Ījaba 8
1 Tad Bildads no Šuhas atbildēja un sacīja:
Allora prese a dire Bildad il Suchita:
2 Cik ilgi tu tā gribi runāt? tavas mutes vārdi ir kā stiprs vējš, kas greznojās.
Fino a quando dirai queste cose e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
3 Vai Dievs pārgrozītu tiesu, un tas Visuvarenais pārgrozītu taisnību?
Può forse Dio deviare il diritto o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
4 Kad tavi bērni pret Viņu grēkojuši, tad Viņš tos arī nodevis viņu grēku varā.
Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui, li ha messi in balìa della loro iniquità.
5 Bet ja tu pie laika to stipro Dievu meklēsi un no tā Visuvarenā žēlastības lūgsies,
Se tu cercherai Dio e implorerai l'Onnipotente,
6 Ja tu šķīsts būsi un taisns, tad Viņš tevi gan uzlūkos un atkal uztaisīs tavas taisnības dzīvokli.
se puro e integro tu sei, fin d'ora veglierà su di te e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
7 Un ja tu iesākumā biji sīks, pēcgalā tu būsi ļoti liels.
piccola cosa sarà la tua condizione di prima, di fronte alla grandezza che avrà la futura.
8 Jo vaicā jel tiem senajiem, un liec vērā, ko viņu tēvi piedzīvojuši.
Chiedilo infatti alle generazioni passate, poni mente all'esperienza dei loro padri,
9 Jo mēs esam vakarēji un nezinām nenieka; jo mūsu dienas ir kā ēna virs zemes.
perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo, come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
10 Viņi tevi gan mācīs un tev sacīs un no savas sirds runās.
Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno traendo le parole dal cuore?
11 Vai ašķi aug bez dūņām, vai niedres izaug bez ūdens?
Cresce forse il papiro fuori della palude e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
12 Vēl zaļo, netiek plūktas, bet nokalst ātrāki nekā visa cita zāle.
E' ancora verde, non buono per tagliarlo, e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
13 Tā iet visiem, kas Dievu aizmirst, un blēža cerība iet bojā,
Tale il destino di chi dimentica Dio, così svanisce la speranza dell'empio;
14 Viņa drošums iznīkst, un viņa patvērums ir kā zirnekļa tīkls.
la sua fiducia è come un filo e una tela di ragno è la sua sicurezza:
15 Viņš atslienas pie sava nama, bet tas nestāv, viņš gan pie tā turas, bet tas nepastāv.
si appoggi alla sua casa, essa non resiste, vi si aggrappi, ma essa non regge.
16 Gan viņš ir zaļš, saulei spīdot, un viņa zari izplešas viņa dārzā,
Rigoglioso sia pure in faccia al sole e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
17 Viņa saknes vijās ap akmeņiem un ķērās pie mūra ēkas.
sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici, tra le pietre attinga la vita.
18 Kad viņš to izdeldē no viņa vietas, tad šī viņu aizliedz: Es tevi neesmu redzējusi.
Se lo si toglie dal suo luogo, questo lo rinnega: «Non t'ho mai visto!».
19 Redzi, tāds ir viņa ceļa prieks, un no pīšļiem izaug atkal citi.
Ecco la gioia del suo destino e dalla terra altri rispuntano.
20 Redzi, Dievs neatmet sirdsskaidro, un neņem bezdievīgo pie rokas.
Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro, e non sostiene la mano dei malfattori.
21 Kamēr Viņš tavu muti piepildīs ar smiešanos un tavas lūpas ar gavilēšanu,
Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso e le tue labbra di gioia.
22 Tavi ienaidnieki taps apģērbti ar kaunu, un bezdievīgo dzīvokļa vairs nebūs.
I tuoi nemici saran coperti di vergogna e la tenda degli empi più non sarà.
