Ījaba 41
1 Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
Puoi tu pescare il Leviatan con l'amo e tener ferma la sua lingua con una corda,
2 Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
ficcargli un giunco nelle narici e forargli la mascella con un uncino?
3 Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
Ti farà forse molte suppliche e ti rivolgerà dolci parole?
4 Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
Stipulerà forse con te un'alleanza, perché tu lo prenda come servo per sempre?
5 Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
Scherzerai con lui come un passero, legandolo per le tue fanciulle?
6 Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
Lo metteranno in vendita le compagnie di pesca, se lo divideranno i commercianti?
7 Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
Crivellerai di dardi la sua pelle e con la fiocina la sua testa?
8 Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
Metti su di lui la mano: al ricordo della lotta, non rimproverai!
9 Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
Ecco, la tua speranza è fallita, al solo vederlo uno stramazza.
10 Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
Nessuno è tanto audace da osare eccitarlo e chi mai potrà star saldo di fronte a lui?
11 Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
Chi mai lo ha assalito e si è salvato? Nessuno sotto tutto il cielo.
12 Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
Non tacerò la forza delle sue membra: in fatto di forza non ha pari.
13 Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
Chi gli ha mai aperto sul davanti il manto di pelle e nella sua doppia corazza chi può penetrare?
14 Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
Le porte della sua bocca chi mai ha aperto? Intorno ai suoi denti è il terrore!
15 Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
Il suo dorso è a lamine di scudi, saldate con stretto suggello;
16 Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
l'una con l'altra si toccano, sì che aria fra di esse non passa:
17 Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
ognuna aderisce alla vicina, sono compatte e non possono separarsi.
18 Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
Il suo starnuto irradia luce e i suoi occhi sono come le palpebre dell'aurora.
19 No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
Dalla sua bocca partono vampate, sprizzano scintille di fuoco.
20 No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
Dalle sue narici esce fumo come da caldaia, che bolle sul fuoco.
21 Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
Il suo fiato incendia carboni e dalla bocca gli escono fiamme.
22 Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
Nel suo collo risiede la forza e innanzi a lui corre la paura.
23 Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
Le giogaie della sua carne son ben compatte, sono ben salde su di lui, non si muovono.
24 Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
Il suo cuore è duro come pietra, duro come la pietra inferiore della macina.
25 Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
Quando si alza, si spaventano i forti e per il terrore restano smarriti.
26 Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
La spada che lo raggiunge non vi si infigge, né lancia, né freccia né giavellotto;
27 Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
stima il ferro come paglia, il bronzo come legno tarlato.
28 Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
Non lo mette in fuga la freccia, in pula si cambian per lui le pietre della fionda.
29 Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
Come stoppia stima una mazza e si fa beffe del vibrare dell'asta.
30 Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
Al disotto ha cocci acuti e striscia come erpice sul molle terreno.
31 Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
Fa ribollire come pentola il gorgo, fa del mare come un vaso da unguenti.
32 Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
Dietro a sé produce una bianca scia e l'abisso appare canuto.
33 Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
Nessuno sulla terra è pari a lui, fatto per non aver paura.
34 Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
Lo teme ogni essere più altero; egli è il re su tutte le fiere più superbe.
