Ījaba 31

1 Es derību esmu derējis ar savām acīm, ka man nebija uzlūkot sievieti.

با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

2 Bet kādu daļu Dievs man dod no augšienes, jeb kādu mantību tas Visuvarenais no debesīm?

خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

3 Vai netaisnam nepienākas nelaime un ļauna darītājam nedienas?

آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

4 Vai Viņš neredz manus ceļus, vai Viņš neskaita visus manus soļus?

آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

5 Ja esmu dzinis netaisnību un mana kāja steigusies uz nelietību, -

من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

6 Lai Viņš mani nosver taisnā svaru kausā, tad Dievs atzīs manu nenoziedzību.

بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

7 Ja mani soļi no ceļa noklīduši, un mana sirds dzinusies pakaļ manām acīm, ja kas pielipis pie manām rokām:

اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

8 Tad lai es sēju, un cits to ēd, un mani iedēsti lai top izsakņoti.

باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

9 Ja mana sirds ļāvās apmānīties sievas dēļ un ja esmu glūnējis pie sava tuvākā durvīm,

اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

10 Tad lai mana sieva maļ citam, un svešs lai pie tās pieglaužas.

باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

11 Jo šī ir negantība un noziegums priekš tiesnešiem.

زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

12 Jo tas ir uguns, kas rij līdz pašai ellei un būtu izsakņojis visu manu padomu. (questioned)

و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

13 Ja esmu nicinājis sava kalpa vai savas kalpones tiesu, kad tiem kas bija pret mani:

اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

14 Ko es tad varētu darīt, kad tas stiprais Dievs celtos, un kad Viņš meklētu, ko es varētu atbildēt?

چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

15 Vai Tas, kas mani radījis mātes miesās, nav radījis viņu arīdzan? Vai Tas pats mūs miesās nav sataisījis(viena veida)?

چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

16 Ja nabagam esmu liedzis, kad tam gribējās, vai licis izīgt atraitnes acīm,

هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

17 Ja esmu ēdis savu kumosu viens pats, tā ka bāriņš no tā arī nebūtu ēdis, -

یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

18 Jo no manas jaunības viņš pie manis ir uzaudzis kā pie tēva, un no savas mātes miesām es viņu esmu žēlojis, -

و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

19 Ja esmu redzējis kādu bojā ejam, kam drēbju nebija, un ka nabagam nebija apsega;

اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

20 Ja viņa gurni man nav pateikušies, kad viņš bija sasilis no manu jēru ādām;

لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

21 Ja savu roku esmu pacēlis pret bāriņu, kad es redzēju savu palīgu vārtos:

اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

22 Tad lai mans elkonis atkrīt no pleca un mana roka lai nolūst no stilba.

بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

23 Jo mani biedina Dieva sods un Viņa augstības priekšā esmu nespēcīgs.

هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

24 Ja uz zeltu esmu licis savu cerību, vai uz šķīstu zeltu sacījis: mans patvērums;

هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

25 Ja esmu priecājies, ka man liela manta un ka mana roka ko laba sakrājusi;

و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

26 Ja saules gaišumu esmu uzlūkojis, kad tas spīdēja, vai mēnesi, kad tas spoži tecēja,

هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

27 Un mana sirds būtu ļāvusies pievilties, ka savu roku no mutes uz tiem būtu pacēlis (tos godināt);

28 Tas arī būtu noziegums priekš tiesnešiem, jo es būtu aizliedzis Dievu augstībā.

چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

29 Ja esmu priecājies par sava nīdētāja nelaimi un lēkājis, kad posts to aizņēma.

هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

30 Jo es savai mutei neļāvu grēkot, ka es viņa dvēseli būtu lādējis, -

هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

31 Ja manai saimei nebija jāsaka: vai kāds pie viņa galda gaļas nav paēdis?

هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

32 Svešiniekam nebija jāpaliek par nakti ārā, savas durvis es atdarīju pret ceļa pusi -

هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

33 Ja kā Ādams esmu apklājis savus pārkāpumus, savu noziegumu apslēpdams savā sirdī

هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

34 Ka man bija bail no tā lielā pulka, vai ka radu pelšana man biedēja, ka es klusu turējos, negāju ārā pa durvīm -

35 Ak kaut man būtu, kas mani klausītu! redzi, še mans raksts, lai Dievs man atbild, un tas raksts, ko mans pretinieks rakstījis!

ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

36 Tiešām, uz saviem kamiešiem es to gribu nest, to sev gribu apsiet kā kroni.

و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

37 Visus savus soļus es tam gribu izstāstīt, kā valdnieks es pie tā gribu pieiet -

تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

38 Ja mans tīrums par mani kliedz, un viņa vagas kopā raud,

اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

39 Ja es viņa augļus esmu velti ēdis un arāju dvēselei licis nopūsties:

40 Tad lai man aug dadži kviešu vietā un ērkšķi miežu vietā! Tā Ījaba vārdi beidzās.

باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.