Salamana Pamācības 5
1 Mans bērns, ņem vērā manu gudrību, griez savu ausi pie manas mācības,
Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
2 Ka tu sargi apdomību, un tavas lūpas glabā atzīšanu.
Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
3 Jo svešas sievas lūpas pil kā tīrs medus, un viņas mute ir glumāka nekā eļļa;
Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
4 Bet gals tai ir rūgts kā vērmeles, un ass kā abējās pusēs griezīgs zobens.
Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast. (Sheol h7585)
6 Lai neapdomā dzīvības ceļus, viņas pēdas grozās, ka nezin kur.
Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
7 Nu tad, bērni, klausiet man un neatkāpjaties no manas mutes vārdiem.
Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
8 Lai tavs ceļš paliek tālu no viņas, un nenāc tuvu pie viņas nama durvīm,
Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
9 Ka tu nedod svešām savu jaunības spēku un savus gadus tam briesmīgam,
Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
10 Ka sveši nepieēdās no tava spēka, un tavs grūtais pūliņš nenāk svešā namā,
Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
11 Un tev pēcgalā nav jānopūšas, kad tava āda un miesa diltin nodilusi,
En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
12 Un tev nav jāsaka: „Ak, kā es esmu nīdējis pamācīšanu, un mana sirds smējusies par rāšanu,
En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
13 Un neesmu klausījis sava pamācītāja balsi, un savu ausi neesmu griezis uz tiem, kas mani mācīja!
En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
14 Tikko nelaimē vēl neesmu visai(dziļi) iestidzis, pašā draudzes un ļaužu vidū!“
Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
15 Dzer ūdeni no savas akas, un tekošu ūdeni no sava avota.
Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
16 Vai tavi avoti lai iztek laukā, un ūdens upes uz ielām?
Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
17 Lai tās tev vien pieder, un nevienam svešam līdz ar tevi.
Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
18 Tavs avots lai ir svētīts, un tu priecājies par savas jaunības sievu.
Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
19 Ak kāda tā mīlīga, kā stirna, un daiļa, kā kalnu kaza! Pie viņas krūtīm pieglaudies allažiņ un ar viņas mīlestību ielīksmojies vienmēr!
Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
20 Un kādēļ tu, mans bērns, ar citu gribi jaukties un svešas sievietes krūtis apkampt!
En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
21 Jo cilvēka ceļi stāv priekš Tā Kunga acīm, un Tas sver visus viņa soļus.
Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
22 Bezdievīgo gūstīs viņa paša noziegumi, un ar savu grēku saitēm viņš taps saistīts.
Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
23 Bez pamācīšanas palicis, viņš nomirs, un savā lielā ģeķībā viņš gāzīsies.
Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
