Ījaba 6
1 Ījabs atbildēja un sacīja:
Da gab ihm Job zur Antwort:
2 Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!
"Wenn doch mein Gram, mein Leid gewogen würde auf einer Waage, ganz genau,
3 Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.
so wär es schwerer als des Meeres Sand. Deshalb sind meine Worte unbedacht.
4 Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.
Des Höchsten Pfeile kenne ich zu gut, mein Geist saugt doch ihr Gift in sich hinein. Die Gottesschrecken überfallen mich.
5 Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?
Auf grüner Au, schreit da der Esel, und brüllt der Stier bei seinem Futter?
6 Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?
Kann man denn Fades ohne Salz genießen; besitzt das Eiweiß Wohlgeschmack?
7 Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.
So widert es mich an, auch jenes anzurühren, dergleichen gilt mir wie ein Trauerbrot.
8 Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,
Ach, daß mein Flehen Gnade fände, daß Gott erfüllte meinen Wunsch!
9 Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!
Gefiel es Gott, mich zu zermalmen; zerschnitt er rasch in Großmut meinen Lebensfaden!
10 Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.
Dies wäre noch ein Trost für mich; ich tanzte noch im schonungslosen Schmerze, weil ich mit Worten an den Heiligen nicht zurückgehalten.
11 Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?
Was ist denn meine Kraft, daß ich noch hoffen, mein Zweck, daß ich mich noch gedulden soll?
12 Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?
Ist meine Körperkraft aus Stein? Ist denn mein Fleisch aus Erz?
13 Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?
Verdiene ich denn keinen Beistand mehr? Ist jede Hilfe mir zu nehmen?
14 Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.
Dem Leidenden gebührt von seinem Freunde Liebe, und muß er selbst die Gottesfurcht beiseite lassen.
15 Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;
Die Brüder aber sind mir untreu wie die Bäche. - Sie zeigen nutzlos sich wie Wasserläufe,
16 Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -
die durch die Kälte trauern und die der Schnee verbirgt,
17 Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.
die ebenso, wenn sie durchglüht, verschwinden, wenn's heiß, getilgt von ihrem Orte sind,
18 Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.
und deren Wegeläufe ganz verkehrt. Sie steigen dann als Dunst hinauf und sind nicht mehr zu finden.
19 Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.
Die Karawanen Temas schauen danach aus; die Reisezüge Sabas rechnen drauf.
20 Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.
Doch ihr Vertrauen täuschet sie; sie kommen hin und sind dann schwer betrogen. -
21 Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.
Zu gar nichts nutze seid ihr freilich. Ihr seht das Unglück und verzaget.
22 Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?
Ja, habe ich euch gesagt: 'Von Eurem gebt mir! Aus eurem mühevoll erworbenen Gute zahlt für mich!
23 Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?
Befreit mich aus der Hand des Drängers! Vom harten Gläubiger erlöset mich!'
24 Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.
Belehrt mich eines Besseren, dann schweige ich. Zeigt mir doch meinen Irrtum!
25 Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;
Wozu verhöhnt ihr offne Worte, und was beweist denn ein Beweis von euch?
26 Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.
Ja, haltet ihr schon bloße Worte für Beweis, die Worte eines Armen aber nur für Wind?
27 Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.
Laßt ihr auf Waisen etwas kommen, und sprecht ihr gegen euren Freund?
28 Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.
Nun aber wollet mit Verlaub mir zuhören! Ich täusche eure Aufmerksamkeit mitnichten.
29 Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.
Hierher kehrt euch! Kein Unrecht laßt geschehen! Hierher kehrt euch! Im Rechte bin ich noch hierin.
30 Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?
Ist denn auf meiner Zunge einzig Unrecht? Verstehe ich denn nicht, was Sünde ist?"
