Ījaba 34
1 Un Elihus atbildēja un sacīja:
Elihu riprese a parlare e disse:
2 Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;
“O voi savi, ascoltate le mie parole! Voi che siete intelligenti, prestatemi orecchio!
3 Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.
Poiché l’orecchio giudica dei discorsi, come il palato assapora le vivande.
4 Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.
Scegliamo quello ch’è giusto, riconosciamo fra noi quello ch’è buono.
5 Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.
Giobbe ha detto: “Sono giusto, ma Dio mi nega giustizia;
6 Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.
ho ragione, e passo da bugiardo; la mia ferita è incurabile, e sono senza peccato”.
7 Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,
Dov’è l’uomo che al par di Giobbe tracanni gli empi scherni come l’acqua,
8 Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?
cammini in compagnia de’ malfattori, e vada assieme con gli scellerati?
9 Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.
Poiché ha detto: “Non giova nulla all’uomo l’avere il suo diletto in Dio”.
10 Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.
Ascoltatemi dunque, o uomini di senno! Lungi da Dio il male, lungi dall’Onnipotente l’iniquità!
11 Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.
Poich’egli rende all’uomo secondo le sue opere, e fa trovare a ognuno il salario della sua condotta.
12 Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!
No, di certo Iddio non commette ingiustizie! l’Onnipotente non perverte il diritto.
13 Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?
Chi gli ha dato il governo della terra? Chi ha affidato l’universo alla sua cura?
14 Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:
S’ei non ponesse mente che a sé stesso, se ritirasse a sé il suo spirito e il suo soffio,
15 Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.
ogni carne perirebbe d’un tratto, l’uomo ritornerebbe in polvere.
16 Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.
Se tu se’ intelligente, ascolta questo, porgi orecchio alla voce delle mie parole.
17 Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?
Uno che odiasse la giustizia potrebbe governare? E osi tu condannare il Giusto, il Potente,
18 Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;
che chiama i re “uomini da nulla” e i principi: “scellerati”?
19 Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.
che non porta rispetto all’apparenza de’ grandi, che non considera il ricco più del povero, perché son tutti opera delle sue mani?
20 Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.
In un attimo, essi muoiono; nel cuor della notte, la gente del popolo è scossa e scompare, i potenti son portati via, senza man d’uomo.
21 Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.
Perché Iddio tien gli occhi aperti sulle vie de’ mortali, e vede tutti i lor passi.
22 Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.
Non vi son tenebre, non v’è ombra di morte, ove possa nascondersi chi opera iniquamente.
23 Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.
Dio non ha bisogno d’osservare a lungo un uomo per trarlo davanti a lui in giudizio.
24 Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.
Egli fiacca i potenti, senza inchiesta; e ne stabilisce altri al loro posto;
25 Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.
poich’egli conosce le loro azioni; li abbatte nella notte, e son fiaccati;
26 Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.
li colpisce come dei malvagi, in presenza di tutti,
27 Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.
perché si sono sviati da lui e non hanno posto mente ad alcuna delle sue vie;
28 Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.
han fatto salire a lui il gemito del povero, ed egli ha dato ascolto al gemito degli infelici.
29 Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,
Quando Iddio dà requie chi lo condannerà? Chi potrà contemplarlo quando nasconde il suo volto a una nazione ovvero a un individuo,
30 Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.
per impedire all’empio di regnare, per allontanar dal popolo le insidie?
31 Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.
Quell’empio ha egli detto a Dio: “Io porto la mia pena, non farò più il male,
32 Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.
mostrami tu quel che non so vedere; se ho agito perversamente, non lo farò più”?
33 Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!
Dovrà forse Iddio render la giustizia a modo tuo, che tu lo critichi? Ti dirà forse: “Scegli tu, non io, quello che sai, dillo”?
34 Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:
La gente assennata e ogni uomo savio che m’ascolta, mi diranno:
35 Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.
“Giobbe parla senza giudizio, le sue parole sono senza intendimento”.
36 Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.
Ebbene, sia Giobbe provato sino alla fine! poiché le sue risposte son quelle degli iniqui,
37 Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -
poiché aggiunge al peccato suo la ribellione, batte le mani in mezzo a noi, e moltiplica le sue parole contro Dio”.
