Ījaba 6
1 Ījabs atbildēja un sacīja:
| و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ |
2 Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!
| «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ |
3 Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.
| زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد. | ۳ |
4 Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.
| زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند. | ۴ |
5 Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?
| آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟ | ۵ |
6 Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?
| آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟ | ۶ |
7 Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.
| جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ |
8 Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,
| «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ |
9 Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!
| و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ |
10 Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.
| آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ |
11 Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?
| من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ |
12 Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?
| آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ |
13 Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?
| آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ |
14 Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.
| حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ |
15 Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;
| اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند. | ۱۵ |
16 Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -
| که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ |
17 Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.
| وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند. | ۱۷ |
18 Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.
| کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند. | ۱۸ |
19 Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.
| کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ |
20 Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.
| از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ |
21 Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.
| زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ |
22 Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?
| آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ |
23 Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?
| یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ |
24 Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.
| «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ |
25 Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;
| سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟ | ۲۵ |
26 Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.
| آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ |
27 Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.
| یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید. | ۲۷ |
28 Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.
| پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ |
29 Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.
| برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ |
30 Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?
| آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ |
