Ījaba 41
1 Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
2 Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
3 Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
4 Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
5 Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
6 Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
7 Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
8 Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
9 Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
10 Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
11 Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
12 Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
13 Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
14 Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
15 Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
16 Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
17 Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
18 Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
19 No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
20 No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
21 Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
22 Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
23 Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
24 Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
25 Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
26 Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
27 Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
28 Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
29 Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
30 Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
31 Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
32 Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
33 Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
34 Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
