Ījaba 33
1 Bet tu, Ījab, klausi jel manu valodu un ņem vērā visus manus vārdus.
Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
2 Redzi nu, es savas lūpas esmu atdarījis, mana mēle manā mutē runā.
Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
3 Mani teikumi būs sirds taisnība, un manas lūpas skaidri izrunās, ko zinu.
Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
4 Dieva Gars mani radījis, un tā Visuvarenā dvaša man devusi dzīvību.
De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
5 Ja tu vari, atbildi man, taisies pret mani un nostājies.
Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
6 Redzi, es piederu Dievam tā kā tu, no zemes es arīdzan esmu ņemts.
Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
7 Redzi, iztrūcināt es tevi neiztrūcināšu, un mana roka pār tevi nebūs grūta.
Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
8 Tiešām, tu esi runājis priekš manām ausīm, to vārdu balsi es esmu dzirdējis:
Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
9 „Es esmu šķīsts, bez pārkāpšanas, es esmu skaidrs, un man nozieguma nav;
"Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
10 Redzi, Viņš atrod iemeslus pret mani, Viņš mani tura par Savu ienaidnieku;
"Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
11 Viņš manas kājas liek siekstā, Viņš apsargā visus manus ceļus.“
Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
12 Redzi, tur tev nav taisnības; es tev atbildu, ka Dievs ir daudz augstāks pār cilvēku.
Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
13 Kāpēc tu pret Viņu tiepies, kad Viņš neatbild par visiem saviem darbiem?
Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
14 Jo Dievs runā vienreiz, un vēl otrreiz, bet to neliek vērā.
Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
15 Sapnī caur nakts parādīšanām, kad ciets miegs cilvēkiem uzkrīt, kad tie guļ savā gultā,
In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
16 Tad Viņš atdara cilvēku ausi un apzieģelē, ko Viņš tiem grib mācīt.
Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
17 Lai cilvēku novērš no nedarba un pasargā vīru no lepnības.
Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
18 Lai izglābj viņa dvēseli no kapa un viņa dzīvību, ka nekrīt caur zobenu.
Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
19 Viņš to arī pārmāca ar sāpēm gultā un lauž visus viņa kaulus.
Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
20 Tā ka viņa sirds neņem pretī maizi, nedz viņa dvēsele kādu gardumu.
Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
21 Viņa miesa nodilst, ka no tās nekā vairs neredz, un kauli nāk ārā, kas nebija redzami,
Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
22 Un viņa dvēsele nāk tuvu pie bedres, un viņa dzīvība pie nāves sāpēm.
Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
23 Ja tad pie viņa nāk vēstnesis, ziņas devējs kā viens no tūkstošiem, rādīt cilvēkam kas pareizi:
Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
24 Tad Viņš tam ir žēlīgs. un saka: atpestī to, ka negrimst kapā, jo esmu atradis salīdzināšanu.
Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
25 Tad viņa miesa būs zaļāka nekā jaunībā, tas nāks atkal pie savas jaunības dienām.
Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
26 Tas lūgs Dievu, un Viņš to žēlos, - tas uzskatīs Dieva vaigu ar prieku, un Dievs cilvēkam atmaksās viņa taisnību.
Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
27 Tad šis izteiks cilvēkiem un sacīs: es biju grēkojis un pārgrozījis tiesu, bet Viņš to man nav pielīdzinājis.
Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
28 Viņš ir atpestījis manu dvēseli, ka tā negrimst kapā, un mana dzīvība redz gaišumu.
Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
29 Redzi, to visu dara tas stiprais Dievs divi un trīskārt cilvēkam,
Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
30 Ka viņa dvēseli novērstu no kapa, ka tā taptu apgaismota dzīvības gaismā.
Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
31 Liec vērā, Ījab, klausies mani, ciet klusu, un es runāšu.
Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
32 Jeb, ja tev ir ko sacīt, tad atbildi man; runā, jo es labprāt redzētu tavu taisnību.
Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
33 Ja nav, tad klausies mani, ciet klusu, un es tev mācīšu gudrību.
Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
