Ījaba 36
1 Un Elihus vēl runāja un sacīja:
Elihu fuhr nun weiter fort:
2 Pagaidi man vēl maķenīt, es tev mācīšu, jo no Dieva puses vēl kas jāsaka.
"Ein wenig warte noch, daß ich dich unterweise! Denn noch spricht manches auch für Gott.
3 Es meklēšu savu atzīšanu no tālienes un gādāšu savam radītājam taisnību.
Ich muß nur meinen Vortrag weiter ausdehnen; doch werde ich mein Tun rechtfertigen.
4 Jo tiešām, mana valoda nav meli; tavā priekšā ir, kam atzīšanas netrūkst.
Denn nimmer sollen meine Worte dich enttäuschen, die ich an dich, Rechthaber, richte.
5 Redzi, Dievs ir varens un tomēr neatmet, Viņš ir varens gudrības spēkā.
Sieh, Gott ist fest und widerspricht sich nicht; er ist durchaus von festem Sinn.
6 Viņš bezdievīgam neliek dzīvot, un bēdīgam nes tiesu.
Er schenkt dem Frevler nicht das Leben; dem Armen aber gibt er Recht.
7 Viņš nenovērš savas acis no taisnā, bet pie ķēniņiem uz goda krēsla, tur Viņš tiem liek sēdēt mūžam, ka top paaugstināti.
Von Frommen zieht er nicht die Augen ab; sogar mit Königen läßt er auf dem Thron sie sitzen, in Pracht und Herrlichkeit, und werden sie dann stolz,
8 Un kur cietuma ļaudis ir ķēdēs un top turēti bēdu saitēs,
so legt man sie in Ketten, und sie werden so gefesselt in des Elends Stricken.
9 Tur Viņš tiem dara zināmu viņu darbu un viņu pārkāpumus, ka cēlušies lepnībā.
Dann hält er ihnen vor ihr Treiben, ihre Sünden, daß sie stolz geworden.
10 Viņš tiem atdara ausi mācībai, un saka, lai atgriežas no netaisnības.
Und so tut er ihr Ohr der Warnung auf und heißt sie umkehren von Sünden.
11 Ja tie nu klausa un Viņam kalpo, tad tie pavada savas dienas labumā un savus gadus laimē.
Gehorchen sie in Unterwürfigkeit, dann fließen ihre Tage in Glückseligkeit, in Wonne ihre Jahre hin.
12 Un ja tie neklausa, tad tie krīt caur zobenu un mirst bez atzīšanas.
Doch wenn sie nicht gehorchen, rennen sie ins Dunkle und sie sterben in Verblendung.
13 Bet kam neskaidra sirds, tie kurn, tie nepiesauc, kad Viņš tos saistījis.
Ruchlose Leute aber wecken Zorn und rufen nicht um Hilfe, wenn er sie fesselt.
14 Tā tad viņu dvēsele mirst jaunībā, un viņu dzīvība paiet ar mauciniekiem.
Hin stirbt so in der Jugendfrische ihre Seele, ihr Leben in der Vollkraft.
15 Bet bēdīgo Viņš izpestī viņa bēdās, un atver viņa ausis bēdu laikā.
In seinem Elend rettet er den Armen, dieweil er in der Not ihr Ohr eröffnet.
16 Tāpat Viņš tevi izraus no bēdu rīkles uz klaju vietu, kur bēdu nav, un tavs galds būs pilns ar treknumu.
Er lockt auch dich aus der Bedrängnis Rachen. An ihre Stelle träte Freiheit, unbeengt, und deines Tisches Schüssel würde voll von Fett.
17 Bet ja tu esi pilns bezdievīgas tiesāšanās, tad tiesa un sodība tevi ķers.
Bist du von frevelhaftem Urteil aber voll, dann trifft auch dich gerechtes Urteil.
18 Lai sirds rūgtums tev jel neskubina zaimot, un tā lielā pārbaudīšana lai tevi nenovērš.
Denn Zorn verführe dich nicht zu dem Übermaße, der Streit um Lösung soll dich nicht verleiten.
19 Vai tu ar brēkšanu no bēdām tiksi vaļā, vai cīnīdamies ar visu spēku?
Wird's dein Geschrei in Ordnung bringen? Unnötig sind ja all die Kraftanstrengungen.
20 Neilgojies pēc tās nakts, kas noceļ tautas no savas vietas.
Nicht wünsche dir die Nacht herbei! An ihre Stelle treten Unruhen.
21 Sargies, negriezies pie netaisnības, jo tā tev vairāk patīk nekā pacietība.
Nimm dich in acht und kehre nimmer dich dem Frevel zu! Du hast dazu mehr Lust als zu dem Leiden.
22 Redzi, Dievs ir augsts savā spēkā; kur ir tāds mācītājs, kā Viņš?
Sieh, Gott ist groß in seiner Macht. Wer ist ein Lehrer gleich wie er?
23 Kas Viņam raudzīs uz Viņa ceļu, vai kas uz Viņu sacīs: Tu dari netaisnību?
Wer stellt ihn über seinen Weg zur Rede? Wer sagt nur: 'Du hast schlecht gehandelt'?
24 Piemini, ka arī tu paaugstini Viņa darbu, par ko ļaudis dzied.
Bedenk, daß du sein Tun des Irrtums zeihst, das andere in Lobliedern besingen!
25 Visi ļaudis to skatās ar prieku, cilvēks to ierauga no tālienes.
Und alle Menschen haben ihre Lust daran; die Sterblichen betrachten es seit fernsten Zeiten.
26 Redzi, Dievs ir augsts un neizmanāms, Viņa gadu pulku nevar izdibināt.
Sieh, Gott ist alt, weit über unsere Begriffe, und unerforschlich seiner Jahre Zahl.
27 Viņš savelk ūdens lāsītes, un lietus līst no viņa miglas.
Er zählt die Wassertropfen ab, daß sie in seinen Nebel hin als Regen sickern,
28 Tas līst no padebešiem un pil uz daudz cilvēkiem.
den Wolken rieseln lassen, auf viele Menschen niederträufelnd.
29 Vai var izprast, kā padebeši izplešas, un kā Viņa dzīvoklis rīb?
Wer vollends hätte Einsicht in der Wolken Weite, in das Gedröhne seines Wohngezeltes,
30 Redzi, Viņš ģērbjas zibeņu spīdumā un apklājās ar jūras dziļumiem.
wenn er darin sein Rollen weithin tönen läßt und dann des Meeres Quellen niederrinnen?
31 Jo tā Viņš soda tautas un dod barības papilnam.
Denn damit gibt er Völkern Nahrung, stellt Speise her in großer Menge.
32 Viņa abējās rokās spīdumi, un Viņš tiem rāda, kur lai sper.
Er birgt den Blitzstrahl in den Händen, befiehlt ihm, wo er einzuschlagen hat.
33 Pērkona balss sludina Viņu nākam, un ganāmi pulki, ka Viņš tuvu.
Er zeigt ihm seinen Freund; den Frevler aber läßt er ihn durchbohren."
