Salamana Pamācības 5
1 Mans bērns, ņem vērā manu gudrību, griez savu ausi pie manas mācības,
Mein Kind, merke auf meine Weisheit; neige dein Ohr zu meiner Lehre,
2 Ka tu sargi apdomību, un tavas lūpas glabā atzīšanu.
daß du behaltest guten Rat und dein Mund wisse Unterschied zu haben.
3 Jo svešas sievas lūpas pil kā tīrs medus, un viņas mute ir glumāka nekā eļļa;
Denn die Lippen der Hure sind süß wie Honigseim, und ihre Kehle ist glätter denn Öl,
4 Bet gals tai ir rūgts kā vērmeles, un ass kā abējās pusēs griezīgs zobens.
aber hernach bitter wie Wermut und scharf wie ein zweischneidig Schwert.
Ihre Füße laufen zum Tod hinunter, ihre Gänge erlangen die Hölle. (Sheol h7585)
6 Lai neapdomā dzīvības ceļus, viņas pēdas grozās, ka nezin kur.
Sie gehet nicht stracks auf dem Wege des Lebens; unstet sind ihre Tritte, daß sie nicht weiß, wo sie gehet.
7 Nu tad, bērni, klausiet man un neatkāpjaties no manas mutes vārdiem.
So gehorchet mir nun, meine Kinder, und weichet nicht von der Rede meines Mundes!
8 Lai tavs ceļš paliek tālu no viņas, un nenāc tuvu pie viņas nama durvīm,
Laß deine Wege ferne von ihr sein und nahe nicht zur Tür ihres Hauses,
9 Ka tu nedod svešām savu jaunības spēku un savus gadus tam briesmīgam,
daß du nicht den Fremden gebest deine Ehre und deine Jahre dem Grausamen,
10 Ka sveši nepieēdās no tava spēka, un tavs grūtais pūliņš nenāk svešā namā,
daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und deine Arbeit nicht sei in eines andern Haus,
11 Un tev pēcgalā nav jānopūšas, kad tava āda un miesa diltin nodilusi,
und müssest hernach seufzen, wenn du dein Leib und Gut verzehret hast,
12 Un tev nav jāsaka: „Ak, kā es esmu nīdējis pamācīšanu, un mana sirds smējusies par rāšanu,
und sprechen: Ach, wie habe ich die Zucht gehasset, und mein Herz die Strafe verschmähet,
13 Un neesmu klausījis sava pamācītāja balsi, un savu ausi neesmu griezis uz tiem, kas mani mācīja!
und habe nicht gehorchet der Stimme meiner Lehrer und mein Ohr nicht geneigt zu denen, die mich lehreten!
14 Tikko nelaimē vēl neesmu visai(dziļi) iestidzis, pašā draudzes un ļaužu vidū!“
Ich bin schier in all Unglück kommen vor allen Leuten und allem Volk.
15 Dzer ūdeni no savas akas, un tekošu ūdeni no sava avota.
Trinke Wasser aus deiner Grube und Flüsse aus deinem Brunnen.
16 Vai tavi avoti lai iztek laukā, un ūdens upes uz ielām?
Laß deine Brunnen herausfließen und die Wasserbäche auf die Gassen.
17 Lai tās tev vien pieder, un nevienam svešam līdz ar tevi.
Habe du aber sie alleine und kein Fremder mit dir.
18 Tavs avots lai ir svētīts, un tu priecājies par savas jaunības sievu.
Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
19 Ak kāda tā mīlīga, kā stirna, un daiļa, kā kalnu kaza! Pie viņas krūtīm pieglaudies allažiņ un ar viņas mīlestību ielīksmojies vienmēr!
Sie ist lieblich wie eine Hindin und holdselig wie ein Reh. Laß dich ihre Liebe allezeit sättigen, und ergötze dich allewege in ihrer Liebe.
20 Un kādēļ tu, mans bērns, ar citu gribi jaukties un svešas sievietes krūtis apkampt!
Mein Kind, warum willst du dich an der Fremden ergötzen und herzest dich mit einer andern?
21 Jo cilvēka ceļi stāv priekš Tā Kunga acīm, un Tas sver visus viņa soļus.
Denn jedermanns Wege sind stracks vor dem HERRN, und er misset gleich alle ihre Gänge.
22 Bezdievīgo gūstīs viņa paša noziegumi, un ar savu grēku saitēm viņš taps saistīts.
Die Missetat des Gottlosen wird ihn fahen, und er wird mit dem Strick seiner Sünde gehalten werden.
23 Bez pamācīšanas palicis, viņš nomirs, un savā lielā ģeķībā viņš gāzīsies.
Er wird sterben, daß er sich nicht will ziehen lassen, und um seiner großen Torheit willen wird's ihm nicht wohlgehen.
