Salamana Pamācības 26

1 Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.

Gelijk de sneeuw in den zomer, en gelijk de regen in den oogst, alzo past den zot de eer niet.

2 Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.

Gelijk de mus is tot wegzweven, gelijk een zwaluw tot vervliegen, alzo zal een vloek, die zonder oorzaak is, niet komen.

3 Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.

Een zweep is voor het paard, een toom voor den ezel, en een roede voor den rug der zotten.

4 Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.

Antwoord den zot naar zijn dwaasheid niet, opdat gij ook hem niet gelijk wordt.

5 Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.

Antwoord den zot naar zijn dwaasheid, opdat hij in zijn ogen niet wijs zij.

6 Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.

Hij snijdt zich de voeten af, en drinkt geweld, die boodschappen zendt door de hand van een zot.

7 Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.

Hef de benen van den kreupele op; alzo is een spreuk in den mond der zotten.

8 Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.

Gelijk hij, die een edel gesteente in een slinger bindt, alzo is hij, die den zot eer geeft.

9 Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.

Gelijk een doorn gaat in de hand eens dronkaards, alzo is een spreuk in den mond der zotten.

10 Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.

De groten doen een iegelijk verdriet aan, en huren de zotten, en huren de overtreders.

11 Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.

Gelijk een hond tot zijn uitspuwsel wederkeert, alzo herneemt de zot zijn dwaasheid.

12 Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.

Hebt gij een man gezien, die wijs in zijn ogen is! Van een zot is meer verwachting dan van hem.

13 Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“

De luiaard zegt: Er is een felle leeuw op den weg, een leeuw is op de straten.

14 Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.

Een deur keert om op haar herre, alzo de luiaard op zijn bed.

15 Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.

De luiaard verbergt zijn hand in den boezem, hij is te moede, om die weder tot zijn mond te brengen.

16 Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.

De luiaard is wijzer in zijn ogen, dan zeven, die met rede antwoorden.

17 Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.

De voorbijgaande, die zich vertoornt in een twist, die hem niet aangaat, is gelijk die een hond bij de oren grijpt.

18 Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,

Gelijk een, die zich veinst te razen, die vuursprankelen, pijlen en dodelijke dingen werpt;

19 Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?

Alzo is een man, die zijn naaste bedriegt, en zegt: Jok ik er niet mede?

20 Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.

Als er geen hout is, gaat het vuur uit; en als er geen oorblazer is, wordt het gekijf gestild.

21 Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.

De dove kool is om de vurige kool, en het hout om het vuur; alzo is een kijfachtig man, om twist te ontsteken.

22 Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.

De woorden des oorblazers zijn als dergenen, die geslagen zijn, en die dalen in het binnenste des buiks.

23 Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.

Brandende lippen, en een boos hart, zijn als een potscherf met schuim van zilver overtogen.

24 Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.

Die haat draagt, gelaat zich vreemd met zijn lippen; maar in zijn binnenste stelt hij bedrog aan.

25 Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.

Als hij met zijn stem smeekt, geloof hem niet, want zeven gruwelen zijn in zijn hart.

26 Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.

Wiens haat door bedrog bedekt is, diens boosheid zal in de gemeente geopenbaard worden.

27 Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.

Die een kuil graaft, zal er in vallen, en die een steen wentelt, op hem zal hij wederkeren.

28 Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.

Een valse tong haat degenen, die zij verbrijzelt; en een gladde mond maakt omstoting.