Ījaba 34

1 Un Elihus atbildēja un sacīja:

Elihu parolis plue, kaj diris:

2 Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;

Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

3 Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.

Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

4 Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.

Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

5 Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.

Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

6 Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.

En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

7 Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,

Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

8 Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?

Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

9 Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.

Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

10 Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.

Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

11 Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.

Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

12 Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!

Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

13 Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?

Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

14 Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:

Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

15 Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.

Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

16 Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.

Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

17 Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?

Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

18 Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;

Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

19 Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.

Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

20 Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.

Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

21 Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.

Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

22 Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.

Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

23 Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.

Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

24 Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.

Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

25 Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.

Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

26 Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.

Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

27 Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.

Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

28 Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.

Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

29 Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,

Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

30 Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.

Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

31 Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.

Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

32 Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.

Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

33 Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!

Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

34 Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:

Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

35 Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.

Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

36 Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.

Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

37 Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -

Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.