua casa,
9 Ka tu nedod svešām savu jaunības spēku un savus gadus tam briesmīgam,
per non mettere in balìa di altri il tuo vigore e i tuoi anni in balìa di un uomo crudele,
10 Ka sveši nepieēdās no tava spēka, un tavs grūtais pūliņš nenāk svešā namā,
perché non si sazino dei tuoi beni gli estranei, non finiscano le tue fatiche in casa di un forestiero
11 Un tev pēcgalā nav jānopūšas, kad tava āda un miesa diltin nodilusi,
e tu non gema sulla tua sorte, quando verranno meno il tuo corpo e la tua carne,
12 Un tev nav jāsaka: „Ak, kā es esmu nīdējis pamācīšanu, un mana sirds smējusies par rāšanu,
e dica: «Perché mai ho odiato la disciplina e il mio cuore ha disprezzato la correzione?
13 Un neesmu klausījis sava pamācītāja balsi, un savu ausi neesmu griezis uz tiem, kas mani mācīja!
Non ho ascoltato la voce dei miei maestri, non ho prestato orecchio a chi m'istruiva.
14 Tikko nelaimē vēl neesmu visai(dziļi) iestidzis, pašā draudzes un ļaužu vidū!“
Per poco non mi son trovato nel colmo dei mali in mezzo alla folla e all'assemblea».
15 Dzer ūdeni no savas akas, un tekošu ūdeni no sava avota.
Bevi l'acqua della tua cisterna e quella che zampilla dal tuo pozzo,
16 Vai tavi avoti lai iztek laukā, un ūdens upes uz ielām?
perché le tue sorgenti non scorrano al di fuori, i tuoi ruscelli nelle pubbliche piazze,
17 Lai tās tev vien pieder, un nevienam svešam līdz ar tevi.
ma siano per te solo e non per degli estranei insieme a te.
18 Tavs avots lai ir svētīts, un tu priecājies par savas jaunības sievu.
Sia benedetta la tua sorgente; trova gioia nella donna della tua giovinezza:
19 Ak kāda tā mīlīga, kā stirna, un daiļa, kā kalnu kaza! Pie viņas krūtīm pieglaudies allažiņ un ar viņas mīlestību ielīksmojies vienmēr!
cerva amabile, gazzella graziosa, essa s'intrattenga con te; le sue tenerezze ti inebrino sempre; sii tu sempre invaghito del suo amore!
20 Un kādēļ tu, mans bērns, ar citu gribi jaukties un svešas sievietes krūtis apkampt!
Perché, figlio mio, invaghirti d'una straniera e stringerti al petto di un'estranea?
21 Jo cilvēka ceļi stāv priekš Tā Kunga acīm, un Tas sver visus viņa soļus.
Poiché gli occhi del Signore osservano le vie dell'uomo ed egli vede tutti i suoi sentieri.
22 Bezdievīgo gūstīs viņa paša noziegumi, un ar savu grēku saitēm viņš taps saistīts.
L'empio è preda delle sue iniquità, è catturato con le funi del suo peccato.
23 Bez pamācīšanas palicis, viņš nomirs, un savā lielā ģeķībā viņš gāzīsies.
Egli morirà per mancanza di disciplina, si perderà per la sua grande stoltezza.
