Salamana Pamācības 23
1 Kad tu sēdies, maizi ēst ar valdnieku, tad ņem labi vērā, kas tavā priekšā.
Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,
2 Tu nazi lieci pie savas rīkles, ja esi negausis cilvēks.
En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;
3 Neiegribies viņa gardumu; jo tā ir viltus maize.
Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.
4 Nedzenies bagāts tapt, atmet tādu savu padomu.
Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;
5 Vai tu savām acīm ļausi laisties, kur nav nekā? Jo tas tiešām ņemsies spārnus, kā ērglis, kas pret debesi skrien.
Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.
6 Neēd tā maizi, kam skaudīga acs, un nekāro viņa gardumus;
Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;
7 Jo kādas viņa sirds domas, tāds viņš ir. „Ēd un dzer!“tā viņš tev saka, bet viņa sirds nav ar tevi.
Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die "Eet en drink" tot u zegt, maar het niet meent.
8 Tavi kumosi, ko tu ieēdis, tev būs jāaizvemj, un tavi mīlīgie vārdi būs bijuši veltīgi.
De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.
9 Nerunā priekš ģeķa ausīm; jo viņš tik nievās tavus prātīgos vārdus.
Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.
10 Neatcel vecās robežas un nenāc uz bāreņu tīrumiem;
Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;
11 Jo viņu atriebējs ir varens; tas iztiesās viņu tiesu pret tevi.
Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.
12 Loki savu sirdi pie pamācīšanas un savas ausis pie prātīgas valodas.
Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.
13 Neatrauj bērnam pārmācību; ja tu viņu ar rīkstēm šaustīsi, tad tādēļ jau nemirs.
Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;
Want als ge hem met een stok hebt geslagen, Hebt ge hem van de onderwereld gered. (Sheol h7585)
15 Mans dēls, ja tava sirds gudra, tad mana sirds priecāsies, tiešām tā priecāsies;
Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;
16 Un manas īkstis no prieka lēks, ja tavas lūpas runās skaidrību.
Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.
17 Lai tava sirds nedeg uz grēciniekiem; bet turies vienmēr Tā Kunga bijāšanā.
Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;
18 Jo tiešām nāks pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.
Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.
19 Klausies tu, mans bērns, un esi gudrs un turi savu sirdi taisnā ceļā.
Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.
20 Neesi ar vīna dzērājiem, kas rijot savu pašu miesu rij;
Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;
21 Jo dzērājs un rijējs panīks, un paģiras vilks skrandas mugurā.
Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.
22 Klausi savam tēvam, kas tevi dzemdinājis, un nenicini savu māti, kad tā būs veca.
Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.
23 Pērc patiesību, un nepārdod gudrību, pamācīšanu un atzīšanu.
Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.
24 Ar lielu prieku priecāsies taisnā tēvs, un kas gudru dzemdina, tas līksmosies par viņu.
Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:
25 Lai tavs tēvs un tava māte priecājās, un lai līksmojās, kas tevi dzemdējusi.
Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.
26 Dod man savu sirdi, mans dēls, un lai mans ceļš tavām acīm labi patīk.
Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;
27 Jo mauka ir dziļa bedre, un sveša sieva šaura aka.
Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.
28 Tiešām tā glūn kā laupītājs, un vairo atkāpējus pasaulē.
Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.
29 Kam gaudas? Kam vaidi? Kam bāršanās? Kam žēlabas? Kam skrambas par velti? Kam neskaidras acis?
Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?
30 Tiem, kas pie vīna kavējās, tiem, kas nāk salda dzēriena meklēt.
Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.
31 Neskaties pēc vīna, ka viņš tāds sarkans, ka biķerī tas zvīļo, ka tik vēlīgi nostaigā lejā.
Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.
32 Pēc viņš dzeļ kā čūska un dur kā odze.
Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.
33 Tavas acis skatās pēc svešām sievām, un tava sirds runā netiklību,
Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;
34 Un tu esi, kā kas jūras vidū guļ, un kā kas masta virsgalā guļ.
Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:
35 „Mani sit, bet man nesāp; mani grūsta, bet es nejūtu. Kad jel uzmodīšos? Tad sākšu atkal no gala!“
"Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!"
