Ceturtā Mozus 33

1 Šie ir Israēla bērnu ceļa gājumi, kā viņi no Ēģiptes zemes ir izgājuši pēc saviem pulkiem caur Mozu un Āronu.

No skal eg nemna dei staderne der Israels-folket tok læger på ferdi si, då Moses og Aron førde flokkarne deira burt frå Egyptarland.

2 Un Mozus uz Tā Kunga vārdu aprakstīja viņu iziešanu pēc viņu ceļa gājumiem, un šie ir viņu ceļa gājumi, viņiem izejot.

For kvar gong dei tok ut ifrå lægret, skreiv Moses upp kvar dei var, so som Herren hadde sagt med honom, og her er namni på lægerstaderne deira etter som dei for fram.

3 Tie izgāja no Raēmzes pirmā mēnesī piecpadsmitā dienā; pirmā mēnesī, otrā Pasa svētku dienā Israēla bērni izgāja caur augstu roku priekš visu ēģiptiešu acīm.

Femtande dagen i fyrste månaden tok Israels-sønerne ut frå Ra’amses, påskedagen for dei i veg med tråss i hugen, midt for augo på alle egyptarane;

4 Un ēģiptieši apraka visus pirmdzimtos, ko Tas Kungs viņu starpā bija sitis; Tas Kungs arī viņu dievus bija sodījis.

egyptarane heldt då på og jorda alle sine frumborne, deim som Herren hadde slege i hel; for Herren hadde halde dom yver gudarne deira.

5 Un Israēla bērni izgāja no Raēmzes un apmetās Sukotā.

Då Israels-sønerne hadde fare frå Ramses, lægra dei seg fyrst i Sukkot.

6 Un izgāja no Sukota un apmetās Etamā, kas ir tuksneša galā.

So tok dei ut frå Sukkot, og lægra seg i Etam, ytst utmed øydemarki.

7 Un tie izgāja no Etama un griezās uz Pi Hahirota ieleju, kas ir pret Baāl Cefonu un apmetās pret Migdolu.

So tok dei ut frå Etam, men sidan snudde dei um, og tok vegen til Pi-Hakhirot, som ligg midt imot Ba’al-Sefon, og dei lægra seg framanfor Migdol.

8 Un izgāja no Ķirota un gāja vidū caur jūru uz tuksnesi un staigāja treju dienu gājumus Etama tuksnesī un apmetās Mārā.

So tok dei ut frå Pi-Hakhirot, og for tvert igjenom havet til øydemarki, og då dei hadde fare tri dagar i Etammarki, lægra dei seg i Mara.

9 Un izgāja no Māras un nāca uz Elimu, un Elimā bija divpadsmit avoti un septiņdesmit palma koki, un tie tur apmetās.

So tok dei ut frå Mara, og kom til Elim. I Elim var det tolv vatskjeldor og sytti palmetre, og dei lægra seg der.

10 Un izgāja no Elima un apmetās pie niedru jūras.

So tok dei ut frå Elim, og lægra seg ved Raudehavet.

11 Un izgāja no niedru jūras un apmetās Sina tuksnesī.

So tok dei ut frå Raudehavet, og lægra seg i Sinheidi.

12 Un izgāja no Sina tuksneša un apmetās Dofkā.

So tok dei ut frå Sinheidi, og lægra seg i Dofka.

13 Un izgāja no Dofkas un apmetās Āluzā.

So tok dei ut frå Dofka, og lægra seg i Alus.

14 Un izgāja no Āluzas un apmetās Refidos, bet tur nebija ūdens tiem ļaudīm ko dzert.

So tok dei ut frå Alus, og lægra seg i Refidim; men der fanst det ikkje vatn so folket kunde få drikka.

15 Un tie izgāja no Refidiem un apmetās Sinaī tuksnesī.

So tok dei ut frå Refidim, og lægra seg i Sinaiheidi.

16 Un izgāja no Sinaī tuksneša un apmetās pie tiem kārības kapiem.

So tok dei ut frå Sinaiheidi, og lægra seg i Kibrot-Hatta’ava.

17 Un izgāja no tiem kārības kapiem un apmetās Hacerotā.

So tok dei ut frå Kibrot-Hatta’ava, og lægra seg i Haserot.

18 Un izgāja no Hacerotas un apmetās Ritmā.

So tok dei ut frå Haserot, og lægra seg i Ritma.

19 Un izgāja no Ritmas un apmetās RimonParecā.

So tok dei ut frå Ritma, og lægra seg i Rimmon-Peres.

20 Un izgāja no RimonParecas un apmetās Libnā.

So tok dei ut frå Rimmon-Peres, og lægra seg i Libna.

21 Un izgāja no Libnas un apmetās Rissā.

So tok dei ut frå Libna, og lægra seg i Rissa.

22 Un izgāja no Rissas un apmetās Ķelatā.

So tok dei ut frå Rissa, og lægra seg i Kehelata.

23 Un izgāja no Ķelatas un apmetās pie Zāvera kalna.

So tok dei ut frå Kehelata, og lægra seg innmed Seferfjellet.

24 Un izgāja no Zāvera kalna un apmetās Aradā.

So tok dei ut frå Seferfjellet, og lægra seg i Harada.

25 Un izgāja no Aradas un apmetās Maķelotā.

So tok dei ut frå Harada, og lægra seg i Makhelot.

26 Un izgāja no Maķelotas un apmetās Taātā.

So tok dei ut frå Makhelot, og lægra seg i Tahat.

27 Un izgāja no Taātas un apmetās Tārākā.

So tok dei ut frå Tahat, og lægra seg i Tarah.

28 Un izgāja no Tārākas un apmetās Mitkā.

So tok dei ut frå Tarah, og lægra seg i Mitka.

29 Un izgāja no Mitkas un apmetās Asmonā.

So tok dei ut frå Mitka, og lægra seg i Hasmona.

30 Un izgāja no Asmonas un apmetās Mozerotā.

So tok dei ut frå Hasmona, og lægra seg i Moserot.

31 Un izgāja no Mozerotas un apmetās BneJaēkanā.

So tok dei ut frå Moserot, og lægra seg i Bene-Ja’akan.

32 Un izgāza no BneJaēkanas un apmetās Orģidgadā.

So tok dei ut frå Bene-Ja’akan, og lægra seg i Hor-Hagidgad.

33 Un izgāja no Orģidgadas un apmetās Jotbatā.

So tok dei ut frå Hor-Hagidgad, og lægra seg i Jotbata.

34 Un izgāja no Jotbatas un apmetās Abronā.

So tok dei ut frå Jotbata, og lægra seg i Abrona.

35 Un izgāja no Abronas un apmetās Eceon-Ģēberā.

So tok dei ut frå Abrona, og lægra seg i Esjon-Geber.

36 Un izgāja no Eceon-Ģēberas un apmetās Cin tuksnesī, tas ir Kādeš.

So tok dei ut frå Esjon-Geber, og lægra seg i Sinheidi, i Kades.

37 Un izgāja no Kādešas un apmetās pie Hora kalna, Edoma zemes malā.

So tok dei ut frå Kades, og lægra seg attmed Horfjellet, i landskilet med Edom.

38 Tad Ārons, tas priesteris, gāja uz Hora kalnu pēc Tā Kunga vārda un tur nomira četrdesmitā gadā pēc tam, kad Israēla bērni bija izgājuši no Ēģiptes zemes, piektā mēnesī, pirmā mēneša dienā.

Og Aron, øvstepresten, gjekk upp på Horfjellet, som Herren hadde sagt med honom, og der døydde han i det fyrtiande året etter Israels-sønerne hadde teke ut frå Egyptarlandet, fyrste dagen i femte månaden.

39 Bet Ārons bija simts divdesmit un trīs gadus vecs, kad viņš nomira uz Hora kalna.

Aron var hundrad og tri og tjuge år gamall då han døydde på Horfjellet.

40 Tad tas Kanaānietis, ķēniņš Arads, kas dienvidu(Negebas) pusē dzīvoja Kanaāna zemē, dzirdēja Israēla bērnus nākam.

Men den kananitiske kongen som budde i Arad, i sørluten av Kana’an, fekk høyra at Israels-sønerne kom;

41 Un tie izgāja no Hora kalna un apmetās Calmonā.

då tok dei ut frå Horfjellet, og lægra seg i Salmona.

42 Un izgāja no Calmonas un apmetās Pūnonā.

So tok dei ut frå Salmona, og lægra seg i Punon.

43 Un izgāja no Pūnonas un apmetās Obotā.

So tok dei ut frå Punon, og lægra seg i Obot.

44 Un izgāja no Obotas un apmetās pie Ijim Abarima uz Moaba robežām.

So tok dei ut frå Obot, og lægra seg i Ijje-ha-Abarim i landskilet med Moab.

45 Un izgāja no Ijim un apmetās Dibon-Gadā.

So tok dei ut frå Ijjim, og lægra seg i Dibon-Gad.

46 Un izgāja no Dibon-Gadas un apmetās Almon-Diblataīmā.

So tok dei ut frå Dibon-Gad, og lægra seg i Almon-Diblataima.

47 Un izgāja no Almon-Diblataīmas un apmetās Abarim kalnos pret Nebu.

So tok dei ut frå Almon-Diblataima, og lægra seg i Abarimfjelli, austanfor Nebo.

48 Un izgāja no Abarim-kalniem un apmetās Moaba klajumos pie Jardānes pret Jēriku.

So tok dei ut frå Abarimfjelli, og lægra seg på Moabmoarne ved Jordanelvi der ho renn frammed Jeriko;

49 Un apmetās pie Jardānes no Bet-Jezimotam līdz Abel-Šitimai Moaba klajumos.

lægret deira låg langs med Jordan, og rakk frå Bet-ha-Jesjimot til Abel-hasj-sjittim på Moabmoarne.

50 Un Tas Kungs runāja uz Mozu Moaba klajumos pie Jardānes pret Jēriku, sacīdams:

Og Herren tala til Moses på Moabmoarne ved Jordan, midt for Jeriko, og sagde:

51 Runā uz Israēla bērniem un saki tiem: kad jūs iesiet pāri pār Jardāni uz Kanaāna zemi,

«Tala til Israels-sønerne, og seg til deim: «Når de fer yver Jordan og kjem til Kana’ans-landet,

52 Tad jums būs izdzīt savā priekšā visus zemes iedzīvotājus un izdeldēt visus viņu elku tēlus un izdeldēt visas viņu lietās bildes un nopostīt visus viņu elku kalnus.

so skal de driva ut deim som bur der i landet, og knasa alle bilætsteinarne deira, og slå sund alle gudelikjendi dei hev støypt seg, riva ned alle hovi.

53 Un jums to zemi būs ieņemt un tanī dzīvot, jo Es jums to zemi esmu devis iemantot.

De skal eigna til dykk landet, og setja dykk ned der; for dykk hev eg gjeve det landet til odel og eiga.

54 Un jums to zemi būs dalīt caur meslošanu pēc savām ciltīm; tai, kam daudz ļaužu, lai dod lielāku daļu, un tai, kam maz ļaužu, mazāku daļu, - kā ikvienai meslošana izkrīt, to lai tā dabū, - jums to zemi būs dalīt pēc savām tēvu ciltīm.

De skal skifta det millom dykk etter ætter, og draga strå um bygderne. Den som hev mykje folk, skal de gjeva mykje jord, og den som hev lite folk mindre. Kvar skal få den eigedomen som strået hans kjem ut med. Etter ætterne de høyrer til skal landet bytast millom dykk.

55 Bet ja jūs tos zemes iedzīvotājus neizdzīsiet savā priekšā, tad notiks, kurus jūs no tiem atlicināsiet, tie jums taps par ērkšķiem jūsu acīs un par dzeloni jūsu sānos, un jūs spaidīs tai zemē, kur jūs dzīvojat.

Men driv de deim ikkje ut, dei som no bur i landet, so skal dei som de sparer verta tornar i augo og broddar i sidorne dykkar, og dei skal plåga dykk i dykkar eige land.

56 Un notiks, kā Es viņiem domāju darīt, tā Es jums darīšu.

Og det som eg hadde sett meg fyre å gjera med deim, det skal eg då gjera med dykk.»»