Raudu Dziesmas 3
1 Es esmu tas vīrs, kas redzējis bēdas caur viņa dusmības rīksti.
Io sono l'uomo che ha provato la miseria sotto la sferza della sua ira.
2 Viņš mani vedis un licis iet tumsībā un ne gaismā.
Egli mi ha guidato, mi ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.
3 Tiešām, pret mani Viņš turējis Savu roku arvien atkal cauru dienu.
Solo contro di me egli ha volto e rivolto la sua mano tutto il giorno.
4 Manu miesu un manu ādu Viņš darījis vecu, manus kaulus Viņš satriecis.
Egli ha consumato la mia carne e la mia pelle, ha rotto le mie ossa.
5 Viņš pret mani cēlis un ap mani stādījis žulti un rūgtumu.
Ha costruito sopra di me, mi ha circondato di veleno e di affanno.
6 Tumsā Viņš mani nolicis, tā kā tos, kas sen miruši.
Mi ha fatto abitare in luoghi tenebrosi come i morti da lungo tempo.
7 Viņš mani aizmūrējis, ka es nevaru iziet, Viņš mani licis grūtos pinekļos.
Mi ha costruito un muro tutt'intorno, perché non potessi più uscire; ha reso pesanti le mie catene.
8 Un jebšu es saucu un brēcu, tomēr Viņš aizslēdz Savas ausis priekš manas lūgšanas.
Anche se grido e invoco aiuto, egli soffoca la mia preghiera.
9 Viņš manu ceļu aizmūrējis ar izcirstiem akmeņiem, Viņš manas tekas aizķīlājis.
Ha sbarrato le mie vie con blocchi di pietra, ha ostruito i miei sentieri.
10 Viņš ir glūnējis uz mani kā lācis, kā lauva slepenās vietās.
Egli era per me un orso in agguato, un leone in luoghi nascosti.
11 Viņš man no ceļa licis noklīst, Viņš mani saplosījis, Viņš mani postījis.
Seminando di spine la mia via, mi ha lacerato, mi ha reso desolato.
12 Viņš savu stopu uzvilcis un mani bultai licis par mērķi.
Ha teso l'arco, mi ha posto come bersaglio alle sue saette.
13 Viņš savas bultas iešāvis manās īkstīs.
Ha conficcato nei miei fianchi le frecce della sua faretra.
14 Es visiem saviem ļaudīm esmu par apsmieklu, viņiem par dziesmiņu cauru dienu.
Son diventato lo scherno di tutti i popoli, la loro canzone d'ogni giorno.
15 Viņš mani ēdinājis ar rūgtumiem, Viņš mani dzirdinājis ar vērmelēm.
Mi ha saziato con erbe amare, mi ha dissetato con assenzio.
16 Viņš manus zobus ar zvirgzdiem(grants akmeņiem) sagrūdis, Viņš mani aprausis ar pelniem.
Mi ha spezzato con la sabbia i denti, mi ha steso nella polvere.
17 Tu manai dvēselei esi atņēmis mieru, man labums jāaizmirst.
Son rimasto lontano dalla pace, ho dimenticato il benessere.
18 Tad es sacīju: mana drošība un mana cerība uz To Kungu ir pagalam.
E dico: «E' sparita la mia gloria, la speranza che mi veniva dal Signore».
19 Piemini manas bēdas un manu grūtumu, tās vērmeles un to žulti.
Il ricordo della mia miseria e del mio vagare è come assenzio e veleno.
20 Pieminēdama to piemin mana dvēsele un zemojās iekš manis.
Ben se ne ricorda e si accascia dentro di me la mia anima.
21 To es likšu pie savas sirds, tāpēc es gribu cerēt.
Questo intendo richiamare alla mia mente, e per questo voglio riprendere speranza.
22 Tā Kunga žēlastība to dara, ka mēs vēl neesam pagalam, jo Viņa apžēlošanās ir bez gala.
Le misericordie del Signore non sono finite, non è esaurita la sua compassione;
23 Tā ir ik rītu jauna, Tava uzticība ir ļoti liela.
esse son rinnovate ogni mattina, grande è la sua fedeltà.
24 Tas Kungs ir mana daļa, saka mana dvēsele, tādēļ es gribu cerēt uz Viņu.
«Mia parte è il Signore - io esclamo - per questo in lui voglio sperare».
25 Tas Kungs ir labs tiem, kas uz Viņu gaida, tai dvēselei, kas Viņu meklē.
Buono è il Signore con chi spera in lui, con l'anima che lo cerca.
26 Tā ir laba lieta, klusā garā gaidīt uz Tā Kunga palīdzību.
E' bene aspettare in silenzio la salvezza del Signore.
27 Tas ir labi cilvēkam, ka viņš jūgu nes savā jaunībā.
E' bene per l'uomo portare il giogo fin dalla giovinezza.
28 Viņš sēž vientulis un cieš klusu, kad tam nasta uzlikta,
Sieda costui solitario e resti in silenzio, poiché egli glielo ha imposto;
29 Lai krīt uz savu muti pīšļos, - varbūt vēl cerība, -
cacci nella polvere la bocca, forse c'è ancora speranza;
30 Lai padod savu vaigu tam, kas viņu sit, un saņem nievāšanas papilnam.
porga a chi lo percuote la sua guancia, si sazi di umiliazioni.
31 Jo Tas Kungs neatmet mūžīgi.
Poiché il Signore non rigetta mai...
32 Bet Viņš gan apbēdina, un tad Viņš apžēlojās pēc Savas lielās žēlastības.
Ma, se affligge, avrà anche pietà secondo la sua grande misericordia.
33 Jo ne no Savas sirds Viņš moka un apbēdina cilvēka bērnus.
Poiché contro il suo desiderio egli umilia e affligge i figli dell'uomo.
34 Kad apakš kājām min visus cietumniekus virs zemes,
Quando schiacciano sotto i loro piedi tutti i prigionieri del paese,
35 Kad loka vīra tiesu tā Visuaugstākā priekšā,
quando falsano i diritti di un uomo in presenza dell'Altissimo,
36 Kad pārgroza cilvēka tiesu, vai Tas Kungs to neredz?
quando fan torto a un altro in una causa, forse non vede il Signore tutto ciò?
37 Kas ko sacījis un tas noticis, ko Tas Kungs nav pavēlējis?
Chi mai ha parlato e la sua parola si è avverata, senza che il Signore lo avesse comandato?
38 Vai no tā Visuaugstākā mutes nenāk labums un ļaunums?
Dalla bocca dell'Altissimo non procedono forse le sventure e il bene?
39 Ko tad cilvēks kurn visu savu mūžu? Ikviens lai kurn pret saviem grēkiem.
Perché si rammarica un essere vivente, un uomo, per i castighi dei suoi peccati?
40 Izmeklēsim un pārbaudīsim savus ceļus un atgriezīsimies pie Tā Kunga.
«Esaminiamo la nostra condotta e scrutiamola, ritorniamo al Signore.
41 Pacelsim savu sirdi un savas rokas uz Dievu debesīs (sacīdami):
Innalziamo i nostri cuori al di sopra delle mani, verso Dio nei cieli.
42 Mēs esam grēkojuši un esam bijuši neklausīgi, tāpēc Tu neesi žēlojis.
Abbiamo peccato e siamo stati ribelli; tu non ci hai perdonato.
43 Tu esi ģērbies dusmībā un mūs vajājis, nokāvis un neesi žēlojis.
Ti sei avvolto nell'ira e ci hai perseguitati, hai ucciso senza pietà.
44 Tu ar padebesi esi apsedzies, ka lūgšana nevarēja tikt cauri.
Ti sei avvolto in una nube, così che la supplica non giungesse fino a te.
45 Tu mūs esi licis par mēsliem un īgnumu tautu vidū.
Ci hai ridotti a spazzatura e rifiuto in mezzo ai popoli.
46 Visi mūsu ienaidnieki atpleš savu muti pret mums.
Han spalancato la bocca contro di noi tutti i nostri nemici.
47 Bailes un bedre nāk pār mums, nelaime un posts.
Terrore e trabocchetto sono la nostra sorte, desolazione e rovina».
48 Manas acis plūst kā ūdens upes manas tautas meitas posta dēļ.
Rivoli di lacrime scorrono dai miei occhi, per la rovina della figlia del mio popolo.
49 Manas acis plūst un nevar stāties, mitēšanās nav,
Il mio occhio piange senza sosta perché non ha pace
50 Tiekams Tas Kungs no debesīm skatīsies un ņems vērā.
finché non guardi e non veda il Signore dal cielo.
51 Mana acs dara grūti manai dvēselei visu manas pilsētas meitu dēļ.
Il mio occhio mi tormenta per tutte le figlie della mia città.
52 Mani ienaidnieki vajāt mani vajājuši kā putnu bez vainas.
Mi han dato la caccia come a un passero coloro che mi son nemici senza ragione.
53 Tie manu dzīvību nomaitājuši bedrē un akmeņus metuši uz mani.
Mi han chiuso vivo nella fossa e han gettato pietre su di me.
54 Ūdeņi plūda pār manu galvu; tad es sacīju: nu esmu pagalam.
Son salite le acque fin sopra il mio capo; io dissi: «E' finita per me».
55 Es piesaucu, ak Kungs, Tavu vārdu no dziļās bedres,
Ho invocato il tuo nome, o Signore, dalla fossa profonda.
56 Un Tu paklausīji manu balsi. Tu neapslēpi Savu ausi no manām vaimanām, no manas kliegšanas.
Tu hai udito la mia voce: «Non chiudere l'orecchio al mio sfogo».
57 Tu nāci tuvu klāt tai dienā, kad es Tevi piesaucu, un sacīji: “Nebīsties!”
Tu eri vicino quando ti invocavo, hai detto: «Non temere!».
58 Tu, Kungs, iztiesā manas dvēseles tiesu, Tu izpestī manu dzīvību.
Tu hai difeso, Signore, la mia causa, hai riscattato la mia vita.
59 Tu, Kungs, redzi to netaisnību, kas man notiek, - tiesā tu manu tiesu!
Hai visto, o Signore, il torto che ho patito, difendi il mio diritto!
60 Tu redzi visu viņu atriebšanos, visas viņu domas pret mani.
Hai visto tutte le loro vendette, tutte le loro trame contro di me.
61 Tu, Kungs, dzirdi viņu nievāšanu, visas viņu domas pret mani,
Hai udito, Signore, i loro insulti, tutte le loro trame contro di me,
62 Manu pretinieku lūpas un viņu domas pret mani cauru dienu.
i discorsi dei miei oppositori e le loro ostilità contro di me tutto il giorno.
63 Lūko jel: Vai tie sēž vai ceļas, es esmu viņu dziesmiņa.
Osserva quando siedono e quando si alzano; io sono la loro beffarda canzone.
64 Tu tiem atmaksāsi, Kungs, maksu pēc viņu roku darbiem.
Rendi loro il contraccambio, o Signore, secondo l'opera delle loro mani.
65 Tu tiem dosi apstulbotu sirdi, - Tavi lāsti lai ir pār viņiem!
Rendili duri di cuore, la tua maledizione su di loro!
66 Tu tos vajāsi ar dusmību un tos izdeldēsi apakš Tā Kunga debesīm.
Perseguitali nell'ira e distruggili sotto il cielo, Signore.
