Salamana Pamācības 2
1 Mans bērns, ja tu pieņemsi manus vārdus, un sirdī glabāsi manu mācību,
Mijn zoon, als ge mijn woorden aanvaardt, En mijn wenken ter harte neemt,
2 Savu ausi griezt uz gudrību un savu sirdi uz atzīšanu,
Uw oren te luisteren legt naar de wijsheid, Uw aandacht richt op ervaring;
3 Tiešām, ja tu atzīšanas lūgsies un savu balsi pacelsi pēc saprašanas,
Ja, als ge om wijsheid roept, En om inzicht uw stem verheft;
4 Ja tu viņu meklēsi kā sudrabu un tai pakaļ dzīsies kā mantai;
Als ge er naar streeft als naar geld, En er naar zoekt als naar schatten:
5 Tad tu sapratīsi Tā Kunga bijāšanu un atradīsi Dieva atzīšanu;
Dan zult ge de vreze voor Jahweh begrijpen, Zult ge vinden de kennis van God.
6 (Jo Tas Kungs dod gudrību, no viņa mutes nāk atzīšana un saprašana:
Want Jahweh schenkt wijsheid, Van zijn lippen komen kennis en inzicht;
7 Viņš taisniem paglabā labklāšanos un ir par bruņām tiem, kas bezvainībā staigā,
Hij houdt hulp bereid voor de braven, Is een schild voor mensen van onberispelijke wandel;
8 Sargādams taisnības ceļus un pasargādams savu taisno tekas; )
Hij beschermt de paden des rechts, En beveiligt de weg van zijn dienaars!
9 Tad tu atzīsi, kas taisnība un tiesa, un kas skaidrība un ceļš uz visu labu,
Dan zult ge verstaan wat recht is en plicht, Recht vooruit gaan op elk goed pad.
10 Ja gudrība nāks tavā sirdī, un atzīšana tavai dvēselei būs mīļa,
Want de wijsheid zal haar intrede doen in uw hart, De kennis zoet zijn voor uw ziel;
11 Tad labs padoms tevi pasargās un saprašana tevi paglabās,
Het overleg zal over u waken, Het verstand de wacht bij u houden.
12 Ka tā tevi izglābj no ļauna ceļa, no vīra, kas netiklību runā,
Zij zullen u behoeden voor de weg van het kwaad, Voor den man, die leugentaal spreekt;
13 Kas atstājuši skaidrības ceļus, staigā pa tumsības ceļiem,
Voor hen, die het rechte pad hebben verlaten, En wandelen op duistere wegen;
14 Kas priecājās ļaunu darīt un prieku atrod netiklībā un viltībā,
Voor hen, wie de misdaad een vreugde is, En die om boze plannen juichen,
15 Kuru ceļi ir greizi, un kas savās tekās netikli;
Die kronkelwegen gaan, En afdwalen op hun paden.
16 Ka tā tevi izglābj no svešas sievas, no svešnieces ar mīkstiem vārdiem,
Zij zullen u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal,
17 Kas atstāj savas jaunības vīru, un aizmirst sava Dieva derību;
Die den vriend van haar jeugd heeft verlaten, Het verbond van haar God heeft vergeten.
18 (Jo viņas nams pašķiebjās uz nāvi, un viņas ceļi pie miroņiem;
Want haar pad helt naar de dood, Naar de schimmen leiden haar wegen.
19 Visi, kas pie tās ieiet, negriežas atpakaļ, nedz atrod dzīvības ceļus; )
Wie zich met haar inlaat, keert nooit weerom, Bereikt nimmer de paden des levens!
20 Ka, lai tu staigā pa labo ceļiem un sargi taisno tekas;
Zo zult ge het pad der braven bewandelen, En de weg der rechtvaardigen houden.
21 Jo taisnie dzīvos zemē, un sirdsskaidrie tur paliks;
Want de vromen zullen de aarde bewonen, Alleen de onberispelijken blijven er op;
22 Bet bezdievīgie no zemes taps izdeldēti, un kas ticību netur, no tās taps izsakņoti.
Maar de bozen worden van de aarde verdelgd, De afvalligen eruit weggevaagd!
