Ījaba 9
1 Ījabs atbildēja un sacīja:
A Hiob odpowiedział:
2 Patiesi, es zinu, ka tas tā ir: jo kā cilvēks varētu taisns būt tā stiprā Dieva priekšā?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 Ja viņš grib ar To tiesāties, tad tas Viņam uz tūkstošiem ne vārda nevar atbildēt.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Viņš ir gudrs no sirds un stiprs no spēka; kas pret Viņu var tiepties un pastāvēt?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Viņš pārceļ kalnus, un tie nemana, ka Viņš tos apgāž Savā dusmībā.
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Viņš kustina zemi no viņas vietas, ka viņas pamati trīc.
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Viņš pavēl saulei, tad tā neuzlec, Viņš aizspiež zieģeli priekš zvaigznēm.
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Viņš viens izplata debesis un staigā pa jūras augstumiem.
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Viņš radījis tos vāģus(Lāci), Orijonu un Sietiņu un tās zvaigznes pret dienasvidu.
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Viņš dara lielas lietas, ko nevar izprast, un brīnumus, ko nevar izskaitīt.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Redzi, Viņš man iet secen, ka To neredzu, Viņš staigā garām, ka To nesamanu.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Redzi, kad Viņš aizgrābj, kas Viņu kavēs, kas uz Viņu sacīs: ko Tu dari?
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 Dievs neaptur Savas dusmas, apakš Viņa tā varenā palīgi lokās.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 Kā tad nu es Viņam varētu atbildēt un atrast vārdus pret Viņu?
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Jo, kad es arī taisns būtu, taču es nevaru atbildēt, bet man būtu savs soģis jāpielūdz.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 Jebšu es sauktu, un Viņš man atbildētu, taču es nevarētu ticēt, ka Viņš klausīšot manu balsi.
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 Jo Viņš sagrābtu mani tā kā ar vētru un vairotu manas nepelnītas vainas.
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 Viņš manam garam neļautu atspirgties, bet mani pieēdinātu ar rūgtumiem.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 Ja spēka vajag, redzi, Viņš ir varens, un ja tiesā jānāk, kas Viņu sauks priekšā?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 Ja es būtu taisns, tad mana mute mani pazudinātu, ja es būtu skaidrs, taču Viņš man pierādītu vainu.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Es esmu nenoziedzīgs, es savu dvēseli nežēloju, man riebj dzīvot.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 Viena alga! tādēļ es saku: Viņš izdeldē nenoziedzīgu un bezdievīgu.
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 Kad Viņa rīkste piepeši nonāvē, tad Viņš smejas par nenoziedzīgo izsamišanos.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 Zeme top dota bezdievīgā rokā, Viņš apklāj viņas tiesnešu vaigus. Ja tas tā nav, kas tad to dara?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 Manas dienas jo ātras bijušas nekā skrējējs, tās ir aiztecējušas un labuma nav redzējušas.
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 Tās aizgājušas kā vieglas laivas, kā ērglis, kas šaujas uz barību.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 Kad es domāju: es gribu aizmirst savas vaimanas un pamest savu skumību un atspirgties,
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 Tad es iztrūkstos par visām savām sāpēm; es zinu, ka Tu mani neturi par nenoziedzīgu,
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 Ja man būs vainīgam būt, - kāpēc tad man velti nodarboties?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 Jebšu es mazgātos sniegā un šķīstītu savas rokas sārmā,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Taču Tu mani iemērktu bedrē, tā ka manas drēbes no manis kaunētos.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 Jo Viņš nav tāds vīrs kā es, kam es varētu atbildēt, ka mēs kopā varētu iet priekš tiesas.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 Nav mūsu starpā izšķīrēja, kas savu roku varētu likt uz mums abiem.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Kad Viņš atņemtu Savu rīksti no manis un Viņa biedēklis mani neiztrūcinātu, -
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 Tad es runātu un no Viņa nebītos; jo tā tas ar mani vis nav.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
