Ījaba 40
1 Un Tas Kungs atbildēja Ījabam un sacīja:
Poi il Signore parlò a Giobbe, e disse:
2 Vai vainotājs ies tiepties ar to Visuvareno? Kas Dievu pamāca, lai uz to atbild!
Colui che litiga con l'Onnipotente[lo] correggerà egli? Colui che arguisce Iddio risponda a questo.
3 Bet Ījabs atbildēja Tam Kungam un sacīja:
E Giobbe rispose al Signore, e disse:
4 Redzi, es esmu mazs, ko lai es Tev atbildu? Es likšu roku uz muti.
Ecco, io sono avvilito; che ti risponderei io? Io metto la mia mano in su la bocca.
5 Es reiz esmu runājis, bet vairs neatbildēšu; un otru reiz, bet vairs to nedarīšu.
Io ho parlato una volta, ma non replicherò più; Anzi due, ma non continuerò più.
6 Un Tas Kungs atbildēja Ījabam no vētras un sacīja:
E il Signore parlò di nuovo a Giobbe dal turbo, e disse:
7 Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu mani māci.
Cingiti ora i lombi, come un valente uomo; Io ti farò delle domande, e tu insegnami.
8 Vai tu Manu tiesu iznīcināsi, vai tu Mani pazudināsi, ka tu būtu taisns?
Annullerai tu pure il mio giudicio, E mi condannerai tu per giustificarti?
9 Jeb vai tev ir tāds elkonis kā tam stipram Dievam, vai tev ir pērkona balss kā viņam?
Hai tu un braccio simile a quel di Dio? O tuoni tu con la voce come egli?
10 Aptērpies tad ar greznību un augstību, un apģērbies ar lielu godu un godību.
Adornati pur di magnificenza e di altezza; E vestiti di maestà e di gloria.
11 Izgāz savas dusmības bardzību, un uzlūko visus lepnos un pazemo tos.
Spandi i furori dell'ira tua, E riguarda ogni altiero, ed abbassalo;
12 Uzlūko visus lepnos un gāz tos zemē un satriec tos bezdievīgos savā vietā.
Riguarda ogni altiero, ed atterralo; E trita gli empi, e spronfondali;
13 Guldi tos kapā pīšļos un sedz viņu vaigus ar tumsību.
Nascondili tutti nella polvere, [E] tura loro la faccia in grotte;
14 Tad arī Es tevi teikšu, ka tava labā roka tev palīdzējusi.
Allora anch'io ti darò questa lode, Che la tua destra ti può salvare.
15 Redzi nu, beēmots (upes-zirgs), ko Es līdz ar tevi esmu radījis, ēd zāli kā vērsis.
Ecco l'ippopotamo, il quale io ho fatto teco; Egli mangia l'erba come il bue.
16 Redzi jel, viņa spēks ir viņa gurnos un viņa stiprums viņa vēdera dzīslās.
Ecco, la sua forza [è] ne' lombi, E la sua possa nei muscoli del suo ventre.
17 Viņš kustina savu asti kā ciedra koku, viņa cisku dzīslas kopā ir sapītas.
Egli rizza la sua coda come un cedro; Ed i nervi delle sue coscie sono intralciati.
18 Viņa kauli ir kā ciets varš, viņa locekļi kā dzelzs mieti.
Le sue ossa [son come] sbarre di rame, Come mazze di ferro.
19 Viņš ir Dieva ceļu pirmais; kas viņu radījis, Tas viņam devis savu zobenu.
Egli [è] la principale delle opere di Dio; [Sol] colui che l'ha fatto può accostargli la sua spada.
20 Kalni viņam izdod barību, un tur trencās visi lauka zvēri.
Perchè i monti gli producono il pasco, Tutte le bestie della campagna vi scherzano.
21 Koku biezumā viņš apgulstas, niedrēs un dūņās paslēpies.
Egli giace sotto gli alberi ombrosi, In ricetti di canne e di paludi.
22 Koku biezums viņu apsedz ar savu ēnu, upes kārkli viņu apslēpj.
Gli alberi ombrosi lo coprono [con] l'ombra loro; I salci de' torrenti l'intorniano.
23 Redzi, kad upe plūst, tad viņš nedreb, viņš ir drošs, kad Jardāne pat līdz viņa mutei celtos.
Ecco, egli può far forza ad un fiume, [sì che] non corra; Egli si fida di potersi attrarre il Giordano nella gola.
24 Vai viņu var gūstīt, viņa acīm redzot? vai viņam virvi var vilkt caur nāsīm?
Prenderallo [alcuno] alla sua vista? Forera[gli] egli il naso, per [mettervi] de' lacci?
