Ījaba 33
1 Bet tu, Ījab, klausi jel manu valodu un ņem vērā visus manus vārdus.
"Nun aber höre, Job, auf meine Rede! All meinen Worten leih' dein Ohr!
2 Redzi nu, es savas lūpas esmu atdarījis, mana mēle manā mutē runā.
Ich öffne nunmehr meinen Mund; nach Kräften redet meine Zunge.
3 Mani teikumi būs sirds taisnība, un manas lūpas skaidri izrunās, ko zinu.
Geradem Sinn entstammen meine Worte; was meine Lippen wissen, sprechen sie auch lauter aus.
4 Dieva Gars mani radījis, un tā Visuvarenā dvaša man devusi dzīvību.
Erschaffen hat mich Gottes Geist, und mich belebt der Odem des Allmächtigen.
5 Ja tu vari, atbildi man, taisies pret mani un nostājies.
Kannst du's, so widerlege mich! Ja, rüste dich zum Kampfe gegen mich!
6 Redzi, es piederu Dievam tā kā tu, no zemes es arīdzan esmu ņemts.
Fürwahr, ich bin nach deiner Art, mit Gott verglichen; aus gleichem Ton wie du bin ich geschnitten.
7 Redzi, iztrūcināt es tevi neiztrūcināšu, un mana roka pār tevi nebūs grūta.
Nein, Furcht vor mir, die braucht dich nicht zu schrecken, und meine Wucht soll dich nicht niederdrücken.
8 Tiešām, tu esi runājis priekš manām ausīm, to vārdu balsi es esmu dzirdējis:
Allein vor meinen Ohren sagtest du; den Wortlaut hörte ich genau:
9 „Es esmu šķīsts, bez pārkāpšanas, es esmu skaidrs, un man nozieguma nav;
'Rein bin ich, ohne Missetat, und lauter bin ich, ohne Fehl.
10 Redzi, Viņš atrod iemeslus pret mani, Viņš mani tura par Savu ienaidnieku;
Wahrhaftig, er erfindet gegen mich nur Vorwände, erachtet mich für seinen Feind,
11 Viņš manas kājas liek siekstā, Viņš apsargā visus manus ceļus.“
und meine Füße legt er in den Block und gibt auf alle meine Wege acht.'
12 Redzi, tur tev nav taisnības; es tev atbildu, ka Dievs ir daudz augstāks pār cilvēku.
Sieh, darin hast du unrecht und darin widerspreche ich dir auch; denn Gott ist größer als der Mensch.
13 Kāpēc tu pret Viņu tiepies, kad Viņš neatbild par visiem saviem darbiem?
Warum hast du mit ihm gehadert, weil er auf alle deine Worte keine Antwort gibt?
14 Jo Dievs runā vienreiz, un vēl otrreiz, bet to neliek vērā.
Denn Gott spricht auf die eine und die andere Weise; man faßt es nur nicht auf.
15 Sapnī caur nakts parādīšanām, kad ciets miegs cilvēkiem uzkrīt, kad tie guļ savā gultā,
Im Traume und im Nachtgesichte, wenn Tiefschlaf auf die Menschen fällt im Schlummer auf der Lagerstätte,
16 Tad Viņš atdara cilvēku ausi un apzieģelē, ko Viņš tiem grib mācīt.
dann öffnet er der Menschen Ohr und gibt so ihnen Zeichen,
17 Lai cilvēku novērš no nedarba un pasargā vīru no lepnības.
um von der Tat den Menschen abzubringen und vor dem Übermut den Mann zu schützen,
18 Lai izglābj viņa dvēseli no kapa un viņa dzīvību, ka nekrīt caur zobenu.
auf daß er seine Seele vor der Finsternis bewahre, sein Leben vor dem Gang zur Unterwelt.
19 Viņš to arī pārmāca ar sāpēm gultā un lauž visus viņa kaulus.
Hernach wird er gezüchtiget durch Schmerz auf seinem Lager; in seinen Gliedern wütet immerfort ein Krampf.
20 Tā ka viņa sirds neņem pretī maizi, nedz viņa dvēsele kādu gardumu.
Sein Lebenstrieb macht ihm das Brot zum Ekel und seine Seele seine Lieblingsspeise.
21 Viņa miesa nodilst, ka no tās nekā vairs neredz, un kauli nāk ārā, kas nebija redzami,
Sein Fleisch vergeht; man kann es nimmer sehen. Sein dürr Gebein wird unscheinbar,
22 Un viņa dvēsele nāk tuvu pie bedres, un viņa dzīvība pie nāves sāpēm.
so daß dem Grab sich seine Seele nähert, den Würgern schon sein Leben.
23 Ja tad pie viņa nāk vēstnesis, ziņas devējs kā viens no tūkstošiem, rādīt cilvēkam kas pareizi:
Wenn dann ein Fürsprechbote zu ihm tritt, so einer aus dem Freundeskreise, um einem das, was recht, zu melden,
24 Tad Viņš tam ir žēlīgs. un saka: atpestī to, ka negrimst kapā, jo esmu atradis salīdzināšanu.
und, seiner sich erbarmend, spricht: 'Erlöse ihn! Laß ihn doch nicht zur Grube fahren! Ich habe Dank empfangen',
25 Tad viņa miesa būs zaļāka nekā jaunībā, tas nāks atkal pie savas jaunības dienām.
dann strotzt sein Leib von Jugendfrische wieder und wird wie einst in seiner Jugendzeit.
26 Tas lūgs Dievu, un Viņš to žēlos, - tas uzskatīs Dieva vaigu ar prieku, un Dievs cilvēkam atmaksās viņa taisnību.
Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade und läßt sein Angesicht ihn unter Jauchzen schauen und gibt zurück dem Armen sein Verdienst.
27 Tad šis izteiks cilvēkiem un sacīs: es biju grēkojis un pārgrozījis tiesu, bet Viņš to man nav pielīdzinājis.
Er singt den Leuten vor und spricht: 'Ich hatte schwer gesündigt, das Recht verkehrt; doch ward's mir nicht vergolten.
28 Viņš ir atpestījis manu dvēseli, ka tā negrimst kapā, un mana dzīvība redz gaišumu.
Erlöst hat er jetzt meine Seele, auf daß sie nicht zur Grube fahre. Mein Leben freut sich noch am Tageslicht.'
29 Redzi, to visu dara tas stiprais Dievs divi un trīskārt cilvēkam,
Sieh, Gott tut dieses alles zwei-, dreimal mit einem Manne,
30 Ka viņa dvēseli novērstu no kapa, ka tā taptu apgaismota dzīvības gaismā.
um seine Seele so der Grube zu entreißen, daß er des Lichtes der Lebendigen sich freue.
31 Liec vērā, Ījab, klausies mani, ciet klusu, un es runāšu.
Merk auf, Job! Hör mir zu! So schweige! Laß mich reden!
32 Jeb, ja tev ir ko sacīt, tad atbildi man; runā, jo es labprāt redzētu tavu taisnību.
Hast du dann Gründe noch, so widerlege mich! Dann sprich! Ich gebe gern dir recht.
33 Ja nav, tad klausies mani, ciet klusu, un es tev mācīšu gudrību.
Wo nicht, so hör mir zu und schweige, damit ich dich jetzt Weisheit lehre!"
