Ījaba 40
1 Un Tas Kungs atbildēja Ījabam un sacīja:
Der Herr erwiderte dem Job und sprach:
2 Vai vainotājs ies tiepties ar to Visuvareno? Kas Dievu pamāca, lai uz to atbild!
"Ist nun der Streit mit dem Allmächtigen zu Ende? Wer Gott anklagt, antworte drauf!"
3 Bet Ījabs atbildēja Tam Kungam un sacīja:
Und Job erwiderte dem Herrn und sprach:
4 Redzi, es esmu mazs, ko lai es Tev atbildu? Es likšu roku uz muti.
"Ich bin doch zu gering, daß ich Dir Antwort gebe; ich lege meine Hand auf meinen Mund.
5 Es reiz esmu runājis, bet vairs neatbildēšu; un otru reiz, bet vairs to nedarīšu.
Einmal hab ich geredet; ich widerspreche nimmer. Ein zweitesmal tu ich's nicht wieder."
6 Un Tas Kungs atbildēja Ījabam no vētras un sacīja:
Der Herr erwiderte dem Job nach diesem Wettersturm und sprach:
7 Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu mani māci.
"Auf, gürte deine Lenden wie ein Mann! Ich will dich fragen; du belehre mich!
8 Vai tu Manu tiesu iznīcināsi, vai tu Mani pazudināsi, ka tu būtu taisns?
Willst du mein Recht vielleicht zunichte machen und mich verdammen, daß du Recht behältst?
9 Jeb vai tev ir tāds elkonis kā tam stipram Dievam, vai tev ir pērkona balss kā viņam?
Hast du denn einen Arm wie Gott? Kannst du gleich diesem donnern lassen?
10 Aptērpies tad ar greznību un augstību, un apģērbies ar lielu godu un godību.
Mit Hoheit schmücke dich und mit Erhabenheit. Umkleide dich mit Glanz und Herrlichkeit!
11 Izgāz savas dusmības bardzību, un uzlūko visus lepnos un pazemo tos.
Laß deines Zornes Gluten sich ergießen! Und wirf mit deinen Blicken jeden Stolzen nieder!
12 Uzlūko visus lepnos un gāz tos zemē un satriec tos bezdievīgos savā vietā.
Mit einem Blick demütige jeden Stolzen! An ihrem Orte wirf die Frevler nieder!
13 Guldi tos kapā pīšļos un sedz viņu vaigus ar tumsību.
Verbirg im Staube sie zumal. Und steck ihr Angesicht an den verborgenen Ort!
14 Tad arī Es tevi teikšu, ka tava labā roka tev palīdzējusi.
Dann will auch ich dich loben, wenn du dir selber hilfst.
15 Redzi nu, beēmots (upes-zirgs), ko Es līdz ar tevi esmu radījis, ēd zāli kā vērsis.
Das Nilpferd sieh dir an, das ich geschaffen, im Vergleich zu dir! Gleich einem Rinde frißt es Gras.
16 Redzi jel, viņa spēks ir viņa gurnos un viņa stiprums viņa vēdera dzīslās.
Betrachte aber doch die Kraft in seinen Lenden und seine Stärke in den Muskeln seines Leibes!
17 Viņš kustina savu asti kā ciedra koku, viņa cisku dzīslas kopā ir sapītas.
Gleich einer Zeder streckt es seinen Schweif hinaus. Die Sehnen seiner Schenkel, dicht verschlungen,
18 Viņa kauli ir kā ciets varš, viņa locekļi kā dzelzs mieti.
und seine Knochen sind wie eherne Röhren, und seine Beine sind wie Eisenstäbe.
19 Viņš ir Dieva ceļu pirmais; kas viņu radījis, Tas viņam devis savu zobenu.
Es ist dies Gottes Meisterwerk; sein Schöpfer gab ihm eine Sichel.
20 Kalni viņam izdod barību, un tur trencās visi lauka zvēri.
Die Berge liefern ihm das Futter; es spottet aller wilden Tiere.
21 Koku biezumā viņš apgulstas, niedrēs un dūņās paslēpies.
Und unter Lotosbüschen lagert's dort in dem Versteck von Rohr und Schilf.
22 Koku biezums viņu apsedz ar savu ēnu, upes kārkli viņu apslēpj.
Und Lotosbüschel überdachen es als Schattenspender; des Baches Weiden halten es umfangen.
23 Redzi, kad upe plūst, tad viņš nedreb, viņš ir drošs, kad Jardāne pat līdz viņa mutei celtos.
Wenn sich ein Strom ergießt, wird ihm nicht bange. Es bleibt getrost, ergösse sich ein Jordan ihm ins Maul.
24 Vai viņu var gūstīt, viņa acīm redzot? vai viņam virvi var vilkt caur nāsīm?
Kann man's mit seinen Augen bannen? Will man mit Stricken wohl die Nase ihm durchbohren?
