Ījaba 34
1 Un Elihus atbildēja un sacīja:
Nadto mówił Elihu, i rzekł:
2 Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;
Słuchajcież, mądrzy! mów moich, a nauczeni posłuchajcie mię.
3 Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.
Bo ucho słów doświadcza, jako podniebienie smakuje pokarmu.
4 Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.
Obierzmy sobie sąd, a rozeznajmy między sobą, co jest dobrego.
5 Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.
Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:
6 Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.
I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.
7 Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,
Któryż jest mąż taki, jako Ijob, coby pił pośmiewisko jako wodę?
8 Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?
A coby chodził w towarzystwie czyniących nieprawość; i przestawałby z ludźmi niepobożnymi?
9 Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.
Bo powiedział: Nie pomoże człowiekowi, choćby się podobał Bogu.
10 Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.
Przetoż mię słuchajcie, mężowie rozumni! Niech będzie daleka niepobożność od Boga, i nieprawość od Wszechmocnego.
11 Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.
Bo on według uczynku płaci człowiekowi, a według drogi jego każdemu nagradza.
12 Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!
A zgoła Bóg przewrotnie nie czyni, a Wszechmocny nie podwraca sądu.
13 Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?
Któż go przełożył nad ziemią? a kto wystawił cały okrąg świata?
14 Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:
Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:
15 Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.
Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.
16 Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.
Maszli tedy rozum, słuchaj tego, a przyjmuj w uszy swe głos mowy mojej.
17 Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?
Azaż ten, który ma w nienawiści sąd, panować może? azaż tego, który jest wielce sprawiedliwy, niepobożnym uczynisz?
18 Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;
Zaż potępisz tego, który może rzec królowi: O bezecny! a książętom: O niepobożny!
19 Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.
Który nie ma względu na osoby książąt, i nie waży sobie więcej bogacza nad ubogiego; bo oni wszyscy są czynem rąk jego.
20 Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.
Nagle umierają; a o północy wzruszony bywa naród, i przemija, a mocarz zniesiony bywa bez ręki ludzkiej.
21 Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.
Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.
22 Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.
Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.
23 Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.
Bo na nikogo nie wkłada więcej, tak, żeby miał wchodzić w sąd z Bogiem.
24 Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.
Pociera bardzo wiele mocarzów, a inszych miasto nich wystawia.
25 Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.
Przeto, iż zna sprawy ich, obraca im dzień w noc, aby byli potarci.
26 Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.
Poraża ich jako niepobożnych na miejscu jawnem.
27 Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.
Przeto, iż odstąpili od niego, a żadnych dróg jego zrozumieć nie chcieli:
28 Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.
Aby przywiódł na nich wołanie znędzniałych, a pokazał, że wysłuchuje wołanie ubogich.
29 Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,
Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,
30 Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.
Aby dalej nie panował człowiek obłudny na upadek ludzki.
31 Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.
Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.
32 Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.
Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.
33 Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!
Izali według zdania twego będziesz płacił, żeć się to nie podoba, a żeś ty owo obrał, a nie on? Ale wieszli co lepszego, powiedz.
34 Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:
Mężowie rozumni toż rzeką ze mną, a człowiek mądry przypadnie na to,
35 Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.
Że Ijob nie mówi mądrze, a słowa jego nie są roztropne.
36 Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.
Boże, Ojcze mój! niech będzie Ijob doskonale doświadczony, przeto, iż nam odpowiada, jako ludziom złym.
37 Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -
Bo przestępstwa przyczynia do grzechu swego; chlubi się między nami, i mówi bardzo wiele przeciwko Bogu.
