Salamana Pamācības 4

1 Klausāties, mani bērni, tēva pamācīšanu un meklējiet atzīšanu mācīties;

Aŭskultu, infanoj, la instruon de la patro, Kaj atentu, por lerni prudenton;

2 Jo es jums dodu labu mācību, neatmetiet manu bauslību!

Ĉar bonan instruon mi donis al vi; Mian leĝon ne forlasu.

3 Jo es biju sava tēva dēls, savai mātei luteklītis un vienīgais;

Ĉar mi estis filo de mia patro, Dorlotata kaj sola de mia patrino.

4 Un viņš mani mācīja un sacīja: Lai tava sirds pieņem manus vārdus, turi manus baušļus, tad tu dzīvosi;

Kaj li instruis min, kaj diris al mi: Via koro akceptu miajn vortojn; Observu miajn ordonojn, kaj vi vivos.

5 Manto gudrību, manto atzīšanu; neaizmirsti un negriezies nost no manas mutes vārdiem;

Akiru saĝon, akiru prudenton; Ne forgesu, kaj ne deflankiĝu de la paroloj de mia buŝo.

6 Neatstāj to, tad viņa tevi paglābs; mīļo viņu, tad viņa tevi pasargās.

Ne forlasu ĝin, kaj ĝi vin gardos; Amu ĝin, kaj ĝi zorgos pri vi.

7 Gudrības iesākums ir: Manto gudrību un ar visu savu padomu samanto atzīšanu.

La komenco de saĝo estas: akiru saĝon; Kaj por via tuta havo akiru prudenton.

8 Turi viņu augsti, tad viņa tevi paaugstinās, viņa tevi cels godā, ja tu viņu apkampsi.

Ŝatu ĝin alte, kaj ĝi vin altigos; Kaj ĝi donos al vi honoron, se vi ĝin enbrakigos.

9 Viņa dos jauku glītumu tavai galvai; krāšņu kroni viņa tev dāvinās.

Ĝi donos ĉarman ornamon al via kapo; Belan kronon ĝi donacos al vi.

10 Klausies, mans bērns, un pieņem manus vārdus, tad vairosies tavas dzīvības gadi.

Aŭskultu, mia filo, kaj akceptu miajn vortojn; Kaj multiĝos la jaroj de via vivo.

11 Es tev mācīšu gudrības ceļu, es tevi vadīšu uz taisna ceļa,

Mi kondukos vin laŭ la vojo de saĝo; Mi irigos vin sur rekta vojstreko.

12 Ka staigājot tavi soļi nemetās, un tekot tu nepiedauzies.

Kiam vi iros, via irado ne estos malfaciligata; Kaj kiam vi kuros, vi ne falpuŝiĝos.

13 Turies cieti pie pamācības, neatstājies no tās, sargi to; jo tā ir tava dzīvība.

Tenu forte la instruon, ne forlasu ĝin; Konservu ĝin, ĉar ĝi estas via vivo.

14 Uz bezdievīgo tekas nenāc un uz ļauno ceļa neej!

La vojstrekon de malpiuloj ne iru, Kaj ne ekpaŝu sur la vojo de malbonuloj;

15 Stājies no tā, nestaigā uz viņa; raujies no tā un ej garām!

Evitu ĝin, ne trapasu ĝin; Flankiĝu de ĝi, kaj preterpasu.

16 Jo tie neaiziet gulēt, pirms nav ļauna darījuši, un tiem nenāk miegs, pirms nav kādu zemē gāzuši.

Ĉar ili ne ekdormas, se ili ne faris malbonon; Kaj ili perdas la dorman ripozon, se ili ne pekigis;

17 Jo tie ēd bezdievības maizi un dzer negantības vīnu.

Ĉar ili manĝas panon de malpio Kaj trinkas vinon de krimo.

18 Bet taisno celiņš ir kā spožs gaišums, kas spīd un spīd, līdz diena aust.

Kaj la vojo de piuloj estas kiel lumo leviĝanta, Kiu ĉiam pli lumas ĝis plena tagiĝo.

19 Bezdievīgo ceļš ir kā akla tumsība; tie nezin, pār ko tie kritīs.

La vojo de malpiuloj estas kiel mallumo; Ili ne scias, je kio ili falpuŝiĝos.

20 Ņem vērā, mans dēls, manus vārdus, griez savu ausi uz manu valodu,

Mia filo, atentu miajn vortojn; Klinu vian orelon al miaj paroloj.

21 Lai tie nezūd no tavām acīm; paglabā tos savā sirds dziļumā;

Ili ne foriĝu de viaj okuloj; Gardu ilin en via koro.

22 Jo tie ir dzīvība tiem, kas tos atrod, un visai viņu miesai zāles, kas dziedina.

Ĉar ili estas vivo por tiuj, kiuj ilin trovis, Kaj sanigaj por ilia tuta korpo.

23 Pār visu, kas jāsargā, sargi savu sirdi; jo no tās iziet dzīvība.

Pli ol ĉion gardatan, gardu vian koron; Ĉar el ĝi eliras la vivo.

24 Atstādini no sevis netiklu muti, un netaisnas lūpas lai ir tālu no tevis.

Forigu de vi falsemon de la buŝo, Kaj malicon de la lipoj malproksimigu de vi.

25 Lai tavas acis taisni skatās, un tavi acu raugi taisni tavā priekšā.

Viaj okuloj rigardu rekte, Kaj viaj palpebroj direktiĝu rekte antaŭen.

26 Nosver savu kāju soļus, tad visi tavi ceļi labi izdosies.

Fortikigu la direkton de viaj piedoj, Kaj ĉiuj viaj vojoj estu firmaj.

27 Negriezies ne uz labo ne kreiso pusi; sargi savu kāju no ļauna.

Ne ŝanceliĝu dekstren, nek maldekstren; Forigu de malbono vian piedon.