Ījaba 32
1 Tad tie trīs vīri mitējās Ījabam atbildēt, tāpēc ka tas pats sevi turēja par taisnu.
Quei tre uomini cessarono di rispondere a Giobbe perché egli si credeva giusto.
2 Bet Elihus, Baraheēļa dēls, tas Buzietis, no Rāma radiem, apskaitās pret Ījabu lielās dusmās, tāpēc ka tas savu dvēseli taisnoja pār Dievu.
Allora l’ira di Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, della tribù di Ram, s’accese:
3 Viņš arī apskaitās par saviem trim draugiem, ka tie atbildes neatrada un tomēr Ījabu pazudināja.
s’accese contro Giobbe, perché riteneva giusto sé stesso anziché Dio; s’accese anche contro i tre amici di lui perché non avean trovato che rispondere, sebbene condannassero Giobbe.
4 Jo Elihus bija gaidījis ar Ījabu runāt, tāpēc ka tie bija vecāki nekā viņš.
Ora, siccome quelli erano più attempati di lui,
5 Bet kad Elihus redzēja, ka atbildes nebija to triju vīru mutē, tad viņš apskaitās.
Elihu aveva aspettato a parlare a Giobbe; ma quando vide che dalla bocca di quei tre uomini non usciva più risposta, s’accese d’ira.
6 Un Elihus, Baraheēļa dēls, tas Buzietis, atbildēja un sacīja: es esmu jauns, bet jūs esat veci, tāpēc es esmu gaidījis un bijājies, jums izteikt savu padomu.
Ed Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, rispose e disse: “Io son giovine d’età e voi siete vecchi; perciò mi son tenuto indietro e non ho ardito esporvi il mio pensiero.
7 Es domāju: lai tie gadi runā, un gadu vairums lai izteic gudrību.
Dicevo: “Parleranno i giorni, e il gran numero degli anni insegnerà la sapienza”.
8 Bet tas ir Tas Gars iekš cilvēka un tā visuvarenā Dieva dvaša, kas tos dara gudrus.
Ma, nell’uomo, quel che lo rende intelligente è lo spirito, è il soffio dell’Onnipotente.
9 Veci nav tie gudrākie nedz sirmgalvji, kas prot tiesu.
Non quelli di lunga età sono sapienti, né i vecchi son quelli che comprendono il giusto.
10 Tādēļ es gribu runāt, - klausiet mani, es arīdzan parādīšu savu zināšanu.
Perciò dico: “Ascoltatemi; vi esporrò anch’io il mio pensiero”.
11 Redzi, es esmu gaidījis uz jūsu vārdiem, esmu klausījies uz jūsu gudrību, vai jūs atrastu tos īstenos vārdus.
Ecco, ho aspettato i vostri discorsi, ho ascoltato i vostri argomenti, mentre andavate cercando altre parole.
12 Kad es nu jūs liku vērā, redzi, tad nav neviena, kas Ījabu būtu pārliecinājis, kas uz viņa vārdiem būtu atbildējis jūsu starpā.
V’ho seguito attentamente, ed ecco, nessun di voi ha convinto Giobbe, nessuno ha risposto alle sue parole.
13 Tad nu nesakāt: mēs esam dzirdējuši gudrību; Dievs vien viņu pārvarēs, un ne cilvēks.
Non avete dunque ragione di dire: “Abbiam trovato la sapienza! Dio soltanto lo farà cedere; non l’uomo!”
14 Pret mani vēl viņš vārda nav cēlis, un ar jūsu valodu es viņam gan neatbildēšu. -
Egli non ha diretto i suoi discorsi contro a me, ed io non gli risponderò colle vostre parole.
15 Tie ir izbiedēti, vairs nevar atbildēt, tiem trūkst valodas.
Eccoli sconcertati! non rispondon più, non trovan più parole.
16 Es esmu gaidījis, bet tie nerunā, tie stāv klusu un vairs neatbild.
Ed ho aspettato che non parlassero più, che restassero e non rispondessero più.
17 Tad nu es atbildēšu savu tiesu, es arīdzan parādīšu savu zināšanu.
Ma ora risponderò anch’io per mio conto, esporrò anch’io il mio pensiero!
18 Jo es esmu tik pilns vārdu, ka gars manu sirdi spiež.
Perché son pieno di parole, e lo spirito ch’è dentro di me mi stimola.
19 Redzi, mana sirds ir kā jauns vīns, kas nestāv vaļā, tā gribētu plīst, kā jauni ādas trauki.
Ecco, il mio seno è come vin rinchiuso, è simile ad otri pieni di vin nuovo, che stanno per scoppiare.
20 Es runāšu, lai es varu atpūsties, es atdarīšu savas lūpas un atbildēšu.
Parlerò dunque e mi solleverò, aprirò le labbra e risponderò!
21 Cilvēka vaigu es neuzlūkošu un nerunāšu nevienam pa prātam.
E lasciate ch’io parli senza riguardi personali, senza adulare alcuno;
22 Jo cilvēkam pa prātam runāt es nemāku, lai mans Radītājs mani ātri neaizņem projām.
poiché adulare io non so; se lo facessi, il mio Fattore tosto mi torrebbe di mezzo.
