Ījaba 33

1 Bet tu, Ījab, klausi jel manu valodu un ņem vērā visus manus vārdus.

Höre doch, Hiob, meine Rede und merke auf alle meine Worte!

2 Redzi nu, es savas lūpas esmu atdarījis, mana mēle manā mutē runā.

Siehe, ich tue meinen Mund auf, und meine Zunge redet in meinem Munde.

3 Mani teikumi būs sirds taisnība, un manas lūpas skaidri izrunās, ko zinu.

Mein Herz soll recht reden, und meine Lippen sollen den reinen Verstand sagen.

4 Dieva Gars mani radījis, un tā Visuvarenā dvaša man devusi dzīvību.

Der Geist Gottes hat mich gemacht, und der Odem des Allmächtigen hat mir das Leben gegeben.

5 Ja tu vari, atbildi man, taisies pret mani un nostājies.

Kannst du, so antworte mir; schicke dich gegen mich und stelle dich!

6 Redzi, es piederu Dievam tā kā tu, no zemes es arīdzan esmu ņemts.

Siehe ich bin Gottes ebensowohl als du, und aus Leimen bin ich auch gemacht.

7 Redzi, iztrūcināt es tevi neiztrūcināšu, un mana roka pār tevi nebūs grūta.

Doch du darfst vor mir nicht erschrecken, und meine Hand soll dir nicht zu schwer sein.

8 Tiešām, tu esi runājis priekš manām ausīm, to vārdu balsi es esmu dzirdējis:

Du hast geredet vor meinen Ohren, die Stimme deiner Rede mußte ich hören:

9 „Es esmu šķīsts, bez pārkāpšanas, es esmu skaidrs, un man nozieguma nav;

Ich bin rein, ohne Missetat, unschuldig und habe keine Sünde.

10 Redzi, Viņš atrod iemeslus pret mani, Viņš mani tura par Savu ienaidnieku;

Siehe, er hat eine Sache wider mich funden, darum achtet er mich für seinen Feind.

11 Viņš manas kājas liek siekstā, Viņš apsargā visus manus ceļus.“

Er hat meinen Fuß in Stock gelegt und hat alle meine Wege verwahret.

12 Redzi, tur tev nav taisnības; es tev atbildu, ka Dievs ir daudz augstāks pār cilvēku.

Siehe, eben daraus schließe ich wider dich, daß du nicht recht bist; denn Gott ist mehr weder ein Mensch.

13 Kāpēc tu pret Viņu tiepies, kad Viņš neatbild par visiem saviem darbiem?

Warum willst du mit ihm zanken, daß er dir nicht Rechenschaft gibt alles seines Tuns?

14 Jo Dievs runā vienreiz, un vēl otrreiz, bet to neliek vērā.

Denn wenn Gott einmal etwas beschließt, so bedenket er's nicht erst her nach.

15 Sapnī caur nakts parādīšanām, kad ciets miegs cilvēkiem uzkrīt, kad tie guļ savā gultā,

Im Traum des Gesichts in der Nacht, wenn der Schlaf auf die Leute fällt, wenn sie schlafen auf dem Bette,

16 Tad Viņš atdara cilvēku ausi un apzieģelē, ko Viņš tiem grib mācīt.

da öffnet er das Ohr der Leute und schreckt sie und züchtiget sie,

17 Lai cilvēku novērš no nedarba un pasargā vīru no lepnības.

daß er den Menschen von seinem Vorhaben wende und beschirme ihn vor Hoffart.

18 Lai izglābj viņa dvēseli no kapa un viņa dzīvību, ka nekrīt caur zobenu.

Und verschonet seiner Seele vor dem Verderben und seines Lebens, daß es nicht ins Schwert falle.

19 Viņš to arī pārmāca ar sāpēm gultā un lauž visus viņa kaulus.

Er straft ihn mit Schmerzen auf seinem Bette und alle seine Gebeine heftig;

20 Tā ka viņa sirds neņem pretī maizi, nedz viņa dvēsele kādu gardumu.

und richtet ihm sein Leben so zu, daß ihm vor der Speise ekelt, und seine Seele, daß sie nicht Lust zu essen hat.

21 Viņa miesa nodilst, ka no tās nekā vairs neredz, un kauli nāk ārā, kas nebija redzami,

Sein Fleisch verschwindet, daß er nicht wohl sehen mag, und seine Beine werden zerschlagen, daß man sie nicht gerne ansiehet,

22 Un viņa dvēsele nāk tuvu pie bedres, un viņa dzīvība pie nāves sāpēm.

daß seine Seele nahet zum Verderben und sein Leben zu den Toten.

23 Ja tad pie viņa nāk vēstnesis, ziņas devējs kā viens no tūkstošiem, rādīt cilvēkam kas pareizi:

So dann ein Engel, einer aus tausend, mit ihm redet, zu verkündigen dem Menschen, wie er solle recht tun,

24 Tad Viņš tam ir žēlīgs. un saka: atpestī to, ka negrimst kapā, jo esmu atradis salīdzināšanu.

so wird er ihm gnädig sein und sagen: Er soll erlöset werden, daß er nicht hinunterfahre ins Verderben; denn ich habe eine Versöhnung funden.

25 Tad viņa miesa būs zaļāka nekā jaunībā, tas nāks atkal pie savas jaunības dienām.

Sein Fleisch grüne wieder wie in der Jugend, und laß ihn wieder jung werden.

26 Tas lūgs Dievu, un Viņš to žēlos, - tas uzskatīs Dieva vaigu ar prieku, un Dievs cilvēkam atmaksās viņa taisnību.

Er wird Gott bitten; der wird ihm Gnade erzeigen und wird sein Antlitz sehen lassen mit Freuden und wird dem Menschen nach seiner Gerechtigkeit vergelten.

27 Tad šis izteiks cilvēkiem un sacīs: es biju grēkojis un pārgrozījis tiesu, bet Viņš to man nav pielīdzinājis.

Er wird vor den Leuten bekennen und sagen: Ich wollte gesündiget und das Recht verkehret haben, aber es hätte mir nichts genützet.

28 Viņš ir atpestījis manu dvēseli, ka tā negrimst kapā, un mana dzīvība redz gaišumu.

Er hat meine Seele erlöset, daß sie nicht führe ins Verderben, sondern mein Leben das Licht sähe.

29 Redzi, to visu dara tas stiprais Dievs divi un trīskārt cilvēkam,

Siehe, das alles tut Gott zwei oder dreimal mit einem jeglichen,

30 Ka viņa dvēseli novērstu no kapa, ka tā taptu apgaismota dzīvības gaismā.

daß er seine Seele herumhole aus dem Verderben und erleuchte ihn mit dem Licht der Lebendigen.

31 Liec vērā, Ījab, klausies mani, ciet klusu, un es runāšu.

Merke auf, Hiob, und höre mir zu, und schweige, daß ich rede!

32 Jeb, ja tev ir ko sacīt, tad atbildi man; runā, jo es labprāt redzētu tavu taisnību.

Hast du aber was zu sagen, so antworte mir; sage her, bist du recht, ich will's gerne hören.

33 Ja nav, tad klausies mani, ciet klusu, un es tev mācīšu gudrību.

Hast du aber nichts, so höre mir zu und schweige, ich will dich die Weisheit lehren.