Ījaba 39
1 Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?
Sai tu quando figliano le camozze e assisti al parto delle cerve?
2 Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,
Conti tu i mesi della loro gravidanza e sai tu quando devono figliare?
3 Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?
Si curvano e depongono i figli, metton fine alle loro doglie.
4 Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.
Robusti sono i loro figli, crescono in campagna, partono e non tornano più da esse.
5 Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,
Chi lascia libero l'asino selvatico e chi scioglie i legami dell'ònagro,
6 Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?
al quale ho dato la steppa per casa e per dimora la terra salmastra?
7 Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.
Del fracasso della città se ne ride e gli urli dei guardiani non ode.
8 Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.
Gira per le montagne, sua pastura, e va in cerca di quanto è verde.
9 Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?
Il bufalo si lascerà piegare a servirti o a passar la notte presso la tua greppia?
10 Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?
Potrai legarlo con la corda per fare il solco o fargli erpicare le valli dietro a te?
11 Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?
Ti fiderai di lui, perché la sua forza è grande e a lui affiderai le tue fatiche?
12 Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?
Conterai su di lui, che torni e raduni la tua messe sulla tua aia?
13 Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?
L'ala dello struzzo batte festante, ma è forse penna e piuma di cicogna?
14 Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,
Abbandona infatti alla terra le uova e sulla polvere le lascia riscaldare.
15 Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.
Dimentica che un piede può schiacciarle, una bestia selvatica calpestarle.
16 Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.
Tratta duramente i figli, come se non fossero suoi, della sua inutile fatica non si affanna,
17 Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.
perché Dio gli ha negato la saggezza e non gli ha dato in sorte discernimento.
18 Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.
Ma quando giunge il saettatore, fugge agitando le ali: si beffa del cavallo e del suo cavaliere.
19 Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?
Puoi tu dare la forza al cavallo e vestire di fremiti il suo collo?
20 Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.
Lo fai tu sbuffare come un fumaiolo? Il suo alto nitrito incute spavento.
21 Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.
Scalpita nella valle giulivo e con impeto va incontro alle armi.
22 Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.
Sprezza la paura, non teme, né retrocede davanti alla spada.
23 Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,
Su di lui risuona la faretra, il luccicar della lancia e del dardo.
24 Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.
Strepitando, fremendo, divora lo spazio e al suono della tromba più non si tiene.
25 Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.
Al primo squillo grida: «Aah!...» e da lontano fiuta la battaglia, gli urli dei capi, il fragor della mischia.
26 Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?
Forse per il tuo senno si alza in volo lo sparviero e spiega le ali verso il sud?
27 Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?
O al tuo comando l'aquila s'innalza e pone il suo nido sulle alture?
28 Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.
Abita le rocce e passa la notte sui denti di rupe o sui picchi.
29 No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.
Di lassù spia la preda, lontano scrutano i suoi occhi.
30 Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.
I suoi aquilotti succhiano il sangue e dove sono cadaveri, là essa si trova.
