Ījaba 38
1 Tad Tas Kungs Ījabam atbildēja no vētras un sacīja:
La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
2 Kas tas tāds, kas (Dieva) padomu aptumšo ar neprātīgiem vārdiem?
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu Mani māci.
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Kur tu biji, kad Es zemei liku pamatu? Izteic to, ja tev ir tāds gudrs prāts.
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Vai tu zini, kas viņai mēru licis, jeb kas pār viņu ir vilcis mēra auklu?
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
6 Uz ko viņas pamati ierakti, jeb kas licis viņas stūra akmeni,
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
7 Kad rīta zvaigznes kopā priecīgi dziedāja, un visi Dieva bērni gavilēja?
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
8 Jeb kas jūru aizslēdzis ar durvīm, kad tā izlauzās, un iznāca kā no mātes miesām,
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
9 Kad Es to ģērbu ar padebešiem, un krēslībā ietinu tā kā tinamos autos,
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
10 Kad Es tai noliku Savu robežu, un liku aizšaujamos un durvis,
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 Un sacīju: tiktāl tev būs nākt un ne tālāki, un še būs apgulties taviem lepniem viļņiem?
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
12 Vai tu savā mūžā rītam licis aust, vai auseklim rādījis savu vietu,
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
13 Lai satver zemes stūrus, ka tie bezdievīgie no tās top izkratīti;
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
14 Ka tā pārvēršas kā zieģeļa vasks un visas lietas rādās kā apģērbā,
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
15 Un bezdievīgiem zūd viņu gaišums, un pacelts elkonis salūst?
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 Vai tu esi nācis līdz jūras avotam un staigājis bezdibeņu dziļumos?
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 Vai tev atdarījušies nāves vārti, un vai tu esi redzējis nāves ēnas vārtus?
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 Vai esi skatījies līdz pasaules malām? Stāsti, ja tu visu to zini.
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
19 Kur ir tas ceļš, kur gaisma mājo, un tumsa - kur ir viņas vieta?
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 Vai tu to varētu pārvest viņas robežā un izzināt viņas nama ceļus?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
21 Tu to zini, jo tai laikā tu biji piedzimis, un tev ir daudz to gadu!
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 Vai tu esi nācis, kur tie sniega krājumi, un vai esi redzējis krusas krājumus,
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 Ko Es taupu uz spaidu laiku, uz kaušanas un kara dienu?
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 Pa kuru ceļu gaisma dalās un kā austrenis izplešas virs zemes?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Kas lietum rādījis, kur lai gāžas, un ceļu zibeņiem un pērkoniem,
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 Ka lietus līst, kur cilvēka nav, tuksnesī, kur neviens nedzīvo,
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
27 Ka viņš dzirdina tukšo posta vietu un zālītei liek dīgt?
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 Vai lietum ir tēvs, vai kas dzemdinājis rasas lāsi?
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
29 No kura klēpja cēlies ledus, un no kā dzimusi debess salna,
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
30 Ka ūdeņi sastingst kā akmens, un jūras dziļumi aizsalst cieti?
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
31 Vai tu vari sasiet Sietiņa saites, vai atraisīt Orijona zvaigžņu saiti?
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 Vai tu zvaigznes vari izvest savā laikā un vadīt debess vāģus un viņu ratus?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
33 Vai tu zini debess likumus, jeb vai proti, kā tie valda virs zemes?
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
34 Vai tu savu balsi vari pacelt uz padebešiem, lai ūdeņi plūst zemē uz tevi?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 Vai vari sūtīt zibeņus, ka tie iet un uz tevi saka: redzi, še mēs esam?
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Kas lika gudrību tumšos mākoņos un prātu debess spīdumos?
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Kas skaita mākoņus ar gudrību, un kas māk apgāzt padebešus,
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
38 Ka pīšļi top aplieti, ka tie saskrien un salīp pītēs?
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
39 Vai tu māki medīt laupījumu priekš lauvas un pildīt jauno lauvu tukšo vēderu,
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 Kad tie nogulstas alās un biezos krūmos glūn?
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
41 Kas gādā krauklim barību, kad viņa bērni uz Dievu brēc un šurpu turpu skraida, kad nav ko ēst?
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
