Salamana Pamācības 25
1 Šie arīdzan ir Salamana sakāmie vārdi, ko Hizkijas, Jūda ķēniņa, vīri ir sakrājuši.
Teć są przypowieści Salomonowe, które zebrali mężowie Ezechyjasza, króla Judzkiego.
2 Dieva gods ir, kādu lietu apslēpt, bet ķēniņu gods ir, kādu lietu izdibināt.
Sława to Boża, taić sprawę; ale sława królów, wywiadywać się rzeczy.
3 Debess ir augsta, un zeme dziļa, un ķēniņu sirds neizdibinājama.
Wysokość niebios, i głębokość ziemi, i serce królów nie są doścignione.
4 Atšķir sārņus no sudraba, tad tiek kausētājam trauks;
Odejm zużelicę od srebra, a wynijdzie odlewającemu naczynie kosztowne.
5 Atšķir bezdievīgo nost no ķēniņa, tad viņa goda krēsls ar taisnību top stiprināts.
Odejm niezbożnika od oblicza królewskiego, a umocni się w sprawiedliwości stolica jego.
6 Nelielies ķēniņa priekšā un nestājies lielu kungu vietā.
Nie udawaj się za zacnego przed królem, a na miejscu wielmożnych nie stawaj;
7 Jo tas ir labāki, ka tev saka: „Virzies augšup!“nekā ka tevi pazemo vareno priekšā, ko tavas acis redz.
Bo lepiej jest, iż ci rzeką: Postąp sam: a niżeliby cię zniżyć miano przed księciem; co widują oczy twoje.
8 Nepārsteidzies strīdēties; jo citādi, ko tu galā darīsi, kad tavs tuvākais tevi gānījis.
Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój.
9 Izšķir pats savas ķildas ar savu tuvāko un neatklāj cita noslēpumu,
Prowadź do końca sprawę swoję z przyjacielem twoim, a tajemnicy drugiego nie objawiaj;
10 Ka tevi nerāj, kas to dzird, un tavam kaunam nav gala.
By cię snać nie zelżył ten, co cię słucha, a niesława twoja zostałaby na tobie.
11 Vārds īstenā laikā runāts ir zelta āboli sudraba traukos.
Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.
12 Gudrs pamācītājs paklausīgām ausīm ir zelta gredzens un zelta ķēdes.
Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota.
13 Kā sniega dzestrums pļaujamā laikā, tāds ir uzticams kalps tam, kas to sūta; jo tas atspirdzina sava kunga dvēseli.
Jako zimno śnieżne czasu żniwa: tak poseł wierny tym, którzy go posyłają; bo dusze panów swych ochładza.
14 Kas ar dāvanām lielās melodams, ir kā mākoņi un vējš bez lietus.
Człowiek, który się chlubi darem zmyślonym, jest jako wiatr i obłoki bez deszczu.
15 Ar lēnu garu pierunā valdnieku un ar mīkstu mēli lauž kaulus.
Książę cierpliwością bywa zmiękczony, a język łagodny kości łamie.
16 Medu atradis, ēd savu tiesu, ka tu pārēdies to neizvem.
Znajdzieszli miód, jedzże, ileć potrzeba, by snać objadłszy się go nie zwrócił.
17 Reti vien cel savu kāju tuvākā namā, ka viņš tevis neapnīkst un tevis neienīst.
Powściągnij nogę twoję od domu bliźniego twego, by snać będąc ciebie syt, nie miał cię w nienawiści.
18 Kas pret savu tuvāko dod nepatiesu liecību, ir kā veseris un zobens un asa bulta.
Każdy, kto mówi fałszywe świadectwo przeciw bliźniemu swemu, jest jako młot, i miecz, i strzała ostra.
19 Uz neuzticamu paļauties bēdu dienā ir izlūzis zobs un kliba kāja.
Ufność w człowieku przewrotnym jest w dzień ucisku jako ząb wyłamany i noga wywiniona.
20 Kas noskumušai sirdij dziesmas dzied, ir kā kad drēbes novelk ziemas laikā un kā etiķis uz sāls.
Jako ten, który zewłoczy odzienie czasu zimy, albo leje ocet na saletrę, taki jest ten, który śpiewa pieśni sercu smutnemu.
21 Kad tavs ienaidnieks izsalcis, ēdini viņu ar maizi, un kad izslāpis, dzirdini viņu ar ūdeni;
Jeźliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi, nakarm go chlebem; a jeźliby pragnął, daj mu się napić wody;
22 Jo tā tu sakrāsi kvēlošas ogles uz viņa galvas, un Tas Kungs tev to atmaksās.
Bo węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan ci nagrodzi.
23 Ziemelis dzemdē lietu, un glūnētāja mēle skābu ģīmi.
Jako wiatr północny deszcz przynosi: tak przynosi twarz gniewliwą język uszczypliwy.
24 Nama augšā kaktiņā dzīvot ir labāki, nekā namā kopā ar rējēju sievu.
Lepiej mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.
25 Laba ziņa no tālas zemes ir dzestrs ūdens izslāpušai dvēselei.
Jako woda chłodna duszy pragnącej: tak wieść dobra z ziemi dalekiej.
26 Taisnais, kas bezdievīga priekšā lokās, ir sajukusi aka un sajaukts avots.
Jako źródło nogami pomącone, albo zdrój zepsuty: tak sprawiedliwy, który upada przed niezbożnym.
27 Daudz medus ēst nav labi, un savu paša godu meklēt nav gods.
Jako jeść wiele miodu nie jest rzecz dobra: tak szukanie własnej sławy jest niesławne.
28 Kas prātu nemāk valdīt, ir izlauzta pilsēta bez mūriem.
Mąż, który nie ma mocy nad duchem swoim, jest jako miasto rozwalone bez muru.
