Raudu Dziesmas 3
1 Es esmu tas vīrs, kas redzējis bēdas caur viņa dusmības rīksti.
Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
2 Viņš mani vedis un licis iet tumsībā un ne gaismā.
Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
3 Tiešām, pret mani Viņš turējis Savu roku arvien atkal cauru dienu.
An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
4 Manu miesu un manu ādu Viņš darījis vecu, manus kaulus Viņš satriecis.
Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
5 Viņš pret mani cēlis un ap mani stādījis žulti un rūgtumu.
Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
6 Tumsā Viņš mani nolicis, tā kā tos, kas sen miruši.
versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
7 Viņš mani aizmūrējis, ka es nevaru iziet, Viņš mani licis grūtos pinekļos.
Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
8 Un jebšu es saucu un brēcu, tomēr Viņš aizslēdz Savas ausis priekš manas lūgšanas.
Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
9 Viņš manu ceļu aizmūrējis ar izcirstiem akmeņiem, Viņš manas tekas aizķīlājis.
versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
10 Viņš ir glūnējis uz mani kā lācis, kā lauva slepenās vietās.
Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
11 Viņš man no ceļa licis noklīst, Viņš mani saplosījis, Viņš mani postījis.
Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
12 Viņš savu stopu uzvilcis un mani bultai licis par mērķi.
dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
13 Viņš savas bultas iešāvis manās īkstīs.
Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
14 Es visiem saviem ļaudīm esmu par apsmieklu, viņiem par dziesmiņu cauru dienu.
Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
15 Viņš mani ēdinājis ar rūgtumiem, Viņš mani dzirdinājis ar vērmelēm.
Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
16 Viņš manus zobus ar zvirgzdiem(grants akmeņiem) sagrūdis, Viņš mani aprausis ar pelniem.
zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
17 Tu manai dvēselei esi atņēmis mieru, man labums jāaizmirst.
Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
18 Tad es sacīju: mana drošība un mana cerība uz To Kungu ir pagalam.
und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
19 Piemini manas bēdas un manu grūtumu, tās vērmeles un to žulti.
Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
20 Pieminēdama to piemin mana dvēsele un zemojās iekš manis.
Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
21 To es likšu pie savas sirds, tāpēc es gribu cerēt.
Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
22 Tā Kunga žēlastība to dara, ka mēs vēl neesam pagalam, jo Viņa apžēlošanās ir bez gala.
Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
23 Tā ir ik rītu jauna, Tava uzticība ir ļoti liela.
Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
24 Tas Kungs ir mana daļa, saka mana dvēsele, tādēļ es gribu cerēt uz Viņu.
mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
25 Tas Kungs ir labs tiem, kas uz Viņu gaida, tai dvēselei, kas Viņu meklē.
Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
26 Tā ir laba lieta, klusā garā gaidīt uz Tā Kunga palīdzību.
Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
27 Tas ir labi cilvēkam, ka viņš jūgu nes savā jaunībā.
Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
28 Viņš sēž vientulis un cieš klusu, kad tam nasta uzlikta,
Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
29 Lai krīt uz savu muti pīšļos, - varbūt vēl cerība, -
Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
30 Lai padod savu vaigu tam, kas viņu sit, un saņem nievāšanas papilnam.
Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
31 Jo Tas Kungs neatmet mūžīgi.
Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
32 Bet Viņš gan apbēdina, un tad Viņš apžēlojās pēc Savas lielās žēlastības.
Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
33 Jo ne no Savas sirds Viņš moka un apbēdina cilvēka bērnus.
Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
34 Kad apakš kājām min visus cietumniekus virs zemes,
damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
35 Kad loka vīra tiesu tā Visuaugstākā priekšā,
daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
36 Kad pārgroza cilvēka tiesu, vai Tas Kungs to neredz?
Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
37 Kas ko sacījis un tas noticis, ko Tas Kungs nav pavēlējis?
Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
38 Vai no tā Visuaugstākā mutes nenāk labums un ļaunums?
Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
39 Ko tad cilvēks kurn visu savu mūžu? Ikviens lai kurn pret saviem grēkiem.
Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
40 Izmeklēsim un pārbaudīsim savus ceļus un atgriezīsimies pie Tā Kunga.
Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
41 Pacelsim savu sirdi un savas rokas uz Dievu debesīs (sacīdami):
Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
42 Mēs esam grēkojuši un esam bijuši neklausīgi, tāpēc Tu neesi žēlojis.
"Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
43 Tu esi ģērbies dusmībā un mūs vajājis, nokāvis un neesi žēlojis.
Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
44 Tu ar padebesi esi apsedzies, ka lūgšana nevarēja tikt cauri.
Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
45 Tu mūs esi licis par mēsliem un īgnumu tautu vidū.
Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
46 Visi mūsu ienaidnieki atpleš savu muti pret mums.
Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
47 Bailes un bedre nāk pār mums, nelaime un posts.
Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
48 Manas acis plūst kā ūdens upes manas tautas meitas posta dēļ.
Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
49 Manas acis plūst un nevar stāties, mitēšanās nav,
Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
50 Tiekams Tas Kungs no debesīm skatīsies un ņems vērā.
bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
51 Mana acs dara grūti manai dvēselei visu manas pilsētas meitu dēļ.
Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
52 Mani ienaidnieki vajāt mani vajājuši kā putnu bez vainas.
Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
53 Tie manu dzīvību nomaitājuši bedrē un akmeņus metuši uz mani.
Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
54 Ūdeņi plūda pār manu galvu; tad es sacīju: nu esmu pagalam.
Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
55 Es piesaucu, ak Kungs, Tavu vārdu no dziļās bedres,
Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
56 Un Tu paklausīji manu balsi. Tu neapslēpi Savu ausi no manām vaimanām, no manas kliegšanas.
Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
57 Tu nāci tuvu klāt tai dienā, kad es Tevi piesaucu, un sacīji: “Nebīsties!”
Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
58 Tu, Kungs, iztiesā manas dvēseles tiesu, Tu izpestī manu dzīvību.
Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
59 Tu, Kungs, redzi to netaisnību, kas man notiek, - tiesā tu manu tiesu!
Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
60 Tu redzi visu viņu atriebšanos, visas viņu domas pret mani.
All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
61 Tu, Kungs, dzirdi viņu nievāšanu, visas viņu domas pret mani,
Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
62 Manu pretinieku lūpas un viņu domas pret mani cauru dienu.
die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
63 Lūko jel: Vai tie sēž vai ceļas, es esmu viņu dziesmiņa.
Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
64 Tu tiem atmaksāsi, Kungs, maksu pēc viņu roku darbiem.
Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
65 Tu tiem dosi apstulbotu sirdi, - Tavi lāsti lai ir pār viņiem!
Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
66 Tu tos vajāsi ar dusmību un tos izdeldēsi apakš Tā Kunga debesīm.
Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
