Salamana Pamācības 23
1 Kad tu sēdies, maizi ēst ar valdnieku, tad ņem labi vērā, kas tavā priekšā.
Kiam vi sidiĝos, por manĝi kun reganto, Rigardu bone, kio estas antaŭ vi;
2 Tu nazi lieci pie savas rīkles, ja esi negausis cilvēks.
Kaj vi metu tranĉilon al via gorĝo, Se vi estas avidulo.
3 Neiegribies viņa gardumu; jo tā ir viltus maize.
Ne deziru liajn bongustajn manĝojn; Ĉar ĝi estas trompa pano.
4 Nedzenies bagāts tapt, atmet tādu savu padomu.
Ne penu riĉiĝi; Forlasu vian pripensadon.
5 Vai tu savām acīm ļausi laisties, kur nav nekā? Jo tas tiešām ņemsies spārnus, kā ērglis, kas pret debesi skrien.
Ĉu vi direktos viajn okulojn al ĝi? ĝi jam ne ekzistos; Ĉar riĉeco faras al si flugilojn kiel aglo, kaj forflugas al la ĉielo.
6 Neēd tā maizi, kam skaudīga acs, un nekāro viņa gardumus;
Ne manĝu panon de malbondeziranto, Kaj ne deziru liajn bongustajn manĝojn.
7 Jo kādas viņa sirds domas, tāds viņš ir. „Ēd un dzer!“tā viņš tev saka, bet viņa sirds nav ar tevi.
Ĉar kiaj estas la pensoj en lia animo, tia li ankaŭ estas: Manĝu kaj trinku, li diros al vi, Sed lia koro ne estas kun vi.
8 Tavi kumosi, ko tu ieēdis, tev būs jāaizvemj, un tavi mīlīgie vārdi būs bijuši veltīgi.
La pecon, kiun vi manĝis, vi elvomos; Kaj vane vi perdis viajn agrablajn vortojn.
9 Nerunā priekš ģeķa ausīm; jo viņš tik nievās tavus prātīgos vārdus.
En la orelojn de malsaĝulo ne parolu; Ĉar li malŝatos la saĝecon de viaj vortoj.
10 Neatcel vecās robežas un nenāc uz bāreņu tīrumiem;
Ne forŝovu la antikvajn limojn, Kaj sur la kampon de orfoj ne iru.
11 Jo viņu atriebējs ir varens; tas iztiesās viņu tiesu pret tevi.
Ĉar ilia Liberiganto estas forta; Li defendos ilian aferon kontraŭ vi.
12 Loki savu sirdi pie pamācīšanas un savas ausis pie prātīgas valodas.
Elmetu vian koron al instruo Kaj viajn orelojn al paroloj de prudento.
13 Neatrauj bērnam pārmācību; ja tu viņu ar rīkstēm šaustīsi, tad tādēļ jau nemirs.
Ne malvolu puni knabon: Se vi batos lin per kano, li ne mortos.
Vi batos lin per kano, Kaj lian animon vi savos de Ŝeol. (Sheol h7585)
15 Mans dēls, ja tava sirds gudra, tad mana sirds priecāsies, tiešām tā priecāsies;
Mia filo, se via koro estos saĝa, Tiam ĝojos ankaŭ mia koro.
16 Un manas īkstis no prieka lēks, ja tavas lūpas runās skaidrību.
Kaj mia internaĵo ĝojos, Kiam viaj lipoj parolos ĝustaĵon.
17 Lai tava sirds nedeg uz grēciniekiem; bet turies vienmēr Tā Kunga bijāšanā.
Via koro sin tiru ne al pekuloj, Sed al timo antaŭ la Eternulo ĉiutage.
18 Jo tiešām nāks pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.
Ĉar ekzistas estonteco, Kaj via espero ne perdiĝos.
19 Klausies tu, mans bērns, un esi gudrs un turi savu sirdi taisnā ceļā.
Aŭskultu vi, mia filo, kaj estu saĝa, Kaj direktu vian koron al la ĝusta vojo.
20 Neesi ar vīna dzērājiem, kas rijot savu pašu miesu rij;
Ne estu inter la drinkantoj de vino, Inter tiuj, kiuj manĝas tro da viando;
21 Jo dzērājs un rijējs panīks, un paģiras vilks skrandas mugurā.
Ĉar drinkemulo kaj manĝegemulo malriĉiĝos, Kaj dormemulo havos sur si ĉifonaĵojn.
22 Klausi savam tēvam, kas tevi dzemdinājis, un nenicini savu māti, kad tā būs veca.
Aŭskultu vian patron, kiu vin naskigis, Kaj ne malŝatu vian patrinon, kiam ŝi maljuniĝos.
23 Pērc patiesību, un nepārdod gudrību, pamācīšanu un atzīšanu.
Veron aĉetu, kaj ne vendu saĝon Kaj instruon kaj prudenton.
24 Ar lielu prieku priecāsies taisnā tēvs, un kas gudru dzemdina, tas līksmosies par viņu.
Grandan ĝojon havas patro de virtulo, Kaj naskinto de saĝulo ĝojos pro li.
25 Lai tavs tēvs un tava māte priecājās, un lai līksmojās, kas tevi dzemdējusi.
Via patro kaj via patrino ĝojos, Kaj via naskintino triumfos.
26 Dod man savu sirdi, mans dēls, un lai mans ceļš tavām acīm labi patīk.
Donu, mia filo, vian koron al mi, Kaj al viaj okuloj plaĉu miaj vojoj.
27 Jo mauka ir dziļa bedre, un sveša sieva šaura aka.
Ĉar malĉastulino estas profunda foso, Kaj fremda edzino estas malvasta puto.
28 Tiešām tā glūn kā laupītājs, un vairo atkāpējus pasaulē.
Ŝi embuskas kiel rabisto, Kaj kolektas ĉirkaŭ si perfidulojn.
29 Kam gaudas? Kam vaidi? Kam bāršanās? Kam žēlabas? Kam skrambas par velti? Kam neskaidras acis?
Ĉe kiu estas ploro? ĉe kiu estas ĝemoj? ĉe kiu estas malpaco? Ĉe kiu estas plendoj? ĉe kiu estas senkaŭzaj batoj? Ĉe kiu estas malklaraj okuloj?
30 Tiem, kas pie vīna kavējās, tiem, kas nāk salda dzēriena meklēt.
Ĉe tiuj, kiuj sidas malfrue ĉe vino, Ĉe tiuj, kiuj venas, por gustumi aroman trinkaĵon.
31 Neskaties pēc vīna, ka viņš tāds sarkans, ka biķerī tas zvīļo, ka tik vēlīgi nostaigā lejā.
Ne rigardu la vinon, kiel ruĝa ĝi estas, Kiel ĝi brilas en la pokalo, kiel glate ĝi eniras:
32 Pēc viņš dzeļ kā čūska un dur kā odze.
En la fino ĝi mordas kiel serpento Kaj pikas kiel vipuro.
33 Tavas acis skatās pēc svešām sievām, un tava sirds runā netiklību,
Viaj okuloj vidos fremdaĵojn, Kaj via koro parolos malĝustaĵojn.
34 Un tu esi, kā kas jūras vidū guļ, un kā kas masta virsgalā guļ.
Kaj vi estos kiel dormanto meze de la maro, Kaj kiel dormanto sur la supro de masto.
35 „Mani sit, bet man nesāp; mani grūsta, bet es nejūtu. Kad jel uzmodīšos? Tad sākšu atkal no gala!“
Ili batis min, sed ĝi min ne doloris; Ili frapis min, sed mi ne sentis; Kiam mi vekiĝos, mi denove tion serĉos.
