Ījaba 36
1 Un Elihus vēl runāja un sacīja:
Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2 Pagaidi man vēl maķenīt, es tev mācīšu, jo no Dieva puses vēl kas jāsaka.
Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.
3 Es meklēšu savu atzīšanu no tālienes un gādāšu savam radītājam taisnību.
Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 Jo tiešām, mana valoda nav meli; tavā priekšā ir, kam atzīšanas netrūkst.
Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.
5 Redzi, Dievs ir varens un tomēr neatmet, Viņš ir varens gudrības spēkā.
Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 Viņš bezdievīgam neliek dzīvot, un bēdīgam nes tiesu.
Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 Viņš nenovērš savas acis no taisnā, bet pie ķēniņiem uz goda krēsla, tur Viņš tiem liek sēdēt mūžam, ka top paaugstināti.
Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.
8 Un kur cietuma ļaudis ir ķēdēs un top turēti bēdu saitēs,
Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,
9 Tur Viņš tiem dara zināmu viņu darbu un viņu pārkāpumus, ka cēlušies lepnībā.
Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 Viņš tiem atdara ausi mācībai, un saka, lai atgriežas no netaisnības.
Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 Ja tie nu klausa un Viņam kalpo, tad tie pavada savas dienas labumā un savus gadus laimē.
Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 Un ja tie neklausa, tad tie krīt caur zobenu un mirst bez atzīšanas.
Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 Bet kam neskaidra sirds, tie kurn, tie nepiesauc, kad Viņš tos saistījis.
La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 Tā tad viņu dvēsele mirst jaunībā, un viņu dzīvība paiet ar mauciniekiem.
Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.
15 Bet bēdīgo Viņš izpestī viņa bēdās, un atver viņa ausis bēdu laikā.
Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Tāpat Viņš tevi izraus no bēdu rīkles uz klaju vietu, kur bēdu nav, un tavs galds būs pilns ar treknumu.
Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.
17 Bet ja tu esi pilns bezdievīgas tiesāšanās, tad tiesa un sodība tevi ķers.
Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.
18 Lai sirds rūgtums tev jel neskubina zaimot, un tā lielā pārbaudīšana lai tevi nenovērš.
Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.
19 Vai tu ar brēkšanu no bēdām tiksi vaļā, vai cīnīdamies ar visu spēku?
Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.
20 Neilgojies pēc tās nakts, kas noceļ tautas no savas vietas.
Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 Sargies, negriezies pie netaisnības, jo tā tev vairāk patīk nekā pacietība.
Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.
22 Redzi, Dievs ir augsts savā spēkā; kur ir tāds mācītājs, kā Viņš?
Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Kas Viņam raudzīs uz Viņa ceļu, vai kas uz Viņu sacīs: Tu dari netaisnību?
Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
24 Piemini, ka arī tu paaugstini Viņa darbu, par ko ļaudis dzied.
Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 Visi ļaudis to skatās ar prieku, cilvēks to ierauga no tālienes.
Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Redzi, Dievs ir augsts un neizmanāms, Viņa gadu pulku nevar izdibināt.
Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 Viņš savelk ūdens lāsītes, un lietus līst no viņa miglas.
Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;
28 Tas līst no padebešiem un pil uz daudz cilvēkiem.
Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Vai var izprast, kā padebeši izplešas, un kā Viņa dzīvoklis rīb?
Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,
30 Redzi, Viņš ģērbjas zibeņu spīdumā un apklājās ar jūras dziļumiem.
Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 Jo tā Viņš soda tautas un dod barības papilnam.
Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.
32 Viņa abējās rokās spīdumi, un Viņš tiem rāda, kur lai sper.
Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.
33 Pērkona balss sludina Viņu nākam, un ganāmi pulki, ka Viņš tuvu.
Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.
