Salamana Pamācības 2
1 Mans bērns, ja tu pieņemsi manus vārdus, un sirdī glabāsi manu mācību,
Mia filo! se vi akceptos miajn parolojn Kaj konservos ĉe vi miajn ordonojn,
2 Savu ausi griezt uz gudrību un savu sirdi uz atzīšanu,
Ke via orelo atente aŭskultos saĝon Kaj vian koron vi inklinigos al komprenado;
3 Tiešām, ja tu atzīšanas lūgsies un savu balsi pacelsi pēc saprašanas,
Se vi vokos la prudenton Kaj direktos vian voĉon al la saĝo:
4 Ja tu viņu meklēsi kā sudrabu un tai pakaļ dzīsies kā mantai;
Se vi serĉos ĝin kiel arĝenton, Serĉegos kiel trezoron:
5 Tad tu sapratīsi Tā Kunga bijāšanu un atradīsi Dieva atzīšanu;
Tiam vi komprenos la timon antaŭ la Eternulo, Kaj vi akiros konadon pri Dio.
6 (Jo Tas Kungs dod gudrību, no viņa mutes nāk atzīšana un saprašana:
Ĉar la Eternulo donas saĝon; El Lia buŝo venas scio kaj kompreno.
7 Viņš taisniem paglabā labklāšanos un ir par bruņām tiem, kas bezvainībā staigā,
Li havas helpon por la virtuloj; Li estas ŝildo por tiuj, kiuj vivas pie.
8 Sargādams taisnības ceļus un pasargādams savu taisno tekas; )
Li gardas la iradon de la justo, Kaj zorgas pri la vojo de Siaj piuloj.
9 Tad tu atzīsi, kas taisnība un tiesa, un kas skaidrība un ceļš uz visu labu,
Tiam vi komprenos veremon kaj juston Kaj pion kaj ĉiun bonan vojon.
10 Ja gudrība nāks tavā sirdī, un atzīšana tavai dvēselei būs mīļa,
Ĉar saĝo venos en vian koron, Kaj scio estos agrabla por via animo.
11 Tad labs padoms tevi pasargās un saprašana tevi paglabās,
Bona konscio vin gvidos, Prudento vin gardos,
12 Ka tā tevi izglābj no ļauna ceļa, no vīra, kas netiklību runā,
Por savi vin de la vojo de malbono, De homo, parolanta kontraŭveraĵon,
13 Kas atstājuši skaidrības ceļus, staigā pa tumsības ceļiem,
De tiuj, kiuj forlasas la ĝustan vojon, Por iri la vojojn de mallumo,
14 Kas priecājās ļaunu darīt un prieku atrod netiklībā un viltībā,
Kiuj ĝojas, kiam ili faras malbonon, Trovas plezuron en la malordo de la malboneco,
15 Kuru ceļi ir greizi, un kas savās tekās netikli;
Kies vojoj estas malrektaj Kaj kies irado deflankiĝis;
16 Ka tā tevi izglābj no svešas sievas, no svešnieces ar mīkstiem vārdiem,
Por savi vin de fremda virino, De edzino ne via, kies paroloj estas glataj,
17 Kas atstāj savas jaunības vīru, un aizmirst sava Dieva derību;
Kiu forlasas la amikon de sia juneco, Kaj forgesas la ligon de sia Dio;
18 (Jo viņas nams pašķiebjās uz nāvi, un viņas ceļi pie miroņiem;
Ĉar ŝia domo kondukas al morto, Kaj ŝiaj paŝoj al la inferuloj;
19 Visi, kas pie tās ieiet, negriežas atpakaļ, nedz atrod dzīvības ceļus; )
Ĉiuj, kiuj eniras al ŝi, ne revenas, Kaj ne reatingas la vojon de la vivo;
20 Ka, lai tu staigā pa labo ceļiem un sargi taisno tekas;
Ke vi iru la vojon de bonuloj, Kaj sekvu la paŝosignojn de piuloj.
21 Jo taisnie dzīvos zemē, un sirdsskaidrie tur paliks;
Ĉar la piuloj loĝos sur la tero, Kaj la senpekuloj restos sur ĝi;
22 Bet bezdievīgie no zemes taps izdeldēti, un kas ticību netur, no tās taps izsakņoti.
Sed la malpiuloj estos ekstermitaj de sur la tero, Kaj la maliculoj estos malaperigitaj de tie.
